هنگامی‌که افراد در بیمارستان بستری می‌شوند، ممکن‌است به‌شدت گیج و سردرگم گردند. این وضعیت که از‌آن با‌عنوان دلیریوم یاد‌می‌شود، یک‌چهارم بیماران سالخورده را تحت‌تأثیر قرار‌می‌دهد و تحقیق جدیدی که توسط دانشگاه UCL و دانشگاه کمبریج انجام‌شده، نشان‌می‌دهد که این امر ممکن‌است پیامدهای درازمدتی داشته‌باشد که این پیامدها شامل تسریع فرایند زوال‌عقل(Dementia) می‌شود. این پژوهش اولین پژوهشی است که اثرات فزاینده دلیریوم و زوال‌عقل را در‌این بیماران نشان‌می‌دهد. در‌این پژوهش مشخص‌شده که افراد مبتلا به دلیریوم که زوال‌عقل ندارند، ممکن‌است نشانه‌های اولیه آن‌را بروز‌دهند. با‌وجود‌این که میان افراد سالخورده، دلیریوم و زوال‌عقل، هر‌دو، عوامل مهمی در زوال‌شناختی (Cognitive decline) به‌شمار‌می‌روند، دلیریوم قابل‌پیشگیری و درمان، از‌طریق مراقبت اختصاصی از سالمندان(Dedicated geriatric care) انجام می‌پذیرد. چنانچه دلیریوم در درازمدت و یا کوتاه‌مدت باعث آسیب مغزی می‌شود، بنابراین باید تلاش‌های خود‌را برای تشخیص، پیشگیری و درمان دلیریوم افزایش‌دهیم. در نهایت هدف قراردادن دلیریوم، می‌تواند فرصتی برای به تأخیر انداختن یا کاهش زوال‌عقلی باشد. دانشمندان۳جمعیت اروپایی (درفنلاند، کمبریج و بریتانیا) و نمونه‌های مغز ۹۸۷تَن با سن ۶۵ سال و بالاتر را مورد بررسی قرار‌دادند. حافظه، قدرت‌تفکر و تجربه افراد مبتلا به دلیریوم در‌طی ۱۰سال آخر زندگی آنان ثبت‌شده بود. هنگامی‌که این شواهد با اختلالات آسیب‌شناسی به‌دلیل آلزایمر و سایر زوال‌های عقلی ارتباط‌داده شدند، بیماران مبتلا به دلیریوم و تغییرات زوال‌عقل، شدیدترین تغییرات در حافظه را داشتند. متأسفانه در بیشتر موارد، دلیریوم تشخیص‌داده نمی‌شود. در بیمارستان‌های شلوغ، پرسنل بیمارستان به مواردی مانند یک تغییر ناگهانی در سطح هوشیاری یا گیجی، توجهی‌نمی‌نمایند. بیماران ممکن‌است بارها منتقل‌گردند و پرسنل نیز تعویض‌می‌شوند و این امر مستلزم آن است که تمامی افراد به دلیریوم فکر‌کنند و تغییر عملکرد مغز بیمار را تشخیص‌دهند.
JAMA Psychiatry , Jan 2017
ثبت نظر