تأثیر لورازیدون برافسردگی ماژور

نتایج اولین آزمایش کنترل‌شده با دارونما در افراد بالغ مبتلا به افسردگی اصلی (major depressive disorder:MDD) که نشانه‌های شیدایی محدودی نیز داشتند،(اشکال مختلط) نشان‌دادکه لاتودا یا لورازیدون هیدروکلراید (Latuda®lurasidoneHCl) در‌مقایسه با دارونما به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای افسردگی دارای نشانه‌های مختلط را کم می‌کند. لاتودا‌یک عامل آنـتی‌سایـکوتـیک‌آتیپیک (atypical antipsychotic) است که در آمریکا برای درمان افراد بالغ مبتلا به اپیزودهای ماژور افسردگی مربوط به اختلال دوقطبی نوع‌1 (افسردگی دوقطبی) هم به‌عنوان درمان منفرد و هم درمان کمکی در کنار لیتیوم یا والپروات و نیز برای درمان افراد بالغ مبتلا به اسکیزوفرنی تجویز می‌شود.

وجود شناسه‌ی شیدایی در بیماران مبتلا به افسردگی شدید با شدت بیشتر سطح اضطراب، افزایش خطر اقدام به خودکشی، سوءمصرف مواد و ناتوانی عملکردی (functional disability) همراه است.

در‌این بررسی با دارونما که به‌صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور ۶هفته‌ای بود، بیماران بالغ مبتلا به افسردگی شدید که تعداد محدودی از نشانه‌های شیدایی داشتند‌ (اشکال مختلط) به‌طور غیر‌انتخابی (randomized) به‌مدت ۶‌هفته تحت‌درمان با دوز منعطف لاتودا به‌میزان ۲۰تا ۶۰‌میلی‌گرم در روز (N=109بیمار) یا دارونما (N=102بیمار) قرارگرفتنـد. اولین نقطه‌ی‌ نهایی تأثیر درمان در آزمایش، عبارت از تغییر در نمره‌ی کسب‌شده از معیار درجه‌‌بندی افسردگی مونتـگمـری ـ آزبـرگ (Montgomery-Asberg Depression Rating Scale:MADRS) در هفته‌ی ششم (نقطه‌ی نهایی ثانوی تأثیر درمان) بود که نشان از شدت سراسری(global  severity) بیماری داشت.

نتایج نشان‌داد که درمان با لاتودا با کاهش قابل‌توجه نمره‌ی کلی MADRS همراه است و نمره‌ی نهایی MADRS در‌مقایسه با دارونما (۲۰/۵- در‌برابر ۱۳-؛ p<0.0001؛ اندازه اثر کوهن برابر با ۰/۸۰) با کاهش قابل‌ملاحظه ای از‌نظر آماری همراه بود که جدا از دارونمای تجویز شده پس‌از هفته‌ی اول، ارزیابی انجام شد.

به‌علاوه، بیماران درمان‌شده با لاتودا در‌مقایسه با گروه دارونما در هفته‌ی ششم‌، کاهش چشمگیری در تغییر نسبت به پایـه از‌نظر معیار CGI-S (Clinical Global Impression,Severity)iداشتند(۱/۸۳- در برابر ۱/۱۸-؛ p<0.0001؛ اندازه اثر کوهن برابر با۰/۶۰) که جدا از دارونمای آغاز‌شده در هفته‌ی دوم انجام‌شد. همچنین تفاوت‌های قابل‌ملاحظه‌ای نسبت به دارونما در تمام نقاط انتهایی دیگر از‌جمله نشانه‌های شیدایی (براساس ارزیابی معیار نمره‌دهی شیدایی یانگ) داشت.

به‌طور عمومی لاتودا به‌خوبی تحمل می‌شود و میزان تغییر وزن و پارامترهای متابولیک آن کم است و میزان قطع (discontinuation rate) آن در مقایسه با دارونما کمتر بود (۶/۴درصد در‌برابر ۱۴/۷درصد). شایع‌ترین عارضه‌ی جانبی که با وقوع بیش‌از ۵درصد و بیش از میزان دارونما در بیماران مصرف‌کننده‌ی لاتودا گزارش‌شد، عبارت از حالت تهوع (۶/۴درصد در برابر ۲درصد) و خواب‌آلودگی (شامل اصطلاحات ترکیبی پُرخوابی، خواب‌آلودگی زیاد، تسکین و خواب‌آلودگی توأم) (۵/۵درصد در برابر ۱درصد) بود.

این نتایج نشان‌می‌دهد که لاتودا به میزان قابل‌ملاحظه‌ای نشانه‌های افسردگی را در افراد بالغی که اغلب مبتلا به افسردگی شدید با ویژگی‌های مختلط‌(mixed  features) هستند کاهش می‌دهد و بیماران مبتلا به این مشکل ممکن‌است پاسخ کافی به درمان استاندارد ضدافسردگی ندهند.

درباره‌ی اختلال افسردگی شدید با ویژگی‌های مختلط:

(MDD  with mixed features):

بررسی‌ها حاکی از آن است که نشانه‌های شیدایی پایین‌تر از معیار آستانه برای هیپومانیا (ویژگی‌های مختلط) در دست‌کم ۲۵درصد از  افراد مبتلا به MDD رخ می‌دهد. بیماران مبتلا به MDD با ویژگی‌های مختلط اغلب شدت نشانه‌های بیشتر و میزان عود دوره‌های افسردگی بیشتر، پاسخ درمانی نامناسب به درمان‌های استاندارد ضدافسردگی، افزایش خطر اقدام به خودکشی، اختلال اضطرابی و سوء مصرف مواد بیشتر و به طور کلی ناتوانی مرتبط بیشتری دارند. بیماران مبتلا به MDD با ویژگی‌های مختلط خطر بیشتری از‌نظر ایجاد اختلال دوقطبی در آینده دارند.

تاکنون کارآزمایی کنترل شده‌ای برای درمان با  داروهای سایکوتروپ (psychotropic agents) در این بیماران(MDD با  ویژگی‌های مختلط) انجام نگرفته است.