نوردرمانی برای مواد کامپوزیت(۲) (بخش پایانی)

Pulse Delay:

در‌این روش یک دسته پالس تابشی به‌کار می‌رود که هر‌کدام با یک مرحله‌ی تاریک جدا می‌شوند.تابش اولیه تا ۱j/cm² می‌باشد که برای کاهش استرس انقباضی مؤثر است.شاخص دیگر، زمان تأخیری بین تابش‌ها است. طی زمان تاریک، واکنش پلی‌مریزاسیون با سرعت کمتری ایجاد می‌شود.تأخیر طولانی‌تر منجر به تولید زنجیره‌های بیشتر relaxation می‌شود.کاهش استرس انقباضی و ریز‌نشت و افزایش ‌microhardness برای روش‌pulse delay گزارش شده.
زمان‌های تاریک از ۱تا۵ دقیقه برای سفت‌کردن از‌طریق pulse delay است. بیشترین کاهش انقباض پلی‌مریزاسیون با تأخیر ۳تا۵ دقیقه به‌دست می‌آید. هیچ اختلاف معناداری در ریزنشت کامپوزیت‌های nanofilled وmicrohybrid سفت‌شده با انواع روش‌های پلی‌مریزاسیون  staged,ramp,pulse) soft start) گزارش نشده است.

شدت بالا:

سفت‌کردن با شدت بالا، باعث زمان تابش کوتاه‌تر برای عمق cure داده شده می‌شود. عمق ۲‌میلی متر را می‌توان در‌۱۰ ‌ثانیه با دستگاه نوری plasma arc و 5 ثانیه با لیزر آرگون در‌مقایسه با ۴۰‌ثانیه لامپ QTH سفت‌کرد. شدت بالای سفت‌کردن، مراکز رشد متعددی را طی دوره‌ی اول تابش ایجاد‌کرده و به‌دنبال آن پلی‌مرهایی که دارای تراکم بالاتری از اتصالات cross link هستند، ایجاد می‌شود. از آنجایی‌که ارتباط بین دانسیتی انرژی و کشش انقباضی بعدی ژل خطی است، دانسیتی‌های بالای انرژی می‌توانند تبدیل به مقادیر بالاتر استرس شوند ولی باعث مقادیر بالایی از ویژگی‌های مکانیکی و مقادیر بالای conversion نمی‌شوند. لذا هرچند مقدار شدت بالای curing می‌تواند منتهی به‌همان مقدار conversion، مقدار انقباض پلی‌مریزاسیون و ویژگی‌های مکانیکی شود؛ ولی به‌نظر‌می‌رسد منتهی به استرس انقباضی بیشتری نیز می‌شود.

معایب:

ـ زمان تابش کوتاه باعث تسریع در سرعت سفت‌شدن و باقی‌ماندن زمان ناکافی برای آزاد‌شدن استرس می‌شود. لذا استرس انقباضی بیشتر و سطح تماس ضعیف‌تری ایجاد می‌شود.

ـ دستگاه نوری با شدت بالا، دامنه‌ی طول‌موج باریکی برای برون‌ده دارد.لذا دامنه‌ی طول‌موج منبع نور باید مطابق با photoinitiator باشد.

ـ ایجاد مشکل، توسط حرارت ایجاد‌شده.

ـ شاید همان شبکه‌ی پلیمر طی سفت‌شدن تولید نشود.

ـ کاربرد نور باشدت بالا برای زمان تابش کوتاه باعث سمیت بیشتر درمقایسه با زمان cure طولانی و شدت انرژی پایین است.

Curing خارج دهانی:

از این روش برای ساخت ترمیم‌های کامپوزیتی غیر‌مستقیم استفاده می‌شود مانند inlay veneer و بریج‌های عاری‌از فلز که در لابراتوار انجام می‌گردند. این واحدهای لابراتواری سفت‌کردن نوری، با ترکیبات مختلف نور، حرارت، فشار و خلاء به‌کار می‌روند تا میزان پلی‌مریزاسیون و مقاومت به سایش کامپوزیت‌رزینی را افزایش‌دهند.سختی و عمق سفت‌کردن کامپوزیت غیرمستقیم، بسته به نوع لابراتوار به‌کار رفته است. لابراتواری که سفت‌شدن نوری را با حرارت و فشار نیتروژن اعمال می‌کند، باعث افزایش قابل‌ملاحظه‌ی سختی و قدرت کششی کامپوزیت می‌شود.

ایمنی بیولوژیک دستگاه‌های نوری:

انواع منابع نوری مختلف با شدت بالا برای پلیمریزه‌کردن سریع کامپوزیت رزینی تولید‌شده‌اند. با تولید این دستگاه‌ها، توجه متخصصان به ارزیابی ایمنی بیولوژیک نور آبی با‌شدت بالا در این دستگاه‌ها جلب شده‌است. Wataha و همکاران مشاهده کردند  هنگامی که سلولهای منوسیتی انسانی با سه منبع نوری تحت تابش قرار گرفتند(QTH, plasma arc, لیزر آرگون) تحریک ترشح TNF-α ایجاد‌نشد. نمی توان تابش اشعه‌ی آبی را از عوامل خطرساز احتمالی التهابی در نسوج دندانی طی سفت‌کردن کامپوزیت دانست.کاهش سمیت در‌صورت تطابق روش سفت‌کردن با نوع کامپوزیت به‌کاررفته امکان‌پذیر است. لذا آزمایش‌های سمیت سلولی در نمونه‌های حیوانی قبل‌از تأیید خطرات بالینی این دستگاه‌ها الزامی است. نکته‌ی دیگر، تداخل الکترومغناطیسی با pacemaker قلبی طی کارکرد دستگاه‌های رایج الکتریکی دندانپزشکی شامل دستگاههای نوری light cure است.گزارشهای اولیه، اثر مخربی بین این دستگاه‌ها با‌pacemaker قلبی و دفیبریلاتور قلبی قابل ایمپلنت (cardioverter) را گزارش‌نکرده ولی پژوهش‌های اخیر معتقدند که دستگاه‌های نوری که با باتری کار می‌کنند،در بعضی بیماران قادر به ایجاد مشکلاتی هستند.

نتیجه:

انقباض پلی‌مریزاسیون، عیب اصلی کامپوزیت رزینی است.دستگاه‌های نوری و روش‌های سفت‌کردن، هر‌دو به این انقباض کمک‌می‌کنند. عملکرد بالینی دستگاه‌های نسل جدید نوری مشابه نوع متداول است. این سیستم‌های جدید دارای توان بالا،  شدت نور بالا و زمان تابش کوتاه هستند که باعث کاهش زمان کار و بهبود عمق سفت‌کردن می‌شوند. این دستگاه‌های با‌شدت بالا معایبی دارند و به‌طور کامل در مطب‌های دندانپزشکی بکار نمی‌روند. بهبود در کارکرد و تغییرات بیشتر در این دستگاه‌ها می‌تواند در کسب بهترین و موفقیت‌آمیزترین ترمیم کامپوزیت نوری کمک‌کننده باشد. روشهای سفت‌کردن مانند پلی‌مریزاسیون soft start باعث بهبود‌kinetic پلی‌مریزاسیون کامپوزیت‌رزینی می‌شود. لذا کیفیت و کمیت پلی‌مریزاسیون را با انتخاب مناسب دستگاه نوری و روشهای سفت‌کردن بالینی می‌توان بهبود بخشید.