جنب‌و‌جوش دائمی کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)، ممکن‌است پریشان‌کننده باشد ولـی این بی‌قراری عملکرد شناختی‌شان (Cognitive Performance)را نیز بهبودمی‌بخشد.
بیش‌فعالی مشاهده‌شده در ADHD ممکن است به تفکر کودکان نیز کمک‌کند.
در یک بررسی، کودکان مبتلا به ADHD را آزمایش‌کردند که چگونه تحرک (شدت و تناوب آن) به‌دقت برای وظایف سخت شناختی که نیاز به توجه کافی دارند، مربوط می‌شود و دریافتند گروهی که حرکات زیادتری دارند، اساساً عملکرد شناختی بهتری را به نمایش می‌گذارند.
والدین و معلمان نباید تلاش‌کنند که بچه‌ها را آرام نگهدارند. به آنها اجازه بدهید در‌حالی‌که مشغول کارها یا دیگر تکالیف شناختی چالش برانگیزشان هستند، حرکت‌کنند. این بیش‌فعالی که در ADHD می‌بینیم ممکن‌است چندین برابر مفید باشد. شاید همین جنب‌و‌جوش است که موجب افزایش سطح انگیختگی کودکان گشته و در نتیجه منجر به توجه کردن بهتر آنها می‌شود.
در‌این ارزیابی،جنب‌و‌جوش کودکان را با چسباندن دستگاهی به قوزک پایشان اندازه گرفتند که سطح فعالیت آنها را در‌حال انجام آزمایش «flanker Test» که نیاز به توجه کافی و توانایی جلوگیری از توجه به حواس‌پرتی‌ها را دارد اندازه می‌گیرند. در این تست از کودک می‌خواهند تا روی جهتی تمرکز کند که پیکان میانی واقع در مجموعه‌ای از پیکان‌ها در آن جهت قرارمیگیرد و از توجه به پیکان‌های دیگر که پیکان مورد سئوال را احاطه‌کرده‌اند، جلوگیری کنند. (در برخی آزمایش‌ها پیکان میانی به‌همان سویی جهت داده می‌شود که پیکان‌های احاطه‌کننده قرار‌دارند؛ در آزمایش‌های دیگر پیکان میانی در جهت مخالف قرارمیگیرد. قرار‌گرفتن پیکان‌ها در جهت مخالف موجب خطاهای بیشتری در عملکرد می‌شوند).
محققان دریافتند وقتی کودکان مبتلا به ADHD در‌حال حرکت بودند، دقت آنها به‌طور چشمگیری بهبود یافت و پاسخ‌های صحیح در مقایسه با پاسخ‌های غلط، مربوط به جنب‌و‌جوش بیشتر بود.
این یافته‌ها نشان‌می‌دهد که فعالیت شدیدتر ممکن‌است به‌دقت بیشتردر بیماران مبتلا به ADHD کمک کند و نشان‌می‌دهد زمانی‌که کودک مبتلا به ADHD در حال استفاده از منابع شناختی بیشتری است، احتمال زیادتری وجود دارد که مشغول فعالیت فیزیکی باشد.
ثبت نظر