نابسامانی‌اضطراب فراگیر(GAD) که دربیش از 7/3٪ بالغان سالمند دیده می‌شود معمولاً مزمن بوده و با احتمال بروز اختلال قلب وعروق و شناخت و استفاده‌ی بیشتر ازسیستم های مراقبتی همراه است. دربیماران سالمند‌تر حتی نگرانی آسیب شناسیک بیشتر ازجوانان دیده می‌شود. طی یک بررسی3 مرحله‌یی درچند نقطه، شامل 73 بیمار با حداقل سن 60 سال و دچار GAD، به مدت 12 هفته‌ی مرحله‌ی آغازین ازمهارکننده‌ی بازجذب گزینشی سروتونین escitalopramا(10تا 20 میلی‌گرم در روز) استفاده شد و سپس به صورت غیر انتخابی این افراد دریکی از 4گروه زیر قرارگرفتند.
• 16 هفته اسیتالوپرام ودرمان شناختی رفتاری (CBT) و سپس 28 هفته اسیتالوپرام نگاهداری
• اسیتالوپرام و CBTو سپس دارونما برای نگاهداری
• فقط اسیتالوپرام درتمام مراحل افزودن ونگاهداری
• تغییر به فقط دارونما در تمام مدت افزودن و نگاهداری
شرکت‌کنندگان دارای بی‌ثباتی طبی اختلال شدید شناخت یا بیماری‌های همبود اساسی روانپزشکی نبودند.
بدون توجه به وضعیت افزودن CBT، نگاهداری SSRI به طور قابل توجه درمقایسه با دارونما سبب کاهش عود شد. درمقایسه با فقط SSRI، افزودن CBT به SSRI سبب بهبودی بیشتر نشانه‌های سوماتیک اضطراب به تشخیص کلینیسین نشد ولی به طور قابل توجه از دلشوره‌ی آسیب شناسیک بنا به گزارش بیمار کم کرد. دربیماران گروه دارونما، استفاده از CBT در فاز دوم با میزان عود کمتر (25 در برابر 66/4٪) نسبت به عدم استفاده از CBT همراه بود.
Am J Psychiatry 2013 May 17
ثبت نظر