مداخله‌های شیوه‌ی زندگی که به‌القای کاهش‌وزن منتهی می‌شود و اساساً تغییرات جیره‌ی غذایی و نرمش سنگ‌بنای درمان بیماری کبد چرب غیر‌الکلی(NAFLD) تلقی می‌شوند. اما داده‌های موجود در‌این‌زمینه که کدام نوع نرمش بیشتر مؤثر است: ایروبیک یا مقاومت داده‌ها مختلط است.
برای پاسخ به این پرسش، محققان به صورت غیر انتخابی 31 بیمار مبتلا به دیابت نوع2 و NAFLD را به‌مدت 4ماه در رژیم نرمش ایروبیک یا مقاومتی شرکت دادند. تمامی شرکت‌کنندگان توسط یک متخصص تغذیه در تلاش برای کنترل اختلافات در رژیم مشاوره تغذیه‌یی شدند. پیامدهای اندازه‌گیری شده عبارت بود ازحساسیت انسولین (باکلامپ هیپرانسولینمیک یوگلیسمیک) توده‌ی‌چربی تام بدن (با جذب سنجی دوآل انرژی رادیوگرافی) و محتوای چربی کبد(با تصویرسازی تشدید مغناطیسی).
بعد‌از 4 ماه نرمش، محتوای چربی کبد به طور قابل‌توجه در هر‌دو‌گروه نرمش ایروبیک ومقاومتی با درصد مشابهی نسبت به ابتدا کاهش یافت(به ترتیب متوسط نسبی کاهش۳۲/۸ و ۲۵/۹ ٪). درقریب23٪ شرکت‌کنندگان درهرگروه، تحلیل کامل استئاتوز کبد دیده می‌شد. حساسیت انسولین در هر‌دو گروه نسبت به ابتدا به طور قابل‌توجه کاهش یافته بود. درهر‌دو گروه هم شاخص توده‌ی بدن و هم توده‌ی تام چربی بدن به‌طور قابل‌توجه کاهش یافته بود، اما این بهبودی‌ها ازنقطه نظر بالینی اندک بود.
Hepatology 2013 Oct
ثبت نظر