درمان بازگشت تومور ویلمز در کودکان

برخی‌از بررسی‌های پیشین نشان‌داده‌اند که ایرینوتکان، یک ترکیب کامپتوتسینی(Camptothecin) است که در همانندسازی DNA و تقسیم‌سلولی اختلال ایجاد‌می‌کند و دربازگشت تومور ویلمز دارای فعالیت ضدتوموری‌ می‌باشد، اما همچنان اطلاعات بسیار محدودی در دسـت است و نتایج ‌کافی نیست. پژوهشگران اقدام به ارزیابی واکنش و نتیجهٔ‌درمان با ایرینوتکان در ترکیب با سایر داروهای شیمی‌درمانی برایWT آناپلاستیک منتشرمتاستاتیک ‌(Metastatic diffuse anaplastic WT) تشخیصی با پیش‌آگهی ضعیف نموده‌اند.

کودکان ۱۸‌ساله یا کوچکتری که داروی ایرینوتکان را به‌عنوان بخشی‌از دورهٔ شیمی‌درمانی خود برای عود‌WT دریافت‌نموده‌اند، برای این بررسی انتخاب‌شدند. تومورهای پرخطر(HR) شامل افرادی بودند که پس‌از شیمی‌درمانی ‌پیش‌از عمل‌جراحی دارای آناپلازی منتشر یا هیستولوژی نوع بلاستما(Blastemal type) بودند. تومورهایی باخطر متوسط(IR) شامل استرومال، اپی‌تلیال، آناپلازی‌ موضعی، نوعMixed یا هیستولوژی تنزل‌یافته‌(Regressive) می‌باشند.

طبق گزارشات محلی و طبقه‌بندی‌شده براساس معیارهایRECIST به‌عنوانCR، PR، بیماری ‌ثابت (SD) یا بیماری پیشرونده(PD)، پاسخ به درمان با ‌ایرینوتکان بهترین پاسخ مشاهده‌شده پس‌از حداقل یک‌ دوره مصرف دارو بود. سمیت دارو براساس معیار اصطلاحات رایج برای عوارض زیان‌بار درجه‌بندی شد.

به‌طورکلی۱۶بیمار شناسایی‌شدند که در گزارش‌های پیشین گنجانده نشده‌بودند. سن‌میانه عود تومور ۵سال و حدفاصل میان تشخیص‌تومور اولیه و عودتومور۱۰ماه بود. بیماری بیشتر بیماران در زمان تشخیص، درمرحلهٔ پیشرفته بود(۴بیمار درمرحلهٔ  ۱یا۲، ۴تن درمرحلهٔ۳و۷بیمار درمرحلهٔ۴) و یکی‌از بیماران نیز بیماری دوطرفه داشت. هیستولوژی زمان تشخیص در۷بیمارIR و در۹بیمارHR تشخیص‌داده‌شد که از این میان ۴بیمارHR دارای آناپلازی‌منتشر و ۵بیمارHR دارای نوع بلاستما بودند.

داده‌های پاسخ به درمان برای ۱۴بیمار موجود بود. یک‌بیمار دارایCR (ایرینوتکان ترکیب با وینکریستین)، دوتن دارایPR، چهاربیمار دارایSD و هفت‌تن دارای PD بودند. به‌طورکلی،۳بیمار از این۱۴بیمار (۲۱درصد) بدون بیماری درآخرین پیگیری زنده بودند که این مدت میان۱۲تا۲۲ماه متغیر بود. ‌۳بیمار با واکنش عینی در ابتدا دارای هیستولوژیIR (یکCR و یکPR) و هیستولوژیIR نوع‌بلاستما(PR) بودند. درمیان ۱۱بیمار دارایSDیاPD، تنها ‌۱بیمار پس‌از ۲۲ماه بدون هیچ نشانه‌ای از بیماری زنده بود. ۴بیمار مبتلابهHR با آناپلازی منتشر، همگی طی۱۰ماه فوت نمودند. داده‌های سمیت‌دارو برای ۱۰بیمار موجود است؛ بیشترین گزارش‌ها از حوادث ناخواستة گوارشی و هماتولوژی بودند. هیچ‌گزارشی مبنی برمرگ ناشی‌از سمیت‌دارو وجود نداشت.

به‌علاوه محققان، ارزیابی‌های انجام‌شده پیشین را جستجو‌نمودند تا مقاله‌هایی پیرامون ارزیابی تجویز ایرینوتکان در درمان کودکان بیمار مبتلا به تومور ویلمز بیابند؛ ازجمله آزمون‌های بالینی مرحلهٔ۱و۲، بررسی نمودارهای بازنگرانه و سری‌های موردی. چهارتحقیق به توصیفCRیاPR در ‌۸بیمار باعودWT پرداخته‌بودند؛ این بیماران با دوره‌های درمانی و دوزهای گوناگون ایرینوتکان درمان شده‌بودند.

واکنش‌های‌عینی درمواردی مشاهده‌شد که ایرینوتکان با وینکریستین و یا تموزولامید (با یا بدون بواسیزوماب) ترکیب شده‌بود که این ترکیب احتمالاً به‌دلیل تأثیرگذاری مضاعف دارو بوده است. پژوهشگران اظهار می‌دارند که طراحی بازنگرانه (Retrospective) و همچنین رژیم‌درمانی دورهٔ درمان ناهمگون ایرینوتکان موجب محدودیت این تحقیق شده‌است.

نویسندگان مقاله که بررسی‌های بازنگرانه را ضروری می‌دانند، این‌طور نتیجه‌گیری نمودند: «نتایج تحقیق ‌ما و تحقیق‌های دیگر، حاکی‌از تأثیر ایرینوتکان بر WT عودکننده است، به‌ویژه اگر با داروهای دیگر ترکیب‌گردد».