آیا ایمپلنت‌های بوپرنورفین زیرجلدی (Subdermal Buprenorphine Implants) ۶ماهه، درمقایسه با بوپرنورفین زیرزبانی روزانه درمیان بیماران وابسته به مواد افیونی پایدار تحت‌درمان نگهدارنده‌ی بوپرنورفین، باعث مصرف کم یا مصرف‌نکردن مواد‌مخدر می‌شود؟
وابستگی به مواد افیونی، نگرانی در‌حال رشد بهداشت‌عمومی درسراسر جهان است که در‌صورت درمان‌نشدن منجر‌به گسترش ویروسHIV و هپاتیتC و مصرف بیش‌ازحد می‌گردد.
ایجاد وابستگی کمتر، جزو مزیت‌های درمان با داروی بوپرنورفین محسوب می‌گردد. در راستای این کارآزمایی، ۱۷۷بیمار وابسته به مواد مخدر به‌طور‌تصادفی در گروه‌های بوپرنورفین زیرزبانی با ایمپلنت‌های دارونما (N=90) و یا ایمپلنت‌های بوپرنورفین با دارونمای زیرزبانی (N=87) تقسیم شدند که ۱۶۵تَن از۱۷۷تَن، آزمایش را به‌اتمام رساندند.
نتایج آماری:
۹۶درصد که ایمپلنت‌های بوپرنورفین را دریافت‌کردند و ۸۸درصد که بوپرنورفین زیرزبانی دریافت‌کردند، به این تحقیق پاسخ مثبت دادند (بیشتر یا مساوی ۴ از ۶ ماه بدون نتیجه‌ی آزمایش ادرار مواد‌مخدر مثبت [ماهانه و ۴بار به‌صورت تصادفی]). طی۶ ماه، ۸۶درصد از بیمارانی که ایمپلنت‌های بوپرنورفین دریافت کردند و ۷۲درصد که بوپرنورفین زیرزبانی دریافت‌کردند، روند پرهیز از مواد‌مخدر را حفظ‌کردند. عوارض مرتبط با غیرایمپلنت و ایمپلنت به‌ترتیب در ۴۸درصد و ۲۳درصد از گروه ایمپلنت بوپرنورفین و در ۵۳درصد و ۱۳/۵درصد از شرکت‌کنندگان در گروه بوپرنورفین زیرزبانی رخ داد.
بوپرنورفین درمانی مؤثر برای وابستگی به مواد‌افیونی است؛ با‌این‌حال، پایبندی به دوز روزانه برای درمان اختلال‌های مزمن نیز ازجمله موضوعات بحث برانگیز آن است. میان بزرگسالان با وابستگی به مواد افیونی حفظ پرهیز با دوز ثابت بوپرنورفین زیرزبانی، استفاده از ایمپلنت بوپرنورفین درمقایسه با بوپرنورفین زیرزبانی به‌طور مداوم منجر‌به احتمال پایین باقی‌ماندن پاسخ‌دهنده نمی‌شود. با اینحال، جمعیت مورد آزمایش میزان پاسخ فوق‌العاده بالایی را در مقایسه با گروه‌کنترل داشت و بررسی‌های بیشتر در جمعیت‌های وسیعتری برای ارزیابی اثربخشی این روش در سایر محیط‌ها لازم است.
بهبود نتایج برای افراد با اختلال‌های استفاده از مواد‌افیونی:
روش ایمپلنت جدید می‌تواند به تقویت کمبودهای تصمیم‌گیری بیماران به‌عنوان قسمتی اصلی از درمان اعتیاد کمک‌کند که این‌کار با جلوگیری از تکرار تصمیم‌گیری‌های پایبندی به داروی نجات‌دهنده‌ی عمر انجام می‌شود.
با‌این‌حال، ایمپلنت‌های بوپرنورفین در‌حال‌حاضر توسط «FDA» فقط تا ۱سال درمان برای زیر‌گروهی‌از بیماران تأیید شده‌است که در‌حال‌حاضر به‌ثبات کلینیکی درازمدت (پایدار) دست‌یافته‌اند؛ در‌حالی‌که همزمان دوزهای کم تا متوسط بوپرنورفین مخاط‌دهانی را دریافت‌می‌نمایند (نکته‌ای که به‌وضوح در برچسب محصول اعلام می‌شود). با‌وجود این، این رویکرد جدید مراقبتی ممکن‌است مسیر درمان را برای جمعیتی که قبلاً درمان به دشواری در دسترس آنها بود یا برای افراد در نظام عدالت کیفری هموار سازد. هر‌چند برای تعیین اینکه کدام جمعیت ممکن‌است بیشترین نفع را از این فرمولاسیون جدید ببرد، تحقیقات بیشتری لازم است. پتانسیل این عوامل در داشتن نقش مثبت در بحران مواد مخدر در جهان، در‌حال‌حاضر غیر‌قابل‌انکار است.
ثبت نظر