بیماری ام اس در کودکان

 بیماری ام اس (MS) این بیماری پیش‌رونده‌ که آسیبی جدی به اعصاب سراسر بدن وارد میآورد. از نشانههای این بیماری در مراحل حادتر، بروز اختلال در گفتار و مهارت‌های حرکتی است.

بیماری ام اس (MS)  می‌تواند منجر به بروز مشکلات قابل‌توجهی در امور روزانه گشته و کیفیت زندگی بیمار را شدیداً تحت تأثیر قرار دهد. تا به امروز درمان قطعی برای بیماری ام اس یافت نگشته و تنها راههای درمانی به تسکین نشانه ها کمک می کنند.

بیماری ام اس (MS) در کودکان به‌اندازهٔ بزرگ‌سالان رایج نیست. اما اگر در کودکان بروز نماید، در وهلۀ نخست خود کودک، والدینش و مراقبان او ممکن است در برابر بیماری احساس ترس و تردید نمایند.

در این مقاله از شما دعوت می نماییم تا در مورد چگونگی تأثیر ام اس بر کودکان اطلاعات بیشتری کسب کنید. ما در مورد نشانهها بیماری و دامنهٔ درمان آن نیز توضیحاتی ارائه میدهیم.

شیوع بیماری

در مقایسه با افراد بزرگسال ، تعداد کودکان مبتلا به بیماری ام اس بسیار کمتر است و بر اساس برآورد سازمان ملی بیماری ام اس(MS)، هشت تا ده هزار نفر زیر 18 سال فقط در آمریکا مبتلا به بیماری ام اس هستند.

همچنین طبق گزارش انجمن ملی ام اس، ده تا پانزده هزار جوان در این گروه سنی حداقل یکی از نشانههای ام اس را تجربه نموده اند. پژوهش‌های این این انجمن بیانگر آن است که حدود 2 تا 5 درصد مبتلایان به ام اس در آمریکا پیش از 18 سالگی یکی از نشانههای بیماری ام اس را داشته‌اند. در ایران آمار دقیقی از میزان ابتلای کودکان به بیماری ام اس (MS) وجود ندارد.

بیماری ام اس در کودکان و نوجوانان

نشانه های بیماری ام اس (MS) در کودکان و نوجوانان مشابه ام اس در بزرگ‌سالان است. بااین‌حال، تفاوت‌هایی وجود دارد:

-بر اساس پژوهش‌های صورت پذیرفته، کودکان در مقایسه با بزرگ‌سالان بیشتر دچار بازگشت بیماری می‌شوند-که طی آن نشانه های بیماری به‌طور قابل توجهی شدیدتر می‌شود.

-کودکان مبتلا به بیماری ام اس در مقایسه با بزرگ‌سالان مبتلا به این بیماری دیرتر دچار ناتوانی حرکتی می‌شوند.

-کودکان مبتلا به بیماری ام اس در سن پایین‌تر از بزرگ‌سالان مبتلا به ام اس دچار این ناتوانی حرکتی می‌شوند.

-آسیب ذهنی ناشی از بیماری ام اس در کودکان شدیدتر از بزرگ‌سالان است.

-کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری ام اس طی دو سال از تشخیص این بیماری، در عملکردهایی نظیر حافظه، تمرکز و زبان دچار مشکلاتی می‌شوند.

-خستگی و افسردگی نیز ممکن است در همین چارچوب زمانی اتفاق بیفتد.

 عوامل خطرزا:

 -پیشینۀ خانوادگی

-چاقی

-کمبود ویتامین D

-آغاز بلوغ در بانوان

- ویروس اپشتین-بار

-در معرض دود سیگار دیگران قرار گرفتن (دود دست دوم)

 نشانه های بیماری ام اس در کودکان:

نشانه های بیماری  ام اس در کودکان مشابه بزرگ‌سالان است. برخی از این علائم رایج عبارت‌اند از:

• ضعف
• مشکل در راه رفتن
• مشکل در کنترل مثانه و روده
• تغییر در بینایی
• رعشه
• اسپاسم عضلانی
• سوزش یا بی‌حسی در اندام‌ها، صورت و سایر قسمت‌های بدن
• تغییراتی در درک حسی

به‌علاوه، کودکان در سن پایین‌تر بیشتر دچار گیجی و مشکلات هماهنگی می‌شوند.

