دارو درمانی فشار خون(۲)

مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ACEI :

داروهای این دسته در درمان پرفشاری خون، نارسایی قلبی، اختلال عملکرد بطن چپ و اختلالات کلیه که با پروتئینوری همراه می‌باشند استفاده می‌شوند.
عوارض این دسته دارویی شامل: هیپرکالمی(درصورت مصرف همزمان با دیورتیکهای نگهدارنده‌ی پتاسیم این خطر افزایش می‌یابد)، سرفه‌های خشک و شبانه، افت فشار خون به خصوص در شروع مصرف می‌باشد، همچنین در بارداری به علت تاخیر رشد جنینی و کاهش تولید مایع آمنیوتیک و کاهش استخوانی شدن جمجمه‌ی جنین ممنوع است.

کاپتوپریـل:
به شکل قرصهای 25 و 50 میلی‌گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن۵۰ تا۱۰۰ میلی‌گرم روزانه یا 25 میلی‌گرم روزانه 3 مرتبه می‌باشد. طول اثر این دارو ۶تا۸ ساعت می‌باشد و به دلیل شروع اثر سریع آن به صورت زیرزبانی یا خوراکی جهت درمان فشارخون‌های اورژانس استفاده می‌شود.

انالاپریل:
به شکل قرصهای 5 و20 میلی‌گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن ۱۰تا۴۰ میلی‌گرم روزانه می‌باشد. به صورت پیش دارو بوده و شروع اثر تاخیری نسبت به کاپتوپریل دارد. طول مدت اثر آن 12 ساعت بوده و به علت عمر نیمه‌ی طولانی‌تر سرفه‌ی خشک ناشی از آن از کاپتوپریل شایع‌تر است.

لیزینوپریل:
به شکل قرصهای 5 و 10 میلی گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن 40-5 میلی گرم روزانه می‌باشد. طولانی‌اثرترین داروی این دسته بوده و طول اثر آن 24 ساعت می‌باشد.

مهارکنند‌ه‌های رسپتور آنژیوتانسین ARB :
داروهای این دسته در درمان پرفشاری خون و کاهش سرعت پیشرفت نارسایی کلیه در بیماران کلیوی و نارسایی قلبی کاربرد دارند. این داروها سرفه‌ی شبانه‌ی کمتری نسبت به ACEI‌ها دارند. این دسته دارویی مانند دسته دارویی ACEI دارای خاصیت کاردیوپروتکتیو مستقل از کاهندگی فشارخون می‌باشند.

لوزارتان:
به شکل قرصهای ۲۵ و۵۰ میلی‌گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن ۲۵تا۵۰ میلی‌گرم یک تا دوبار در روز می‌باشد.
• لوزارتان باعث افزایش دفع ادراری اسیداوریک و کاهش میزان پلاسمایی اورات می‌شود.

والزارتان:
به شکل قرصهای۴۰ و80 و ۱۶۰میلی‌گرمی موجود بوده و شروع دوز مصرف آن40 میلی‌گرم روزانه می‌باشد و بسته به فشارخون بیمار تا160 میلی‌گرم قابل افزایش است.

تلمیزارتان:
به شکل قرصهای40و80 میلی‌گرمی موجود بوده و این دارو با حساس نمودن گیرنده‌های انسولینی پاسخ‌دهی به انسولین را در دیابتی‌ها بهتر می‌کند.

بتابلوکرها:
داروهای این دسته به دلیل کاربرد متنوع خود مثل بیماریهای ایسکمیک قلبی، آریتمی، نارسایی قلبی، فشارخون و پروفیلاکسی میگرن و درمان علامتی اضطراب و...جزء پرکاربردترین داروهای قلبی می‌باشند.
• خط اول درمان پرفشاری خون نبوده و به صورت ترکیبی با سایر داروها استفاده می‌شود.
• قطع ناگهانی بتابلوکرها باعث پدیده‌ی کمانه کردن rebound phenomenon شده و کریز فشار خون ناگهانی اتفاق می‌افتد.
• مصرف بتابلوکرها در بیماران دیابتی باید با احتیاط صورت بگیرد چون این داروها بخصوص بتابلوکرهای غیرانتخابی علائم هیپوگلایسمی مثل تاکی‌کاردی و لرزش را می‌پوشانند.
• عوارض جانبی این داروها شامل تهوع، برونکواسپاسم، تنگی نفس، سرد شدن اندام‌های انتهایی  و افزایش چربی می‌باشد.

