نشانههای افسردگی و وضع روانی، میتواند درد لحظهای را درمیان بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید تشدید نماید.
نتایج بررسیهای انجامشده نشانگر آن است که حالات روانی مثبت و منفی، با درد لحظهای در زندگی روزمره مرتبط است؛ بهاینمعنا که محققان شواهدی را یافتند که حالت روانی در هرلحظه، با نوسان درد و محدودیتهای مربوط به درد در ارتباط است. این پیوند در بین افراد مبتلا به آرتریتروماتوئید بررسیشد، اما میتواند به افراد دیگر نیز تعمیم یابد.
در این بیماران حالات روانی مثبتی که در زندگی روزمره اتفاق میافتد، با درد کمتر و محدودیتهای کمتر مربوط به آرتریت درآن لحظه در ارتباط است، درحالیکه حالت روانی منفی با محدودیتهای بیشتر مرتبط است.
افرادی که نشانههای افسردگی بیشتری در آنها گزارش شدهاست نیز بهطورکلی درد و محدودیتهای شایعتری را در زندگی روزمره گزارش دادهاند. این اثر نشانههای افسردهکنندهی ناشیاز تفاوت در خلق روزانه(day-to-day mood) نبود.
برای شرکتکنندگان در بررسی، ابزارهای متحرکی برای کارگذاری روی تلفن همراه تدارک دیده شد که آنان را برای ارزیابی حالت روانی خودشان و درد به اندازهی پنجبار در روز و برای مدت یک هفته آماده ساخت. ارزیابی درد، ورم و التهاب، سفتشدگی(stiffness)و محدودیتهای مربوط به آرتریت در انجام کارهای معمولی و فعالیتهای روزمره نیز بهطور مشابه در همان دورهی زمانی و بهاندازهی پنجبار در روز حاصل شد.
گرچه شنیدن اقرار افراد در زندگی روزمره به اینکه حالت روانی آنها میتواند درد جسمی آنان را بدترکند نسبتاً معمول است، ولی بیشتر شواهد این دیدگاه از نتایج مقایسات مقطعی(Cross-sectional)، ارتباطی طولی (longitudinal association) در دورههای زمانی نسبتاً طولانی مانند ماهها و سالها یا بررسیهای آزمایشگاهی که در آنجا حالت روانی و یا درد دستکاری میشوند، در تضاد با پیشامدهای طبیعی در زندگی روزمره است.
مطابق با اظهارات محققان، چندین مورد از بررسیهای اخیر از ارزیابیهای پایان روز (end-of-day) حالت روانی و درد استفاده کردهاند. در تحقیقات آنان، این روش برای استفاده از ارزیابیهای چندباره در هر روز گسترش داده شد تا ارتباطهای بین خلق و درد در افراد بررسی شود.
نتایج بررسی نیز نشانمیدهند که حالت روانی مثبت میتواند اهمیت ویژهای داشته باشد و در چند مورد هم صحت این موضوع گزارش شده. محققان چنین میپندارند که ممکناست برای تسکین بهینهی درد و بالابردن سطح کیفی زندگی در بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت، مداخلات چند ـ مؤلفهای (Multi component) که برای حالات خلقی و افسردگی درنظر گرفتهشده و مداخلات غیرسنتی(Non-traditional) نیز بهعنوان موارد اضافه بر درمانهای دارویی مورد نیاز باشند.
گرچه محققان اشاره میکنند که دربارهی علل بیماری و به اندازهی جهتدادن به آثار درمان سؤالات مهمی باقی است، تحقیق اخیر نشانمیدهد که مداخلات برای هدف قراردادن افسردگی و همچنین مداخلات برای هدف قراردادن حالات خلقی لحظهای، (Momentary mood) تحقیقات را برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید و شاید بهطورکلی برای دردهای مزمن، مجاز و موجه مینماید.
ثبت نظر