تغییـرات آب‌وهوا و پیامدهای آن

براساس گزارش‌های محققان کالج سلطنتی لندن، این خطرات آب‌و‌هوایی در‌میان سایر عوامل تهدیدکننده، کشورهای سراسر‌جهان را تحت‌تأثیر قرارمی‌دهند. اگرچه شواهدی مبنی‌بر به‌کار‌بستن راهکارهای تطبیقی و کاهشی در بعضی‌از مناطق جهان مشاهده‌می‌شود، اما محققان هشدار‌می‌دهند که این امر نیازمند گسترش بیشتری می‌باشد.

نتیجه تحقیقات شامل موارد زیر است:

• بین سال‌های۲۰۰۰ و ۲۰۱۶، تعداد بیماری‌های مرتبط با آب‌وهوا ۴ درصد افزایش داشته و ۱۲۵میلیون بزرگسال بالای ۶۵سال درمعرض موج گرما قراردارند.

• افزایش دما منجر به کاهش ۵/۳درصدی بهره‌وری نیروی کار شده‌ و خسارت اقتصادی مرتبط با رویدادهای شدید آب و هوایی در‌سال‌۲۰۱۶، ۱۲۹میلیارد دلار برآورد شده‌است.

• از‌سال۱۹۵۰ در‌نتیجه افزایش دما، توانایی یک‌نوع پشه حامل تب‌دنگ (Dengue) در انتقال این بیماری به‌میزان ۹/۴درصد افزایش‌یافته است.

• آلودگی هوای جهان به سطح خطرناک رسیده و از‌سال۱۹۹۰ به‌مقدار ۱۱/۲ درصد افزایش داشته و میزانPM2.5 (ذرات کوچک معلقی‌که موجب آلودگی می‌شوند) در۷۱ درصد‌از ۲۹۷۱شهر درجهان بیش‌از مقدار مجاز گزارش شده‌است.

• افزایش خودروهای الکتریکی، تولید انرژی‌های تجدیدشدنی(انرژی پاک) و هزینه‌های انطباق سلامت نشان‌می‌دهند که اقداماتی در‌زمینه کاهش‌آلودگی انجام‌شده اما نیازمند گسترش بیشتری می‌باشد.

این گزارش با تلفیق منابع اطلاعاتی مختلف، انجام تجزیه‌تحلیل‌های جدید و ایجاد شاخص‌های نوین، پیشرفت در ۵ زمینه را پیگیری نموده‌است:

تأثیرات تغییرات آب‌وهوایی (مواجهه و آسیب‌پذیری)، برنامه‌ریزی انطباق و بهبودپذیری سلامتی، اقدامات کاهش آلودگی و مزایای مثبت سلامتی، اقتصادی و مالی و مشارکت عمومی و سیاسی.

دکتر کریس‌موری، یکی‌از محققان این پژوهش از مؤسسه گرانتهام کالج سلطنتی لندن که در بررسی خطر بیماری‌های عفونی در‌اثر تغییرات آب‌وهوایی شرکت‌داشت بیان‌می‌دارد: توانایی یکی‌از گونه‌های پشه ‌انتقال‌دهنده تب‌دنگ(Dengue fever) ازسال۱۹۵۰ به‌میزان ۹/۴ درصد افزایش‌یافته است. از‌سال۱۹۹۰ میزان ابتلا به این بیماری، هر‌ ۱۰ سال دوبرابر شده‌است.

دکتر موری اذعان‌می‌دارد: «تب‌دنگ تنها یکی‌از بیماری‌های عفونی است که تحت‌تأثیر تغییرات آب‌وهوایی قرارگرفته است. گرم‌شدن هوا و تغییر الگوی بارش باران نیز ممکن‌است منجر به شیوع بیماری در مناطق جدیدی درجهان و حتی بروز بیماری‌های کاملاً جدیدی گردد».

