عفونتHIV حتی در بیمارانیکه تصور میشود پاسخ خوبی به درمان نشاندادهاند، برطبق تحقیقات جدید همچنان درحالرشد میماند.
درطول درمان، ویروس در سلولهایی که وظیفهی واکنش ایمنی بیمار را دارند پنهان میشود و اینکار را با واردکردن اطلاعات ژنتیکی خود درDNA سلولهای خونی، بهنام لنفوسیتهای تیCD4، انجاممیدهد (CD4 T lymphocytes).
طی این پژوهش، میزان ادغام HIV در سلولهای CD4 بیمارانی که بهمدت ۱۴سال بیوقفه تحتدرمان بودهاند، اندازهگیریشد و این میزان با بیماران با طولمدتهای متفاوت درمان، مقایسهشد.
محققان متوجه شدند که میزان HIV یافتشده در سلولهای CD4، از سال اول تا سال چهاردهم ثابت و بدون کاهش بوده است. هر زمان که یک سلولCD4 خود را به سلولهای بیشتری تکثیر میکند، خود و ژنهایHIV را نیز تکثیر یا اصطلاحاً کپی میکند.
این فرایند (نوعی تکثیر خاموشHIV)بهاینمعنا است که ویروس نیازی به کپیکردن خود، تولید ذرات ویروسی جدید و آلودهکردن سلولهای CD4 جدید ندارد. زیرا بهطور خودکار در هنگام تولد سلول، در آن گنجانده شدهاست.
بهمنظور توقف تولید ویروس جدید و جلوگیری از آلودگی و مرگ لنفوسیتهای تی CD4 و جلوگیریاز پیشرفت بیشتر این بیماری، بیـماران مبتلا بهHIV تـحتدرمان ضدرترو ویـروسی (anti-retroviral therapy=ART) قرارمیگیرند.
پیشرفتهای حاصل در درمان ضدرترو ویروسی در ۳۰ سال گذشته بهاینمعنی است که بیشتر بیماران توانایی سرکوب ویروس را تا سطحی غیرقابل شناسایی (Undetectable) دارند و میتوانند یک زندگی طولانی و سالم داشته باشند. بهنظرمیرسد پساز سالها درمان موفقیتآمیز، بدن بهطور طبیعی خود را از ویروس پاکسازی میکند.
متأسفانه این پژوهش نشانمیدهد که ویروسHIV، راهی جدید برای رهایی از درمانهای ما یافته است.
میدانیم که درمان کاملHIV بهدلیل پنهانشدن آن درون سلولهای CD4 کاری دشوار است و میتوان امیدوار بود که با احیا و تجدید سلولهای CD4 توسط بدن، بهتدریج HIV پنهان درآن از بین برود، اما طی این بررسی و زمانیکه محققان دریافتند که میزان HIV ادغامشده در سلولهای CD4 درطول دوره ۱۴ ساله کاهش نیافتهاند، موجب غافلگیری آنها گردید.
خبر خوبی که میتوان به آن اشارهنمود، عدممشاهدهی هیچ نشانهای دالبر وخیمترشدن این بیماری درطول زمان و خبر بد اینکه یافتههای قبلی درمورد این موضوع که HIV با افزایش واکنش سلولهای ایمنی دربرابر آن، قابلدرمان است را دچار شک و تردید کرده است.
ثبت نظر