آتنولول:
به شکل قرصهای50 و100 میلی‌گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن ۲۵تا۱۰۰ میلی‌گرم روزانه می‌باشد. این دارو بتابلوکر انتخابی بتا 1 بوده و در درمان پرفشاری خون در بیماران با مشکلات تنفسی مثل آسم، بیماریهای عروق محیطی مثل رینود و دیابتی‌ها انتخابی است. آتنولول دفع کلیه داشته و در نارسایی کلیه نیاز به تنظیم دوز دارد.

متوپرولول:
به شکل قرصهای50 و100 میلی گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن۱۰۰تا۴۰۰ میلی‌گرم روزانه می‌باشد. همانند آتنولول بتابلوکر انتخابی بوده و موارد مصرفش مثل آتنولول می‌باشد. شکل آهسته رهش این دارو (متوهگزال) در نارسایی قلبی مصرف می‌شود.

پروپرانولول:
به شکل قرصهای۱0و20و۴۰ میلی‌گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن۴۰تا۱۸۰میلی‌گرم روزانه در دو یا سه دوز منقسم مصرف می‌شود.
• مصرف بعد از غذا توصیه می‌شود و همچنین این دارو به دلیل حلال بودن در چربی عوارض CNS بالایی دارد.
• پروپرانولول در پروفیلاکسی میگرن و ترمور نیز کاربرد دارد.

کارودیلول:
به شکل قرصهای ۶/۲۵ و ۱۲/۵ و ۲۵ میلی‌گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن ۵/۱۲تا۵۰ میلی‌گرم روزانه می‌باشد. این دارو علاوه برخاصیت بتابلوکری دارای خاصیت وازودیلاتوری (آلفا‌بلوکری) هم بوده و در درمان پرفشاری خون و نارسایی قلب مصرف می‌شود. در واقع گشادی عروق بیشتری ایجاد می‌کند.

مهارکننده‌های آلفا آدرنرژیک:
داروهای این دسته باعث گشادی عروق بدن ( شریانها و وریدها) شده و افت فشار خون وضعیتی در اوایل مصرف این داروها و یا تغییر ناگهانی دوز آنها شایع می‌باشد به همین دلیل به بیماران توصیه می‌شود درمان را با دوز پایین شروع کرده و ترجیحاً شب هنگام مصرف کنند، همچنین از تغییر وضعیت ناگهانی جلوگیری کنند.
• داروهای این دسته با بهبود انسداد خروجی مثانه و کاهش تون مجرای ادراری باعث بهبود علائم هیپرتروفی خوش‌خیم پروستات می‌شوند.
• این داروها در مقایسه با دیورتیکها و بتابلوکرها اثر نامطلوب روی پروفایل لیپید ندارند.

پرازوسین:
به شکل قرصهای ۱ و ۵ میلی‌گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن در پرفشاری خون1 میلی‌گرم روزانه تا سه مرتبه می‌باشد.
این دارو در هیچ شرایطی انتخاب اول درمان نبوده و تنها به درمانهای قبلی اضافه می‌شود.

ترازوسین:
به شکل قرصهای ۲ و ۵ میلی‌گرمی موجود بوده و دوز مصرف آن2میلی‌گرم روزانه می‌باشد.
درمقایسه با پرازوسین عمرنیمه‌ی طولانی‌تری دارد و به صورت۱تا۲ بار در روز استفاده می‌شود.