افسردگی بالینی اغلب بههمراه خود، عوارض دیگری را نیز درپیدارد. افسردگی در مغز در کنار ناهنجاریهای متابولیک نشانداده میشود، مانند قندخونبالا در بدن. محققان درحالیکه به بررسی یک داروی ضدافسردگی تجربی در موش میپرداختند، به برخیاز ارتباطات مولکولی بین دو اختلال فوق دستیافتند. بسیاریاز بیمارانیکه از افسردگی رنج میبرند، به درمان ضدافسردگی معمولی پاسخنمیدهندو بنابراین محققان به بررسی تغییرات مولکولی پرداختند که بتواند این مقاومت را توضیحدهد. نتایج تحقیقات، فعالیت ژنهای سوختوساز انرژی در یک بخش از مغز را به استعداد ابتلا به افسردگی و همچنین مقاومت دربرابر درمان، مرتبط میسازد. ممکناست میزان تغییریافتهی قندخون یا انسولین بهعنوان نشانگرهایی عمل نمایند که بتواند به پزشکان در تشخیص این که کدامیک از بیماران به احتمال زیاد بهخوبی نسبت به یک داروی ضدافسردگی پاسخ میدهند، قبلاز تجویز آن کمککند. بررسیها نشانمیدهند که باید نقش شکنج دندانهدار شکمی مغز (Ventral Dentate Gyrus) در سوختوساز انرژی، درحالیکه محققان به توسعهی درمانهای جدید ضدافسردگی میپردازند، درنظرگرفته شود.
Ref:Rockefeller University News, Aug.10, 2016
ثبت نظر