از‌سال ۱۹۹۰ تعداد افراد دارای سوءتغذیه در ۳۰ کشور آسیایی و آفریقایی از ۳۹۸ میلیون به ۴۲۲میلیون افزایش یافته است. پیش‌بینی می‌شود که تغییرات آب‌و‌هوایی بر تولید محصولات نیز تأثیر داشته است؛ افزایش ۱‌درصدی دما سبب ‌کاهش ۱‌درصدی محصول گندم و کاهش ۱۰درصدی محصول برنج درجهان شده‌است.

«چشم‌انداز چالش‌برانگیز درواقع فرصتی برای پیشرفت است»

پرفسور آنتونی‌کاستلو، رئیس سازمان سلامت بهداشت‌جهانی(WHO) اظهارمی‌دارد: «آب‌وهوا درحال تغییر بوده و برای میلیون‌ها انسان درسراسر جهان مشکلات سلامتی ایجاد کرده است. این چشم‌انداز چالش‌برانگیز است اما هنوز فرصت‌داریم تا در قرن‌حاضر فوریت‌های پزشکی را با پیشرفت بسیار زیاد برای سلامت عمومی توسعه‌دهیم».

«همچنان که در مسیر درست پیش‌می‌رویم، منتظر پیشرفت دولت‌ها در پرداختن به‌علل و تأثیرات تغییرات آب‌و‌هوایی هستیم. ما نیازمند اقدام فوری در جهت جلوگیری‌از انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌باشیم. مزایای اقتصادی و سلامتی حاصل از‌آن بسیار زیاد است. هزینه عدم اقدام در‌این‌موضوع حیاتی تلفات قابل‌پیشگیری در مقیاس بزرگ درپی‌دارد».

بین سال‌های۲۰۰۷ ‌تا۲۰۱۶، در‌هرسال به‌طور‌متوسط ۳۰۶مورد سانحه مرتبط با تغییرات آب‌وهوایی (بخصوص سیل و طوفان) رخ‌داده که ازسال۲۰۰۰ تاکنون با ۴۶درصد افزایش روبه‌رو بوده است. محققان هشدار‌می‌دهند که باگذشت‌زمان، حوادث آب‌وهوایی وخیم‌تری اتفاق‌می‌افتد؛ بنابراین سطح انطباق کنونی برای سوانح آتی ناکافی می‌باشد.

«انطباق و کاهش: پیشگیری بهتر‌از درمان است»

شمار زیادی از کشورها و شهرها درحال‌توسعه برنامه‌های آمادگی برای کاهش تأثیر تغییرات آب‌و‌هوایی هستند. در‌سال‌۲۰۱۶، ۴۴۹ کشور درسراسر‌جهان با ارزیابی خطر موافقت‌کردند که بیشتر آنها در کشورهای با درآمد بالا ازجمله ۸۳ درصد‌از شهرهای اروپایی درمقایسه با ۲۸ درصد شهرهای آفریقایی بودند.

سوانح مرتبط با تغییرات آب‌وهوایی مانند طوفان یا سیل می‌توانند با قطع برق، حمل‌ونقل، ارتباطات یا فن‌آوری اطلاعات برظرفیت ارائه مراقبت‌های پزشکی تأثیرگذار باشند. هزینه انطباق سلامت ۴/۶ درصد از کل هزینه‌های انطباق جهانی است و محققان نیازمند افزایش اعتبارمالی برای گسترش و توسعه سیستم‌های انعطاف‌پذیر سلامتی آب‌وهوا هستند.

درسال۲۰۱۵، درمقایسه با سوخت‌های فسیلی، انرژی بیشتری از منابع تجدیدپذیر (خورشید، باد، هیدروالکتریک) به ترکیب انرژی جهانی افزوده‌شد؛ بنابراین برای باقی‌ماندن درمسیر دستیابی به توافق پاریس تا‌سال۲۰۵۰، این انرژی باید ۲/۵برابر مقدار کنونی افزایش‌یابد.