اثر درمانی کلروکین روی گلبول‌های سفید

خانم‌ ۳۵‌ساله‌ای با‌سابقه‌ی‌SLE به‌علت سرفه و آبریزش‌بینی به درمانگاه مراجعه کرد.

به‌نظر می‌رسید او به عفونت سیستم تنفسی فوقانی دچار شده باشد. آزمایش خون دلالت‌بر لوکوپنیWBC=1800 در میلی‌متر مکعب و نوتروفیل‌های مطلق ۲۵۰عدد در میلی‌مترمکعب داشت.

خون‌محیطی نشاندهنده‌ی گرانولوسیت‌ها و لنفوسیت‌های حاوی واکوئل به اندازه‌های مختلف بود که در‌بین این واکوئل‌ها، گرانول‌های‌سفت‌(Dense) بازوفیلیک گرد یا بیضی شکل وجود ‌داشت (تصویرA لنفوسیت و ‌تصویرB نوتروفیل).

در بررسی آزمایشگاهی قبلی حدود ۱۴ماه پیش، وجود گرانولاسیون در لنفوسیت‌ها و گرانولوسیت‌ها گزارش‌شده بود.

تحقیق در سابقه‌ی داروهای مصرفی بیمار نشان‌داد که از ۱۶ماه قبل، کلروکین برای ایشان تجویز شده است. پیگیری انجام شده هیچگونه علت عفونی را نشان نداد و نوتروپنی به‌تدریج بدون هیچ دارویی از‌بین‌رفت. تغییرات مورفولوژیک در لوکوسیت‌ها نزد بیمارانی که با Chloroquine درمان می‌شوند گزارش شده‌است. تغییرات ممکن ‌است ‌شامل ‌افزایش‌واکوئل‌های سیتوپلاسم شامل Inclusion غیرمعمول باشد.

مکانیسم ایجاد آن از‌نظر تئوری شامل اثر بازدارنده‌ی کلروکین روی آنزیم‌هایی است که در کار انحطاط تشکیل‌شدن لیزوزم فعال می‌باشند.

این تغییرات باید از وجود ارگانیسم‌های داخل سلولی و نشانه‌های فعال شدن لوکوسیت‌ها (گرانولاسیون توکسیک نوتروفیل‌ها و Large Granular Lymphocytes)تفکیک داده شود.

بررسی دقیق بالینی و سابقه‌ی مصرف دارویی ممکن‌است در شناختن این فنومن کمک نماید.

Ref: Blood. 27 August 2015. Volume 126, No 9