در‌حالی‌که بیشتر پزشکان مراقبت‌های اولیه در پاسخ به نظرسنجی که در اوایل سال2015 انجام‌شد اظهار‌داشتند که به توانایی برای شناسایی بیماری ابولا و خطرات مرتبط با ابولا اطمینان‌دارند، تنها ۵۰ تا۷۰ درصد از آنها به پرسش چگونگی مراقبت از بیماران فرضی در‌معرض ابولا، پاسخی مطابق با دستورالعملCDC دادند. علاوه‌بر‌این آنهایی که حداقل با یک بیمار ابولا مواجه می‌شوند (براساس منطقه و خصوصیات بیمارانشان)، به احتمال زیاد مدیریت بیش‌از‌حد فشرده‌ای برای بیمارانی که به‌طور واقعی در خطر پایین ابولا هستند، انتخاب‌می‌کنند.
یافته‌ها نشانمیدهد که تغییرات قابل‌ملاحظه ای دراینکه چگونه پزشکان در شرایط غیر‌قطعی تصمیم‌گیری می‌کنند و اینکه تصمیم‌شان با‌توجه به جغرافیا، منبع داده‌ها و سایر عوامل شکل می‌گیرد، وجود دارد. آنها نشان‌دادند که نیاز به انجام عملکردی بهتر در پزشکان خط مقدم مراقبت از بیماران در اپیدمی‌های جهانی آینده لازم است.
در‌حالی‌که تنها چهار مورد ابولا در آمریکا در‌طی شیوع اخیر در غرب آفریقا شناسایی شده‌است، توجه گسترده‌ی رسانه‌های خبری و مقامات دولتی به این بیماری خطرناک به اقدامات نامناسبی در قالب قرنطینه کردن کارکنان بهداشتی بازگشته از اقدامات امدادی بین المللی (حتی اگر نشانه‌ها بیانگر آلوده‌نبودن آنها می‌بود) و یا محدودکردن تماس با افرادی‌که به مناطق عاری‌از ابولا در آفریقا سفر‌کرده بودند، منجر‌گردید. پزشکان نیز بیش‌از‌حد واکنش نشان‌دادند، ۷۵درصد از گزارش‌های آنها به CDC در‌مورد بیمارانی بود که در خطر ابتلا به ابولا نبودند.
یک نظرسنجی طراحی شد برای ارزیابی اینکه چگونه پزشکان مراقبت اولیه در سراسر کشور به‌خوبی آمادگی انجام مسئولیت رسیدگی به خطر بالقوه‌ی ابولا را دارا می‌باشند. این بررسی به بیش‌از ۴۶۰ متخصص داخلی و متخصص امراض سالمندی در اوایل دسامبر2014 ایمیل شد و تا اواسط ماه ژانویه 2015 در دسترس باقی‌ماند. این نظرسنجی شامل ۲۳ پرسش احتمال ارزیابی ارائه‌دهندگان برای بررسی بیماران در‌معرض خطر ابولا بود و از آنها خواسته‌شد تا قرارگرفتن خود را در‌معرض خطر، چگونگی شناسایی موارد احتمالی و یا اطلاع‌رسانی به بیماران درباره‌ی خطرات ابولا، منابع آنها درباره‌ی ابولا، اینکه آیا انستیتوهای آنها پروتکل تشخیصی و درمانی را برای ابولا دارند و عوامل دیگر را ارزیابی‌کنند.
از پاسخ‌دهندگان خواسته شد تا بگویند چه اقداماتی برای بیمارانی انجام می‌دهند که ۱۰یا ۲۸ روز قبل‌از تلاش برای مهار ابولا از سیرالئون بازگشته بودند یا افرادی‌که در‌یک بیمارستان مشغول به‌کار بودند و در‌آنجا با بیمار مبتلا به ابولا که از او مراقبت می‌کردند تماس داشتند.
پرسش دیگری که از آنها پرسیده شد این بود که نشان‌دهند آیا بیماران مبتلا به نشانه‌های شبیه سرماخوردگی و معیارهای دیگر، ازجمله افراد داوطلب در یک مرکز درمانی ابولا و یا افرادی‌که برای بازدید از آفریقای‌جنوبی رفته بودند، با احتمال بیشتر به انفلوآنزا یا ابولا مبتلا می‌شوند یا خیر؟ در‌تمام موقعیت‌های توصیف‌شده، بیماران فرضی احتمال کمی و اغلب هیچ احتمالی از تماس با ابولا نداشتند.
از ۲۰۲پزشک مراقبت‌های اولیه که به نظرسنجی پاسخ دادند، ۹۵درصد بسیار آماده و یا تاحدودی آماده برای شناسایی موارد احتمالی ابولا و ۹۷درصد، بسیارآماده و یا تاحدودی آماده برای اطلاع‌رسانی به بیماران درباره‌ی خطر ابولا بودند. اما دانش واقعی آنها و چگونگی نگرانی درباره‌ی ابولا، مدیریت بیماران خاص آنها را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و تغییرات قابل‌توجهی را نشان خواهد داد. برای مثال، در مورد یک بیمار با نشانه‌های شبه انفلوآنزا که به‌تازگی از آفریقای‌جنوبی بازگشته بود از آنها پرسیده شد، ۲۴درصد از آنها پاسخ دادند احتمال اینکه علت آن ابولا باشد بیشتر است. حتی اگر موارد دیگری از ابولا در‌آن کشور مشاهده نشود.
در پاسخ به پرسش‌هایی که در مورد خطرات انتقال یا دوره‌ی کمون ابولا بود، ۲۰درصد روش‌های مدیریت بیش‌از‌حد شدید را انتخاب کردند. پاسخ‌هایی که متفاوت بودند، بستگی به احتمال واقعی یک پزشک در مواجهه با یک بیمار ابولا داشتند. ۳درصد از آنها به احتمال زیاد چنین بیمارانی را مشاهده نموده و مدیریت شدیدی را اعمال‌کرده بودند. در‌حالی‌که ۲۳درصد از پزشکانی‌که احتمالاً هیچ بیمار مبتلا به ابولایی را مشاهده نکرده بودند نیز رویکردی بیش‌از‌حد شدید را به‌کار بردند.
این احتمال وجود دارد پزشکانی‌که در مناطق آلوده به ابولا کار‌می‌کنند، اطلاعات کمی از انستیتوها یا منابع دولتی بومی دریافت می‌نمایند که این موضوع آنها را از بیماری بیشتر ترسانده و باعث گردد تا موارد بالقوه، موردارزیابی تهاجمی قرار گیرند. در‌حالی‌که ۸۸درصد گزارش‌کردند که حداقل یک‌بار درسال قبل دستورالعمل CDC درباره‌ی ابولا را مطالعه نموده و CDC معمول‌ترین منبع اطلاعات آنان بوده است.
این نتایج همچنین نشانمیدهد که پزشکان ممکن‌است در‌اثر گزارش‌های رسانه‌ها درباره‌ی شیوع بیماری‌ها مانند ابولا تحت‌تأثیر قرارگیرند و اهمیت بیشتری برای گزارش‌های رسانه‌های خبری قائل شوند. بررسی دلایل اینکه چرا برخی از پزشکان تصمیم به آزمایش بیماران با خطر کم ابولا می‌گیرند یا آنها را بستری و یا اینکه تحت‌تأثیر نگرانی نابجا در مورد ابولا از‌نظر تخصیص منابع و تأخیر در تشخیص یک بیماری واقعی (Real Illness) قرار می‌گیرند، بسیار ضروری می‌باشد.
ثبت نظر