درمان بیماری ام اس در کودکان:

درمان بیماری ام اس در بزرگ‌سالان و کودکان با یکدیگر تفاوت چندانی ندارد و داروهای تجویزی یکسان است. یکی از اولین داروهایی که پزشک ممکن است از آن بهره جوید،  اینترفرون بتا 1 آلفا یا گلاتیرامر استات است. این داروها خودتزریقی هستند و به محدودکردن یا حذف علائم مربوط به بیماری ام اس (MS)کمک می‌نمایند.

سازمان غذا و دارو (FDA) استفاده از اینترفرون بتا 1 آلفا یا گلاتیرامر استات را در کودکان توصیه نمی‌کند، اما پزشکان این داروها را اغلب برای مصرف خارج از برچسب (Off-label) توصیه می‌کنند. مصرف خارج از برچسب مطابق تعریف به استفاده برخی از داروها برخلاف گروه سنی یا نشانه های اشاره شده بر روی برچسبهای روی دارو، اطلاق می گردد.در سال 2018، FDA مصرف داروی خوراکی فینگولیمود را برای کودکان 10 سال یا بیشتر که بیماری‌ ام اس در آنها عود کرده بود تأیید کرد.

FDA در سال 2010، ابتدا این دارو را برای مصرف بزرگ‌سالان مبتلا به بیماری ام اس (MS) تحت شرایط فوق تأیید کرده بود. این دارو به افزایش فواصل میان بازگشت بیماری و کاهش فعالیت بیماری ام اس (MS) کمک شایانی می نماید. پژوهشگران در پی یافتن داروهای خوراکی بیشتر برای کودکان و نوجوانان هستند. به‌عنوان‌مثال، برخی از آن‌ها در حال بررسی مصرف ریتوکسی‌مب مربوط به بیماری ام اس (MS) هستند. این دارو می‌تواند به درمان اختلالات خود ایمنی در کودکان کمک کند.

کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری ام اس (MS) همچنین ممکن است از درمان‌هایی که به‌سلامت روانی می‌پردازد نیز بهره ببرند. بیماری ام اس (MS) شرایطی طولانی‌مدت است و نشانههای آن به‌تدریج حاد می‌شوند. همین مسئله می‌تواند منبع اضطراب گشته و به افسردگی منجر شود. برای والدین و مراقبان مهم است که کودکان و نوجوانان را تشویق کنند تا در مورد ترس‌ها و نگرانی‌های خود صحبت نموده تا بتوانند در صورت نیاز درمان‌های حمایتی ارائه دهند.

 تشخیص بیماری ام اس در کودکان:

تشخیص بیماری ام اس (MS) امر ساده‌ای نیست. در ابتدا، پزشک در مورد نشانههای بیماری ام اس پرسشهایی ارائه نموده، معاینه می‌کند و پیشینۀٔ خانوادگی کودک را در نظر می‌گیرد. جهت تشخیص بیماری ام اس  (MS) در کودک باید حداقل 2 رویداد دمیلیناسیون مجزا را تجربه شده باشد. این رویدادها حاکی از آن هستند که در قسمت‌های مجزای سیستم عصبی مرکزی در زمان‌های مختلف آسیب ایجاد شده است.به‌علاوه، پزشک کودک باید سایر شرایطی را که ممکن است سبب بروز این نشانهها شده‌اند غیرمحتمل بشمارد. پزشکان ممکن است برای این بخش از تشخیص دستور آزمایش دهند.

 سخن پایانی:

نشانه های بیماری ام اس(MS) در کودکان و بزرگ‌سالان یکسان است. تا به امروز هیچ درمان قطعی برای بیماری ام اس (MS) یافت نشده است، درمان‌ها بر کاهش یا حذف نشانه ها و محدودکردن تعداد دفعات بازگشت‌های بیماری کودکان و بزرگ‌سالان متمرکز هستند.چنانچه کودک هرگونه نشانه ای از بیماری ام اس(MS)، از جمله بی‌حسی، ضعف یا تغییر در کنترل عضلانی را گزارش دهد، مشاوره با پزشک اطفال حائز اهمیت است.

حمایت از سلامت ذهنی کودکان و نوجوانان مبتلا به ام اس از اهمیت بالایی برخوردار است. به‌عنوان‌مثال، مشاوره می‌تواند مفید باشد.