نوزادان زودرس معمولاً درهفته ی 34 تا 36 بعد ازقاعدگی مادر، موفق به شیرخوردن میشوند. تأخیر در این امر سبب طولانیشدن مدت بستری میگردد. پژوهشگران از یک آرامکننده (گولزنک) که با یک ضبط نوار موسیقی فعال میشود (PAM) برای آزمودن این فرضیه استفاده کردهاند که مکیدن غیر تغذیهیی سبب ایجاد رفتار مکیدن شده و بالقوه ازطول مدت اقامت دربیمارستان میکاهد.
طی یک بررسی غیرانتخابی، 94 نوزاد پرهترم (سن آبستنی 34 تا 36 هفته) که حداقل نیمی ازتغذیه به صورت اینترال و کمتر ازنیمی به صورت خوراکی انجام میشد انتخاب شدند تا از یک برنامهی PAM استفاده کنند یا نکنند. در برنامهی PAM از صدای مادر استفاده میشد که از پیش ترانهای را با ریتم تکراری و ملودی در دورهی مکیدن بدون تغذیه (پستانک) طی یک دورهی 5 روز پشت سرهم بهمدت 15 دقیقه میخواند. پیشاز زمان تغذیه توسط پرستاران و مادران به نوزادان هردو گروه هرگاه آرام و گوش به زنگ بودند یک پستانک معمولی داده میشد.
بعداز 5 روز، درگروه PAM سرعت شیرخوردن خوراکی، حجم دریافت خوراکی، دریافت خوراکی روزانه افزایش یافت و زمان کاملشدن تغذیهی خوراکی نسبت به گروه شاهد سریعتر شد. افزایش وزن در دوگروه مشابه بود و اقامت دربیمارستان بهطور قابلتوجه درگروه PAM کوتاهتر نبود.
Pediatrics 2014 Mar
ثبت نظر