شماره ۱۱۶۸
پزشکی امروز
محققان بیماریهای پوستی در دانشگاه سوئد براین اعتقادند که توانستهاند راز اینکه چرا بدن ما میتواند هنگام ایجاد زخم، بهسرعت از انتشار غیرقابلکنترل عفونت در بدن جلوگیریکند را کشفنمایند. آنها معتقدند که این دانش در توسعه روشهای جدید اقدام برضدباکتریها میتواند اهمیت بالینی داشتهباشد.
محققان معتقدند که «شاید نیازی نباشد با آنتیبیوتیک آنها را ازبینببریم، بلکه بهتراست آنها را در یک مکان جمعکنیم تا بدن بهتر بتواند با آلودگی برخوردکند».
محققان کشفکردهاند که تکههای ترومبین (یک پروتئین خونی که در زخمها یافتمیشود) میتوانند باکتریها و مواد سمی(Toxins) آنها را جمعآوریکنند؛ موضوعی که در پلاسمای طبیعی (نرمال) خون ندیده بودند. این تجمیع بهسرعت در زخم انجاممیگیرد و باعثمیشود تا باکتریها و آندوتوکسینها نه فقط جمعگردند، بلکه توسط سلولهای التهابی بدن خوردهشوند.
محققان اظهار میدارند: «بهاینترتیب بدن از انتشار عفونت جلوگیریمیکند. بهنظر ما این یک مکانیسم مهم برای مراقبت از باکتریها و توکسین آنها درحین بهبودزخم است.
کشف ما تجمیع و ایجاد آمیلوئید را با دفاع اولیه ما دربرابر عفونتها (ایمنیغریزیما) پیوندمیدهد». پروتئینهای تجمیعکننده (Aggregating Proteins) مختلف میتوانند منجربه بیماری آمیلوئید درپوست یا بافتهای داخلی مانند مغز شوند. بنابراین مکانیسمیکه قراراست از ما درمقابل عفونتها مراقبتکند، در بعضیاز مواقع میتواند بیشازاندازه فعالیتکرده و منجربه بیماریهای تخریبی(Degenerative) در بدن گردد.
پروسه ترمیم زخم (Wound healing) منبع بسیار خوبی برای کشفهای جدید دراینمورد است. توانایی بهبود کارآمد زخمها در بقای ما اهمیت زیادی دارد. میلیونها سال است که ایمنیغریزی بدن ما درمقایسه با آنتیبیوتیکها وجود دارد و بهنظر محققان ما باید در دوران افزایش مقاومت دربرابر آنتیبیوتیکها ازاین مکانیسمها استفادهنماییم.
Ref
Lund University , 2017
ثبت نظر