مصرف غیرضروری افراد دچارمیگرن از داروهای‌مخدر (اپیوئید)

محققان بیان‌می‌دارند که مسکن‌های حاوی مخدر نه‌تنها نسبت‌به داروهای مخصوص میگرن توصیه‌شده کمتر تأثیرگذار هستند بلکه استفاده‌از آنها برای فرد خطرناک بوده و درواقع مصرف مداوم این مسکن‌ها می‌تواند به تکرار بیشتر سردردهای میگرنی و مزمن‌ترشدن آنها کمک‌کند. درحال‌حاضر، این موضوع کاملاً مشخص‌است که این داروها می‌توانند سبب ایجاد اعتیاد در فرد نیز بشوند.

شایع‌ترین عامل میگرن‌های مزمن مصرف بیش‌ازحد داروهاست، از‌جمله اپیوئیدها. این مسکن‌ها باید درشرایط بسیار نادر و زمانی مصرف‌شوند که فرد تحمل درد را ندارد یا با داروهای معمول میگرن درمان‌نمی‌شود. میگرن، سردرد شدیدی است که معمولاً موجب بروز درد ضربه‌ای (Throbbing pain) دریک سمت سر می‌گردد و همچنین فرد مبتلا نسبت‌به نور و صدا حساس‌شده و گاهی اوقات دچار حالت تهوع و استفراغ نیز می‌شود.

طبق گفته مؤسسه ملی ‌بهداشت آمریکا(NIH)، این دردهای میگرنی رایج‌بوده و درحدود ۱۲درصداز آمریکایی‌ها به آن مبتلا هستند.

دستورالعمل‌های درمانی بیان‌می‌دارند که افراد مبتلا به میگرن باید در ابتدا مسکن‌های معمولی همانند استامینوفن(Tylenol)، ناپروکسن(Aleve)، ایبوپروفن (Advil, Motrin) یا داروهای اختصاصی میگرن به‌نام تریپتان‌ها را امتحان‌کنند. این داروها شامل داروهایی نظیر سوماتریپتان(Imitrex) و ریزاتریپتان (نام ژنریک:Maxalt) هستند.

ممکن‌است افراد مبتلا به حملات میگرنی شدید یا مکرر، به داروهای پیشگیرانه نیاز داشته باشند. این داروها شامل برخی از داروهای فشارخون و بتابلوکرها مانند متوپرولول(Lopressor,Toprol) و پروپرانول (Inderal) و داروهای ضدتشنج مانند توپیرامات‌(Qudexy,Topamax) و والپروات(Depakin) ‌می‌باشند.

بررسی‌ها نشان‌داده‌اند‌که برای تمام بیماران سفیدپوست، سیاه‌پوست و اسپانیایی‌تبار، میزان مشابهی از اپیوئیدها تجویز‌شده‌بود. محققان بیان‌داشتند که آنها بر بزرگسالان آمریکا تمرکز داشتند که بین سال‌های ۲۰۰۶تا۲۰۱۳ برای درمان میگرن به‌پزشک مراجعه‌کرده‌بودند. آنها نماینده ۵۰ میلیون بیمار درسراسر کشور بودند.

درهمین‌حال، برای ۳۹درصد‌از بیماران هیچ دارویی با هدف قطع فوری حمله میگرن (‌منظور دارویی که موجب آرام‌کردن حمله میگرنی درحال پیشرفت باشد) تجویز نگردید. درصد مشابهی (کمی بیش‌از ۴۰ درصد) نیز هیچ داروی پیشگیرانه‌ای دریافت‌نکردند. محققان هیچ اطلاعاتی درمورد شدت یا طول سردردهای بیماران نداشتند. بنابراین، مشخص نبود که چه زمانی باید برای آنها دارو تجویز می‌شد. هنگامی‌که به بیماران داروهای پیشگیرانه یا داروهایی باهدف قطع فوری حمله میگرن تجویز‌می‌شد، اغلب آنها «کم‌کیفیت» بودند. این به‌معنای داروهایی بود که درگروه «سطحA» (تعیین‌شده توسط آکادمی نورولوژی‌آمریکا) قرارنگرفته ‌بودند (گروه‌بندی آکادمی براساس شواهدی از قدرت اثربخشی داروها انجام‌شده است).

برای نمونه تریپتان‌ها (سوماتریپتان/ ایمیتریکس، ریزاتریپتان/ ماکسالت) و دی‌هیدروارگوتامین (میگرانال که به‌صورت اسپری‌بینی یا تزریقی مصرف‌‌می‌شود) در درمان‌ داروهای گروهA درمحل و باهدف قطع فوری حمله میگرنی درنظر گرفته‌می‌شوند. دراین بررسی، تنها ۱۹درصد‌از بیماران داروهای گروهA را دریافت‌کردند، درحالی‌که برای ۲۷ درصد‌از بیماران حداقل برخی‌از داروهای دردسترس با کیفیتی پایین‌تر تجویز شده‌بود.

محققان معتقدند باید دلایلی وجود داشته‌باشد که چرا برخی‌از بیماران داروهایی دریافت‌می‌کردند که درگروهA نبودند که پایین‌ترین حالت برای بیماران جهت حمایت از خودشان درمقابل سردرد بود. بیماران باید از خود بپرسند که آیا از بهترین دارو برای سردرد خود استفاده می‌کنند یا خیر؟ و اگر از اپیوئیدها برای آنها تجویز‌شده، درمورد آن پرسش‌نمایند. تصورنکنید چون پزشک آن‌را تجویز‌کرده‌است برای شما مناسب می‌باشد! مشخص‌نیست که‌ چرا بسیاری‌از بیماران حاضر دراین‌بررسی، از اپیوئیدها استفاده‌می‌کردند! حدود نیمی‌از آنها به‌پزشک خانواده و یک‌چهارم از آنها به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کرده‌بودند. احتمال زیادی وجود دارد که بسیاری از‌این پزشکان خانواده و حتی برخی‌از نورولوژیست‌ها، فاقد دانش‌کافی برای درمان میگرن بوده‌اند.

Ref:The University of Michigan Medical School , 2017