نخستین تشنج و MRI

در94٪بیماران الکتروآنسفالوگرام (EEG) تهیه شد و 77٪ بیماران  MRI شدند.
طبقه‌بندی‌نهایی تشخیصی در 72٪ بیماران تشنج صرعی و در 18٪ رویداد غیرصرعی و در 10٪ موارد تشخیص مشکوک بود.
دربیمارانی که MRI شده بودند، یافته‌های زیر جلب نظر می‌کرد:
• در28٪ بیمارانی که درنهایت دارای تشخیص تشنج صرعی بودند در MRI، ضایعات بالقوه اپیلپتوژنیک دیده شد ولی فقط در 8٪ رویدادهای غیر‌صرعی، این ضایعات وجود داشت.
• حدود نیمی‌از ضایعات بالقوه اپیلپتوژنیک در MRI از نوع گلیوز gliosis یا آنسفالومالاسی encephalomalacia بودند و نیم‌دیگر شامل ناهنجاری‌های رشد آنومالی‌های عروق، تومور و اسکلروز مزیال تمپورال mesial temporal sclerosis بود.
22٪ دیگر بیماران دچار ناهنجاری‌هایی بودند که به تشنج ارتباطی نداشت.
بیمارانی که دچار تشنج با شروع کانونی بودند به احتمال زیادتر نسبت به تشنج با شروع ژنرالیزه یا تشنج طبقه‌بندی نشده دارای ضایعات بالقوه اپیلپتوژن در MRI بودند.
در31٪بیماران، EEG غیرطبیـعی بود (در18٪ کندشدن و در13٪ تخلیه‌های صرعی شکل موجود بود) از میان بیمارانی که بالقوه در MRI دارای ضایعات اپیلپتوژنیک بودند، فقط در16٪ ناهنجاری‌های صرعی شکل در EEG دیده می‌شد.
به‌عکس، ازمیان بیمارانی که دچار ناهنجاری‌های صرعی شکل در EEG بودند، فقط 28٪ در MRI دارای یافته‌های بالقوه‌ی اپیلپتوژنیک بودند.

 Neurology 2013 Sep;81:920

دراین بررسی نشان‌داده شده که تاچه حد در غالب موارد، نتایجMRI و EEG دربیمارانی ناسازاست که برای نخستین‌بار دچار تشنج می‌شوند.
به‌هرحال، انجام MRI در‌این ارزیابی‌ها ضروری است. وقتی سابقه‌ی بیمار مشکوک است با MRI می‌توان به اشارت بالینی اطمینان کرد زیرا با این روش بیماران مبتلا به ناهنجاری‌های تشریحی مشخص می‌شوند که شرایطی دارند که نیاز به مداخله‌ی جراحی دارد.