مصرف ضدافسردگیهای آرامشبخش بیشتر سبب اختلال روانی حرکتی ازجمله در رانندگان میشود. طی یک بررسی باحمایت مالی صنعت، پژوهشگران عملکرد روانی حرکتی را ضمن رانندگی در 24 داوطلب سالم بررسی کردند که بهمدت2 هفته در زمان خواب از10 میلیگرم ضدافسردگی جدید vortioxetine، 30 میلیگرم mirtazapine یا دارونما استفاده کرده بودند. ورتیوکستین که هنوز توسط FDA مورد تأیید قرارنگرفته است یک بیس ـ آریل ـ سولفانیل آمین است که برآگونیست گیرندهی مهارکنندهی ناقل سروتونینHT1A-5، آگونیست سهمی گیرندهیHT1B-5 و آنتاگونیست گیرندههای HT3-5، HT7-5 وHT1D-5 مؤثر است.
مصرف میرتازاپین با خطای مسیر جادهی بیشتری نسبت به دارونما در روز دوم درمان همراه بود ولی بعد از روز 15تفاوتی نداشت و با کارنمود بدتر از دارونما در ردگیری بحرانی و زمان واکنش در روز دوم و با کارنمود بدتر نسبت به ورتیوکستین در هر دو اندازهگیری بعد از روز 18 همراه بود. کارنمود رانندگی با ورتیوکستین با یک یاچند دوز مشابه بود و با پرفورمانس (کارنمود) دارونما درهیچ موردی اختلاف نداشت.
Clin Pharmacol Ther 2013 June
ثبت نظر