عفونت‌ها ونشیب‌ حافظه

پژوهشگران دراین‌زمینه، یک شاخص تراز آنتی‌بادی یافته‌اند که دراثر تماس با کلوستریدیوم پنومونیه (نومونیه)، هلیکوباکترپیلوری، سیتومگالوویروس و ویروس‌های 1و2 هرپس سیمپلکس به‌وجود می‌آید. این عوامل بدترین پرفورمانس شناختی را سبب می‌شوند و بر حافظه، سرعت پردازش‌ذهنی، تفکر انتزاعی، برنامه‌ریزی و قدرت استدلال تأثیر می‌گذارند.
نتایج بررسی‌های پیشین ارتباط بعضی عفونت‌ها را با افزایش احتمال استروک و بیماری آلزایمر نشان‌داده بود. دراین بررسی پژوهشگران به تحقیق دراین مورد پرداختند که آیا تماس گذشته با این عفونت‌ها در تست‌های حافظه، سرعت تفکر و سایرعملکردهای مغز بر پرفورمانس تأثیـر دارد.
دراین بررسی از آزمون‌های کارکرد مغز و نمونه‌ی خون 588نفر شرکت‌کننده در بررسی‌استفاده شد. سپس 5 سال بعد درنیــمی از شرکت‌کنندگان آزمون‌های شنـاخت انجام شد.
پژوهشگران معتقدند تماس با این عفونت‌ها با افزایش احتمال استروک و نیز افزایش آتروسکلروز و التهاب ارتباط دارد. درنتایج این بررسی توضیح داده نشده که چرا این عفونت‌ها با بدتر‌شدن کارکرد شناخت ارتباط دارند. ممکن‌است این حالت درنتیجه‌ی عکس‌العمل سیستم ایمنی نسبت به عفونت‌ها به‌وجود آمده باشد یا عفونت، خود موجب صدمه‌ی بالینی شده باشد که هنوز نسبت به آن آگاه نیستیم.
هنوز مدارکی در دست نیست که آیا درمان این عفونت در پیشگیری از بروز نشیب سودمند باشد زیرا ممکن‌است تماس آغازین با این ویروس چند دهه زودتر اتفاق افتاده باشد و آزردگی نتیجه‌ی این جریان تدریجی است. درصورتی‌که بتوان با درمان از‌این پیامدهای ناگوار پیشگیری کرد، کار بزرگی انجام شده‌است ولی هنوز مدرک کافی در‌این مورد وجود ندارد. برای آنکه بتوان این نتایج را درجمعیت‌های دیگر هم به‌دست آورد لازم است بررسی‌های بیشتری درتمام گروه‌های قومی انجام گردد.