عفونتهای پوست و بافت نرم (SSI) شایعاست و دربیماران تمام سنین دیده میشود. بسیاری از این نوع عفونتها دراثر استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متیسیلین ایجاد میشوند که درحالحاضر درمان محدودی دارند. اکنون، پژوهشگران نتایج کارآزماییهای بالینی با حمایتمالی صنعت را انتشار دادهاند که طی آن لیپوگلیکوپپتیدهای دالباونسین و اریتاونسین با درمان استاندارد در بزرگسالان دچارSSI حاد باکتریال مقایسه شدهاست. dalbarancin اخیراً موردتأیید FDA قرارگرفته و انتظار میرود oritavancin نیز بهسرعت تأیید شود.
طی دوکارآزمایی غیرانتخابی در دو مرکز چند ملیتی دوسوناآگاه و با دو دارونما محققان دالبارانسین (1 دوز داخل وریدی در روز اول و سوم) را با ونکومایسین (1 دوز داخل وریدی هر 12ساعت با گزینه تبدیل به لینزولاید بعداز 3 روز و در مجموع بهمدت10تا 14روز) مقایسه کردند. درمجموع، پاسخ زودرس بالینی حاکی از موفقیت درمان بود(نقطهی پایانی اولیه) که بهترتیب در 79/7 و 79/8٪ گروه دالبارانسین و ونکومایسین لینزولاید دیده شد. درگروه ونکومایسین لینزولاید حوادث ناگوار شایعتر بود.
یک گروه دیگر از محققان یک کارآزمایی چند ملیتی، غیرانتخابی و دوسوناآگاه انجام داده و اُریتاونسین (یک دوز داخل وریدی در روزاول) را با ونکومایسین (داخل وریدی دوبار در روز بهمدت7 تا10روز) مقایسه کردهاند. براساس حد و مرز 10درصد امتیازی ازپیش تعیین شدهی غیرپائینی، اُریتاونسین درهر سه نقطهی پایانی تأثیر کمتر از ونکومایسین نبود. حوادث جدی ناگوار میان گروهها قابل قیاس بود، نسبت شرکتکنندگانی که بهعلت حوادث ناگوار بررسی با دارو را ادامه ندادند درگروه اُریتاونسین پایینتر بود.
N Engl J Med 2014 Jun 5
ثبت نظر