تاثیر آلودگی هوا بر اوتیسم

شیوع اختلال طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorder(ASD، در جهان رو به افزایش است. تنها در سال 2000 میلادی و فقط در کشور آمریکا، از هر 100 کودک یک‌نفر دچار اختلال اوتیسم بود درحالی‌که نرخ کنونی بیانگر 1‌نفر از هر 68 کودک است. اگرچه، کودکان بیشتری مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می‌شوند اما، همچنان دلیل بروز این اختلال روشن نیست. واضح است که با پیشرفت فن آوری ها به همان میزان که سبب تسهیل زندگی افراد شده است ، به همان میزان نیز زمینه ساز بروز بیماری ها می گردد. افزایش بی رویه کارخانجات و آلودگی های محیط زیست و آلاینده های خاص هوا از جملۀ این عوامل هستند. حال پرسش اینجاست که آیا تاثیر آلودگی هوا بر اختلال اوتیسم صحت دارد؟

تاثیر آلودگی هوا بر اوتیسم :

پژوهش‌های جدید با پیش گیری مسیر بررسی های پیشین، ارتباط میان عوامل آلودگی های محیطی و اوتیسم را بیش از پیش مطرح می نماید ؛ پژوهشگران دریافتند کودکان مبتلا به اوتیسم  در مقایسه با گروهی که در معرض آلودگی هوا قرار نداشتند ، طی دوران بارداری مادر و دو سال ابتدای زندگی خود، به میزان بیشتری در‌معرض آلاینده‌های خاص هوا قرار‌داشتند. پژوهشگران متوجه شدند که خردسالانی که در‌ مدت بارداری مادرشان یا تا سن دو‌ سالگی، تحت معرض دو آلایندۀ خاص هوا؛ استایرِن و کرُوم، قرار‌داشته‌اند، با احتمال بیشتری در خطر ابتلا به  اختلال اوتیسم هستند. 

تمامی شواهد حاکی از این موضوع است که مواجهۀ زودرس با عوامل محیطی و آلودگی ها در شیوع و گسترش اختلال اوتیسم تاثیرگذار است . برای نمونه  مادرانی که در دوران بارداری خود در‌معرض حشره‌کش‌ها قرار‌می‌گیرند، احتمال ابتلای فرزندشان به اختلال اوتیسم بسیار بالا است.

احتمال ابتلای کودکان درمعرض استایرِن و کرُوم به اختلال اوتیسم تا دو برابر افزایش می‌یابد:

محققان جهت رسیدن به نتایج بررسی های خود ، با 217 خانواده که فرزندشان مبتلا به اختلال اوتیسم بودند مصاحبه نمودند. این کودکان میان سال‌های 2005 تا 2009 متولد شده بودند و محل زندگی خانواده و بزرگ شدنشان در شش ناحیۀ متفاوت ایالت پنسیلوانیا بود.

پژوهشگران که با استفاده از سنجش میزان مسموم‌کننده‌های هوای کشور(آمریکا)، ارزیابی مستمری را زیر‌نظر موسسۀ حفاظت محیط‌ زیست انجام می‌دادند، تخمین‌می‌زنند، مواجهه هر‌خانواده‌ با 30 آلایندۀ شناخته‌شدۀ هوا، موجب اختلال رشد سیستم‌عصبی (neurodevelopment) و اختلال در غدد درون‌ریز (endocrine disruption)  این کودکان می‌شود.

برای مقایسه، گروه تحقیق، همچنین با دو گروه از خانواده‌هایی که فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم نداشتند و درعین حال درمعرض آلاینده‌های هوا قرارداشتند، به‌عبارتی، فرزندان خود را در محیطی مشابه بزرگ کرده بودند، مصاحبه کرده و وضعیت آن ها را ارزیابی نمودند که در‌عین‌حال تمامی این کودکان در یک دورۀ زمانی متولد شده بودند.

محققان معتقدند که داشتن دو ‌گروه کنترل، موجب تقویت این بررسی شده‌است، چر ا‌که امکان «مقایسه‌ای را فراهم آورده است که بیانگر وجود مسموم‌کننده‌های هوا در همسایگی کودکان مبتلا به اوتیسم و بدون ابتلا به آن است».

نتایج این پژوهش فاش ساخت، احتمال ابتلا به اختلال اوتیسم در کودکانی که مادرشان در دوران بارداری یا تا سن دو سالگی پس از تولد، شدیداً تحت دو آلایندۀ خاص یعنی استایرِن و کرُوم قرار می‌گیرند، در مقایسه با افرادی که تحت این آلاینده‌ها قرار نگرفته‌اند، دو برابر بیشتر است.

استایرِن ترکیبی است که غالباً در انواع پلاستیک‌ها و رنگ‌ها استفاده می‌شود، استایرِن از سوختن بنزین نیز حاصل می‌شود. کروم فلز سنگینی است که از سخت‌کردن فولاد و سایر فرایندهای صنعتی و نیز در نیروگاه‌ها به ‌دست می‌آید.

سایر آلاینده‌های هوا، شامل: سیانور، کلراید‌متیلن، متانول و آرسنیک، نیز موجب افزایش خطر ابتلا به اوتیسم در کودکان می‌شود.

یافته‌های گروه پژوهش، بعداز در‌نظر‌گرفتن سن، نژاد، تحصیل و مصرف سیگار در‌مدت دوران بارداری مادران، به‌‌دست آمده ‌است. «تاکنون پژوهش‌های بسیار اندکی رابطۀ اوتیسم، با آلاینده‌های محیطی را مدنظر قرار‌داده‌اند درحالی‌که سایر عوامل‌خطرساز شخصی و رفتاری بررسی‌شده‌اند».«این نتایج به رشد مجموعۀ شواهدی که عوامل‌محیطی مثل آلودگی هوا را به اوتیسم ربط می‌دهد، می‌افزاید». اگر سلامت کودکان ما به میزان خطرناکی از جانب مسموم‌کننده‌های هوا تهدید شود، پرداختن به‌این مقوله یکی‌ از اولویــت‌های اصلی تمامی ما باشد».

جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت پزشکی امروز مراجعه نمایید.