مبنای بیولوژیک آپاتی

آیا خواندن بقیه‌ی این مقاله برای شما بیش‌از‌حد کارسنگینی به‌نظر می‌آید؟ اگر چنین است، بی‌علاقگی (Apathy) شما می‌تواند به تفاوت‌های خاصی در مغز مرتبط باشد.
به‌نظر محققان بی‌علاقگی، به‌واقع در‌اثر تغییرات بیولوژیک صورت می‌پذیرد. آنها افراد جوان و سالم را از جهت وجود تفاوت‌های قابل‌مشاهده در مغز افراد با انگیزه، با افراد بی‌تفاوت و بی‌علاقه بررسی کردند. برخی بیماران نیز پس‌از سکته‌ی‌مغزی و یا ابتلا به بیماری آلزایمر، می‌توانند به‌صورت پاتولوژیک بی‌تفاوت و بی‌علاقه شوند. بسیاری از این بیماران با وجود اینکه از لحاظ جسمی توانا هستند، با این‌حال تا اندازه‌ای بی‌انگیزه شده و به‌رغم عدم‌افسردگی نمی‌توانند از خود مراقبت کنند.

در‌مجموع،‌ ۴۰ ‌داوطلب پرسشنامه‌ی محققان که برای نمره‌دادن به انگیزه‌ی شرکت‌کنندگان در‌این ارزیابی طراحی‌شده بود را تکمیل‌کردند و در یک بازی آزمایشی شرکت‌داده‌شدند که مطابق با فعالیت‌های جسمانی متفاوت، برای برنده‌شدن پاداش‌های مختلف به آنها پیشنهاد می‌شد.

مغزهای آپاتتیک باید تلاش بیشتری کنند:

همانگونه که انتظار‌می‌رود شرکت‌کنندگان به‌طور‌معمول فعالیت‌های پیشنهاد شده با پاداش زیاد و فعالیت کم را می‌پذیرند و فعالیت‌های شدید با پاداش کم، اغلب پذیرفته نمی‌شوند.

در مرحله‌ی بعد، محققان افراد مورد آزمایش را درحین بازی در دستگاه MRI قرار‌داده و مغز آنها را تحت بررسی قراردادند.اگرچه احتمال قبول‌کردن پیشنهادات نیازمند تلاش زیاد توسط افراد آپاتتیک کمتر بود، اما کورتکس منطقه‌‌ی پیش‌حرکتی Pre-motor در مغز آنان فعالیت بیشتری نسبت به شرکت‌کنندگان با انگیزه را نشان‌می‌داد‌. این منطقه از مغز در عملکرد‌ها و تصمیم‌گیری برای انجام یک فعالیت مؤثربوده و پیش‌از سایر مناطق کنترل‌کننده‌ی حرکت در مغز فعال می‌شود.

اسکن‌های مغزی نشان‌دادند که قشر پره‌موتور در افراد بی‌تفاوت‌تر زمانی‌که پیشنهادی را می‌پذیرند نسبت به شرکت‌کنندگان با انگیزه، فعال‌تر بود و از‌آنجا‌که احتمال انتخاب‌های نیازمند فعالیت در افراد بی‌تفاوت کمتر بود، محققان فعالیت مغزی کمتری را در‌این افراد پیش‌بینی می‌کردند که اینگونه نبود (در بررسی با Function MRI).

محققان با استفاده از فن‌آوری‌های جدید اسکن مغز، دریافتند که ارتباطات ناحیه‌ی فرونتال مغز افراد آپاتتیک از تأثیرگذاری کمتری برخوردار است  و تقریباً یک‌پنجم انرژی‌ای که بدن هر‌روز مصرف می‌کند، مربوط به مغز است و در‌صورتی‌که تصمیم به انجام یک عمل انرژی بیشتری نیازمند باشد، اقدام به عمل برای افراد آپاتتیک بسیار پر‌هزینه‌تر و مستلزم تلاش بیشتری خواهد بود. این یافته‌ها نشان‌می‌دهند که حساسیت تلاش و تبدیل مقاصد به اقدامات عملی ممکن‌است سهم مهم و حیاتی (Critical Contribution) در آپاتی رفتاری داشته باشد.