شماره ۱۰۴۷
JAMA Psychiatry
مشکلات گوارشی در کودکان اوتیسم فراوانتر و دیر درمانتر نیز هستند .
بررسی ها و پژوهش های صورت گرفته خبر از آن دارد که کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم 4 برابر بیشتر از سایر همسالانشان اختلالات مربوط به روده را تجربه می کنند . اما طی آخرین بررسی صورت پذیرفته، محققان خبر از گزارش نشانه های مشکلات گوارشی در کودکان مبتلا به اوتیسم توسط والدینشان دادند.
مادرانِ نوزادان تا کــودکان سـهسـالــهای کـه بــه اختلال اوتیـسم مـبتلا هستـند ، خبر از وجود نشانه های مشکلات گوارشی در فــرزنــدان خود از جمله یبوست، اسـهال و حساسیــت غـذایی یـا عدم تحــمل غــذایی را دادند. دراینبررسی، گروه سنی تحت مطالعه، نوزادان شش ماهه تا ۳ ساله بودند و در آن شناسههای ناراحتی گوارشی (معدی - رودهای) در کودکان اوتیسمی و کودکان غیراوتیسمی مقایسه شد.
مشکلات یا شناسههای معدی ـ رودهای (gastrointestinal symptoms) که مادران گزارش میکنند در نوزادان و کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم رایجتر و فراوانتر از کودکان «نرمال» همسن آن ها یا در کودکان مبتلا به دیرکرد تکاملی (Development delay:DD) بود.
این محققان اعتقاد دارند تحقیق آن ها اولین بررسی مقایسه شناسههای اختلالات معدی ـ رودهای ( مشکلات گوارشی) در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و کودکان دارای تکامل نرمال (TD:typical development) یا کودکان دچار دیرکرد تــــکاملی (DD:developmental delay) است.
هدف آن ها این بود تا به این مورد خاص بپردازند که آیا درکودکان مبتلا به اوتیسم خطر دچارشدن به ناراحتیهای گوارشی (GI) بیشتر از دوگــروه دیــگر است یا خیـر. در ایــن مطالعۀ بزرگ بیشاز41000 کـودک از سن 6 تا 36 ماهگی زیـرنظــر قــرار داشتند.(جمعا45126 کودک)
در این پژوهش که در دانشگاه کلمبیا در نیویورک انجام شد ، مشخصگردید در کودکان دچار اوتیسم (که اختلال بیشتر آن ها در تحقیقات بالینی تشخیص داده شده بود) در مقایسه با کودکان برخوردار از تکامل نرمال (TD) :
• احتمال گزارش مادران پیرامون ابتلا به یبوست و آلرژی غذایی/عدمتحمل غذایی در کودکان 6تا18ماهه بیشتر است.
• احتمال ابتلا به اسهال، یبوست و آلرژی غذایی/عدمتحمل غذایی در کودکان 18تا36ماهه بیشتر است.
«گرچه نشانههای مشکلات گوارشی در اوایل دوران کودکی رایج است، پزشکان باید متوجه باشند که شاید کودکان مبتلا به اوتیسم در سه سال اول عمر خود، در مقایسه با کودکان دارای تکامل نرمال و کودکان دچار دیرکرد تکاملی، بیشتر با مشکلات گوارشی مواجهمیشوند».
روی هم رفته، 195کودک دراین مطالعه دچار اختلال طیف اوتیسم بودند، در 4636 کودک دیرکرد تکاملی و دیرکرد تکامل زبان، همراه با یا بدون دیرکرد در تکامل حرکتی مشاهده شد و 40295 کودک تکامل نرمال را نشان میدادند.
در ارتباط با کودکان 6تا18ماهه، احتمال گزارش یبوست در کودکان مبتلا به اوتیسم سه برابر کودکان برخوردار از تکامل نرمال بود، احتمال آلرژی غذایی/عدم تحمل غذایی تقریباً دو برابر بود (نسبت احتمال، پساز تطبیق یافتن، به ۱/۷ میرسید) و اختلاف در احتمال دچارشدن به اسهال کمتر بود (با نسبت احتمال ۱/۲).
در کودکان 18تا36ماهه، احتمال گزارش اسهال درکودکان مبتلا به اوتیسم بیشاز دو برابر کودکان دارای تکامل نرمال بود (نسبت احتمال تطبیق یافته ۲/۳)، و شبیه احتمال آلرژی غذایی/ عدم تحمل غذایی دراین گروه سنی بود (با نسبت احتمال2). دراین کودکان، احتمال دچارشدن به یبوست تا این اندازه بیشتر نبود (نسبت احتمال ۱/۶).
احتمال گزارش نشانههای کلی مشکلات گوارشی در کودکان دچار اوتیسم (در مقایسه با کودکان دارای TD) بیشتر بود. بهویژه در نوزادان مسنتر (OR تطبیق یافته ۲/۱ برای نوزادان مسنتر و ۱/۴ برای نوزادان 6تا18ماهه).
مشکلات گوارشی در کودکان مبتلا به اوتیسم نهتنها فراوانتر که «دیر درمانتر» است.این محققان، علاوهبراین نتیجهگیری که مشکلات گوارشی فراوانتر است، بهاین نتیجه رسیدند که این مشکلات دیر درمانتر هم هستند.
«علاوه بر آن، نشانههای مشکلات گوارشی در کودکان دچار اوتیسم ممکناست پایدارتر باشند. این امکان واقعی وجود دارد که دراین موارد تکاملی پیچیده، اختلال عملکرد گوارشی کمتر از میزان واقعی آن تشخیص داده شود و کمتراز مقدار لازم درمان گردد».
این محققان در بررسی خود نوشتند «درمانهایی که در ارتباط با نشانههای گوارشی انجام میشوند ممکناست به میزان معنیداری به سلامت کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کنند و شاید در کاهشدادن رفتارهای دشوارمفید واقع شوند».
نوزادان کم سن و سال درتحقیق دیگری هم در ماه ژانویه۲۰۱۴ بررسی شدند، که در آن مشخصشد درمان مبتنی بر ویدئو شاید رفتارهای کودکانی را که در معرض خطر هستند بهبود بخشد و در ماه دسامبر همانسال خبر رسید که تعدادی از حیوانات خانگی ممکناست در ارتباط با یادگیری مهارتهای اجتماعی در کودکان مبتلا به اوتیسم مفید باشند.
سرانجام این که؛ در اخبار تازهتر دربارهی اوتیسم، پدر پسربچهای مبتلا به اوتیسم، که بنیادی به نام (N of One) برای تحقیق پیرامون موضوعی که اعتقاد دارد شاید «چند سازوکار بنیادی در اوتیسم وجود داشتهباشد»، بنا نهاده است، بهبودهایی را توصیف کرده که به دنبال یک دورهی درمان با آنتیبیوتیک برای درمان ناراحتی بیارتباط با اوتیسم در فرزند خود مشاهده کردهاست.
جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت پزشکی امروز مراجعه نمایید.
برچسب ها
ثبت نظر