ژنهای موثر در بروز افسردگی ماژور

مشکل‌بودن تشخیص افسردگی عمده گاهی به‌دلیل عدم همکاری از یک طرف و نقص ابزارهای شناسایی مخصوصاً در نیروهای مسلح و افراد با اختلال‌های همراه متفاوت از طرف دیگر و نیز زمینه‌های ژنتیکی این اختلال ایجاب می‌کند که بیان ژنهای موثر به‌عنوان مارکر بررسی افسردگی مطالعه گردد.

اهداف: تعیین موثرترین ژن در سطح بیان (transcript) با بیشترین اثر مستقیم روی افسردگی  و معرفی مارکر مولکولی مناسب برای افسردگی عمده.

روش کار: به‌منظور بیان نسبی ژنهای مربوط به چرخه انرژی (ATPase و سیتوکرومC اکسیداز2 و 5B )و رسپتورهای دوپامین (DRD1,DRD2,DRD3 DRD4,DRD5 ) نوروتروفین3‌و4 در افراد افسردگی عمده و سالم به روش کمّی Real Time PCR اندازه‌گیری شد و همبستگی بین میزان بیان ژن‌ها محاسبه شد. همچنین رگرسیون لجستیک چند متغیره بین بیان ژن‌ها و افسردگی محاسبه گردید.

نتایج و بحث: آنالیز همبستگی مسیر برای انتخاب اثر مستقیم و غیر‌مستقیم هر‌کدام از ژنها برای افسردگی انجام شد و نتایج نشان‌داد بیشترین اثر مستقیم منفی برای افسردگی را نوروتروفین 3 داشت که از طریق DRD2 و COX2 بیشترین اثر مستقیم مثبت را بر افسردگی اعمال می‌کرد(0.94= R2). این نتایج با نتایج فراتحلیل (متا) که عموماً مسیرهای پیام‌رسان و فاکتورهای رونویسی(TF) بودند تأیید گردید، بنابراین می‌توان از تغییر بیان این ژن در تعیین دقیق افسردگی به‌عنوان مارکر استفاده نمود.