یادی‌از شادروان دکترمحمدمیردامادی

در حرفه پزشکی علاوه‌بر خلاقیت و مهارت و دقت، پزشکی به‌تمام‌معنی دلسوز و علاقمند و مردمی بود. به‌خاطر‌دارم زمانی را که دربیمارستان خورشید اصفهان در بخش‌زنان و مامایی انترن بودم. در یک شب کشیک، درمورد زایمان بیماری نیاز به مشورت استاد میردامادی داشتم؛ ساعت۳بعدازنیمه‌شب با اکراه و نگرانی تلفن‌نموده و فکر‌کردم این ساعت‌شب مزاحمتی برای استاد باشد، باورکنید پس‌از اولین زنگ تلفن در‌آن نیمه‌شب شخصاً گوشی تلفن را برداشت و با خونسردی و بدون‌هیچ ناراحتی با من صحبت‌نموده و درظرف مدت‌کوتاهی به بخش و بر بالین بیمار آمد و راهنمایی لازم را به من گوشزد‌نمود که هیچ‌‌وقت فراموش‌نمی‌کنم.

این‌کار از ویژگی‌ها و شخصیت والای دکترمیردامادی بود، اولاً سریع تلفن را پاسخ‌می‌گفت و ثانیاً در ظرف مدت‌کوتاهی اگر لازم بود به بالین بیمار‌می‌آمد.

دکتر میردامادی علاوه‌بر دانش‌پزشکی، شاعری‌ورزیده و مسلط به شعر و ادبیات زبان خارجی بود. در متنی که درسال۱۳۴۳ برای من نوشته (تصویر مندرج درمقاله)، از صدق گفته‌های من آگاه می‌گردید. به‌علاوه دکتر محمد‌میردامادی یکی‌از شاگردان اولیه و مؤسسان دانشکده پزشکی اصفهان درسال۱۳۲۹ بود.