افراد مبتلا به‌شکل شایع ناشنوایی که از سمعک استفاده نمی‌کنند، با ابزارهای ایمپلنت حلزون هیبریدی (hybrid cochlear implant devices) بهبود قابل‌توجه و کاملاً مؤثری در شنوایی و درک گفتاری خواهند داشت.
محققان در ۱۰مرکز پزشکی و کلینیک خصوصی در آمریکا کاشت ایمپلنت‌های حلزون هیبریدی را در یک گوش، برای ۵۰ مرد و زن انجام دادند. سلول‌های مویی فرکانس بالای گوش داخلی (inner-ear hair cells)، در تمام داوطلبان این ارزیابی به‌شدت آسیب‌دیده بود که مانع از درک گفتاری (understanding speech) آنها به‌ویژه در زمان سر و صدای زیاد محیط می‌شد. با‌این‌حال شنوایی همگی آنها در فرکانس پایین کافی بود که به آنها اجازه می‌داد تا برخی صداها را از‌هم تشخیص‌دهند و نیازی به استفاده از ایمپلنت‌های حلزونی معمول نداشتند. یک سال پس‌از استفاده از این ابزار جدید، ۴۵ تَن از این افراد بهبود همه‌جانبه‌ای از‌نظر درک شنوایی و گفتاری داشتند و شرایط فوق برای هیچ یک از آنها بدتر نشد.
بررسی‌های اخیر مؤید این امر است که میلیون‌ها فرد دیگری که ناشنوایی در فرکانس بالا دارند و استفاده از سمعک برای آنها فایده‌ای ندارد، می توانند از ایمپلنت حلزونی هیبریدی استفاده‌کنند.برای اولین‌بار در‌سال1984 این وسیله در آمریکا استفاده شد و پس‌از کاشت تعداد زیادی ایمپلنت هیبریدی توسط محققان در طی ۲۰سال، سرانجام توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در‌سال 2014 مورد تأیید قرار‌گرفت.
ایمپلنت هیبریدی جدید با ابزار مرسوم قبلی از این جهت تفاوت دارد که الکترود کوتاه‌تری (کمتراز ۲سانتی‌متر) دارد و نیاز به ورود به عمق ساختار مارپیچ حسی(حلزون) گوش‌داخلی را ندارد و اگر به‌درستی در جای خود قرار‌داده شود باعث می‌گردد که شنوایی باقیمانده‌ی طبیعی فرکانس‌های پایین بهتر حفظ شده و شنوایی فرکانس‌های بالا با تحریک الکتریکی افزایش یابد.
طبق تخمین مؤسسه‌ی ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی (NIDOCD) حدود ۲۶میلیون فرد بالغ ۲۶ تا ۶۹ ساله در آمریکا از نوعی نقص شنوایی فرکانس بالا رنج‌می‌برند که به‌ویژه درک گفتار در آنها را دچار مشکل می‌کند.
ناشنوایی در فرکانس بالا، تمامی آزمایش شوندگان این بررسی را در شرایطی دشوار قرار‌داده و بسیاری به دلیل ناتوانی در شنیدن و درک گفتار در محل کار و محیط اجتماعی خود افت قابل‌توجهی نموده و سمعک گزینه‌ی مناسبی برای آنها نبود، چرا‌که ابزارهای تشدید کننده‌ی صدا نمی‌توانست صداهای با فرکانس بالا را به‌نحوی زیاد کند تا درک از گفتار را به‌ویژه وقتی صدای پس‌زمینه از هر نوع وجود داشته باشد، افزایش‌دهد.
شرکت کنندگان در‌این بررسی، هنوز شنوایی باقیمانده‌ی زیادی برای از‌دست‌دادن داشتند و در‌نتیجه داشتن ایمپلنت‌های حلزونی مرسوم (هر‌کدام در‌یک گوش برای جبران هر‌دو نوع شنوایی با فرکانس بالا و پایین) گزینه‌ی مطلوبی نبود (هرچند پنج تَن از آزمایش‌شوندگان در‌این بررسی سرانجام این مسیر را انتخاب کردند).
در‌این‌میان ۱۵تَن که ناشنوایی کامل در فرکانس بالا و نقص شنوایی متوسط در فرکانس پایین داشتند، در آزمون‌های استاندارد توانایی برای درک عبارات و جملاتی که برای آنها خوانده می‌شد، پیشرفت داشتند. نمرات آنها برای شناسایی صحیح کلمات و عبارات گفتاری از متوسط ۲۱درصد پیش‌از کاشت، به ۶۷درصد در یک‌سال پس‌از کاشت و فعال‌سازی ابزار افزایش یافت.
برای ۱۴شرکت‌کننده‌ی دیگر که دچار نقص جدی یا کامل شنوایی باقیمانده در فرکانس پایین بودند، نمرات آزمون برای تشخیص صحیح کلمات و عبارات گفتاری خاص به‌ترتیب از ۱۲درصد به ۵۴درصد و از ۱۴درصد به ۵۴درصد افزایش‌یافت.
شنوایی شرکت‌کنندگان در بررسی، هر چند‌ماه یک‌بار ارزیابی می‌شد.
طبق گزارش محققان، استفاده از این ابزار که حدود ۳۰/۰۰۰ دلار قیمت دارد و عمل‌جراحی برای تعبیه‌‌‌ی آن کمتراز یک‌ساعت طول می‌کشد، به نسبت عوارض‌جانبی نادری داشت که بیشتر شامل سرگیجه‌ی خفیف و گذرا بعد‌از جراحی و صداهای زنگ‌دار در گوش می‌شد که آن هم پس‌از فعال‌سازی دستگاه رفع می‌شد.
ثبت نظر