مخدرهای افیونی(Opioids) گروهی از داروها هستند که برای درمان دردهای مزمن کاربرد دارند. این مواد با پایین‌آوردن شدت نشانه‌های دردی (Pain Signals) که به مغز ارسال می‌شوند، عمل می‌کنند. برخی گونه‌های رایج داروهای افیونی شامل کدئین، هیدروکودون، اکسی‌کودون و متادون است.
براساس اعلام مرکز پیشگیری و کنترل بیماری‌ها (CDC)، آمریکا با معضل همه‌گیری اُوردوز مسکن‌های تجویزی دست‌به‌گریبان است و در‌این میان مخدرهای افیونی دلیل اصلی مرگ‌و‌میر به‌طور‌میانگین ۴۴ تَن در روز می‌باشند و براساس یک پژوهش جدید، خطر مرگ بیماران در‌اثر اُوردوز مواد افیونی در‌گرو میزان دوز تجویزی برای آنها می‌باشد.
تجویز بیش‌از اندازه‌ی مخدرهای افیونی، به‌عنوان عامل اصلی سوءمصرف مخدرها و مرگ در آمریکا می‌باشد و در‌حالی‌که هیچ تغییر کلی در میزان دردهای مزمن در‌سال‌های اخیر در آمریکا مشاهده‌‌نشده است، مقدار مسکن‌های تجویزی و فروش آنها در این کشور بین سال‌های ۱۹۹۹تا۲۰۱۳ چهار برابر شده‌است.
اما قدرت داروهای افیونی که برای بیماران تجویز‌می‌شود چقدر است؟رهنمودهای جاری تجویز (Current Prescniption guidelines) این داروها توصیه‌می‌کند که پزشکان نباید مخدرهای افیونی را به‌شکل دوز روزانه‌ی بالاتر‌از معادل 100میلی‌گرم مورفین(MEM) تجویز نمایند و اقدام لازم برای جلوگیری‌از افزایش دوزها در بیماران مبتلا به دردهای مزمن، کمک شایانی به جلوگیری از تلفات اُوردوز می‌نماید.
جلوگیری‌از تجویز دوزهای بالای مواد افیونی که بیماران با خود به منزل‌می‌برند، شانس مصرف دارو توسط خانواده و دوستان، بخصوص کودکان و نوجوانان را کاهش‌می‌دهد. براساس نظر CDC در حدود ۲۶درصد از کسانی‌که داروهای افیونی مصرف‌می‌کنند، آنها را آزادانه در دسترس دوستان و بستگان خود قرار‌می‌دهند.
این موضوع از این جهت حائز اهمیت است که قرص‌های افیونی با دوز بالا در‌مقایسه با دوزهای پایین برای کودکان یا بزرگسالانی که این دارو را به‌طورمنظم مصرف نمی‌کنند، می‌تواند کشنده باشد.
در دسامبر 2015 مدیکال نیوز تودی (MNT) پژوهشی را گزارش‌کرد که براساس آن برای ۹۰درصد از بیماران مبتلا به دردهای مزمن که دچار اُوردوز مواد افیونی شده‌اند، همچنان تجویز این مواد ادامه پیدامی‌نماید.
ثبت نظر