خونروی مجدد در زخم‌های پپتیک غیرهلیکوباکتری‌ـ غیرNSAID:

بیماران با زخم‌های ایدئوپاتیـک در‌مقایــسه با زخم‌های همــراه با اچ‌.پیلوری یا ناشی‌از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، با احتمال بیشتری دچار خونروی مجدد شدند و نیاز به نظارت سختی پیدا‌کردند.

خونروی زخم پپتیک(PUB) معمولاً شامل ضایعات ناشی‌از عفونت با هلیکوباکتر‌پیلوری، استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) یا هر‌دو است. با‌توجه به اینکه عفونت اچ‌.پیلوری در برخی‌از کشورهای پیشرفته کاهش‌ یافته است، شیوع زخم‌های ایدئوپاتیک (یعنی، غیرهلیکوباکتری ـ غیرNSAID) به‌ظاهر در‌حال افزایش است.

برای بررسی تأثیر اتیولوژی زخم بر ویژگی‌های بالینی PUB، پژوهشگران سوابق ۲۳۲بیمار بستری به‌دلیل PUB در بیمارستانی در سئول کره‌ی‌جنوبی را بین سال‌های ۲۰۰۶ ‌و ۲۰۱۲ به‌صورت گذشته‌نگر بررسی‌کردند. آندوسکوپی در‌عرض ۲۴ساعت و درمان آندوسکوپیک درصورت نیاز انجام‌شده بود، آندوسکوپی بعدی ۴۸‌ساعت بعد انجام شده و نمونه‌های بیوپسی برای آزمایش بافت‌شناسی گرفته شدند؛ بیماران با نتایج اچ‌.پیلوری منفی، ۶تا‌۸ هفته پس‌از آزمایش اولیه، تحت آندوسکوپی بعدی و آزمایش آنتی‌بادی قرار‌گرفتند. مهارگرهای پمپ پروتون (PPI) به‌مدت ۴هفته یا بیشتر برای همه‌ی بیماران تجویز شدند. بیماران براساس اتیولوژی زخم تقسیم شدند (مربوط به اچ‌.پیلوری، 47‌درصد؛ مربوط به NSAID، سی‌و دو درصد؛ هر‌دو، ۱۳درصد؛ ایدیوپاتیک، ۹درصد) ویژگی‌های بالینی و نتایج بین گروه‌ها مقایسه شدند.

خونروی مجدد پس‌از هموستاز اول در‌مورد زخم‌های ایدیوپاتیک بیش‌از ضایعات همراه با اچ‌.پیلوری و NSAID بود (۳۰‌درصد در‌مقابل به‌ترتیب ۷‌درصد و ۳‌درصد). بیماران دچار PUB ناشی‌از NSAID مسن‌تر از بیماران دچار PUB ناشی‌از اچ‌.پیلوری بودند و با احتمال بیشتری مبتلا به زخم‌معده(GU) شدند. مقیاس‌های بلاچفورد و راکال و همچنین پیآمدهای بالینی، بین دو‌گروه شبیه هم بودند.

Ref: Word J gastroenterol 2015