نتیجهی پژوهشی که درنشریهی Neurology انتشار یافته حاکی از آن است که نرمش منظم و درحد متوسط مثل تند راهرفتن به بهبود نشانههای بیماری پارکینسون که بیماری مزمن سیستم حرکتی است کمک میکند.
بیماری پارکینسون حدود یک میلیون نفر را در آمریکا و حدود 4تا6 میلیون نفر را در سراسر جهان گرفتار میکند. گزارش مراکز کنترل بیماری و پیشگیری(CDC) حاکی از آن است که عوارض ناشیاز بیماری پارکینسون چهاردهمین علت اصلی مرگ در ایالاتمتحده است.
بیماری پارکینسون اساساً در افراد بالای پنجاه سال دیده میشود. نشانههای اصلی بیماری پارکینسون عبارتنداز: لرزش، ریژیدیتهی اندام، آهستهشدن حرکت و اختلال تعادل. با پیشرفت بیماری، این نشانهها شدیدتر شده و درنهایت وجود نشانهها سبب اختلال در زندگی روزمرهی بیمار خواهد شد.
درحالحاضر برای بیماری پارکینسون راه علاجی وجود ندارد ولی با دارو و درمان میتوان نشانههای بیماری تسکین داد. نتایج یک بررسی جدید حاکی از آن است که یک روش دیگر برای تسکین نشانهها وجود دارد.
پژوهشگران60 بیمار 50تا80 سالهی دچار بیماری پارکینسون را مورد بررسی قراردادند تامشخص شود راهرفتن هوازی بر نشانههای بیماری دارای چه آثاری است. همچنین این پژوهشگران مایل بودند مشخصکنند آیا دراینمورد استفاده از یک برنامهی نرمش باشدت متوسط سودمند، مطمئن و قابلتحمل است؟
از شرکتکنندگان خواسته شد درجلسههای چهلوپنج دقیقهیی راهرفتن باشدت متوسط، سهبار در هفته و بهمدت 6 ماه شرکتکنند. در شرکتکنندگان در طول نرمش از مانیتورهای نشاندهندهی سرعت قلب استفاده شد و نیز درآنها تناسب هوازی، خاطره خلق، عملکرد حرکتی و توان تفکر اندازهگیری شد.
جلسههای راهرفتن با تعریف نرمش هوازی باشدت متوسط، با متوسط سرعت راهرفتن تقریبی 2/9 مایل در ساعت و نرمش شرکتکنندگان با47٪ ذخیرهی سرعت قلب مطابقت داشت.
این پژوهش توسط بخش امور کهنه سربازان، مرکز ملی ذخایر پژوهشی انستیتوی ملی بهداشت محیط حمایت شدهاست.
پژوهشگران دریافتند که جلسههای تند راهرفتن به بهبودهای زیر منتهی شدهاست:
• عملکرد حرکتی و خلق: 15٪ بهبودی
•دقت/کنترل عکسالعمل: 14٪ بهبودی
• خستگی: 11٪ کاهش
•تناسب هوازی و سرعت راهرفتن: 7٪ افزایش
ثبت نظر