شماره ۹۴۵
MJ 2012 Feb 20;344:e 787
۶ نرمش اختصاصی و مانورهای قدرتی برای روتیتورکاف و عضلات تثبیت کننده ی اسکاپولا، با استفاده از وزنه های خارجی(گروه مداخله) یا تمرین های غیراختصاصی گستره ی حرکتی برای گردن و شانه، بدون وزنه ی خارجی(گروه شاهد)
سندرم حبس زیرآخرمی(SIS) به علت آسیبی ایجاد می شود که تاندون های روتیتورکاف، بورس زیرآخرمی، آکرومیون یا سایر ساختارهای مجاور را درگیر می کند. برای ورزش متمرکز در سندرم حبس SIS، نرمش هایی تجویز می شود که گاهی تأثیر ندارد. محققان سوئدی تعداد 102 بیمار (۰۳ تا65ساله) را به صورت غیرانتخابی بعداز تداوم سندرم حبس SIS به دنبال درمان کنسرواتیو به مدت12هفته تحت درمان با دو راهکار نرمش قرار دادهاند:۶ نرمش اختصاصی و مانورهای قدرتی برای روتیتورکاف و عضلات تثبیت کننده ی اسکاپولا، با استفاده از وزنه های خارجی(گروه مداخله) یا تمرین های غیراختصاصی گستره ی حرکتی برای گردن و شانه، بدون وزنه ی خارجی(گروه شاهد). برای هریک از شرکت کنندگان یک تزریق زیرآخرمی کورتیکوستروئید تجویز شد و به دنبال آن 5تا6جلسه نرمش راهنمایی شده انجام گشت. میان جلسه ها، بیماران یک یا دوبار در روز نرمش در منزل انجام میدادند.
در مقایسه با گروه شاهد، بهبودی عملکرد شانه، درد و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در گروه مداخله به طور قابل توجه بیشتر بود. به همین ترتیب، افراد بیشتری از گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، بهبودی اساسی گزارش کردند(69 در برابر24٪). در نهایت، به طور قابل توجه تعداد کمتری از گروه مداخله نسبت به گروه شاهد بعدها تحت عمل جراحی قرار گرفتند(20در برابر63٪).
جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت پزشکی امروز مراجعه نمایید.
برچسب ها
ثبت نظر