PTSD ، عارضه‌ای مزاحم برای بهبودیافتگان سرطان

یافته‌های اولیه که در نشریه کارشناسی انجمن سرطان آمریکا(JACS)، منتشر شده‌است، نیاز برای شناسایی زودرس، نظارت دقیق و درمان‌PTSD در بهبود‌یافتگان سرطان را روشن‌ می‌سازد. اگر‌چه، PTSD در درجه‌اول به‌دلیل ابتلای افراد به آن به‌دنبال رویدادی آسیب‌زا مانند حادثه‌ای جدی یا فاجعه‌طبیعی شناخته شده‌است، اما می‌تواند در‌میان بیماران مبتلا به سرطان نیز رخ‌دهد. از‌آنجا‌که PTSD در سرطان به‌طورکامل مورد‌بررسی قرار‌نگرفته است، محققان ۴۶۹ بزرگسال مبتلا به سرطان‌های مختلف را طی ۱ماه پس‌از تشخیص در یک مرکز ارجاع به انکولوژیک موردبررسی قرار‌دادند. بیماران پس‌از ۶‌ماه و مجدداً پس‌از ۴‌سال تحت آزمایش‌های اضافی قرار‌گرفتند. ارزیابی بالینی نشان‌دهنده وقوع ۲۱/۷‌درصدی PTSD در ۶‌ماهه اول و کاهش آن به۶/۱درصد در ۴‌ساله بعدی بود.

با‌وجود‌اینکه نرخ کلی‌‌PTSD با‌گذشت‌زمان کاهش‌می‌یابد، تقریباً یک‌سوم از بیماران که ابتدا PTSD در آنها تشخیص‌داده شده بود، ۴‌سال بعد نشانه‌های مقاومت یا بدتر‌شدن داشتند.

بسیاری‌از بیماران مبتلا به سرطان بر‌این‌باورند که باید یک «ذهنیت جنگجویانه» (Warrior mentatlity) اتخاذ‌کنند و از‌طریق درمان دارای دید مثبت‌ شده و خوشبین باقی‌بمانند تا احتمال غلبه‌بر بیماری آنها افزایش‌یابد. برای این دسته از بیماران، کمک‌گرفتن به‌دنبال موضوعات عاطفی که با آنها مواجه‌می‌شوند، شبیه به اقرار به ضعف است. نیاز به آگاهی بیشتری پیرامون این موضوعات وجود دارد که هیچ مشکلی در کمک‌خواستن برای کنترل و مدیریت نوسانات عاطفی (به‌ویژه افسردگی، اضطراب و PTSD) ‌پس‌از سرطان وجود ندارد.

محققان همچنان تأکید‌ کردند که بسیاری‌از بیماران در ترس از بازگشت سرطان زندگی‌نموده و ممکن‌است تصورکنند که سرطان با هر‌توده، ضربه، درد، خستگی یا تبی باز‌می‌گردد.

علاوه‌بر‌این، بهبودیافتگان ممکن‌است از ملاقات با متخصصان آنکولوژی و یا پزشکان خود برای پیشگیری‌از تجسم خاطرات تجربه گذشته سرطان امتناع نمایند.

این می‌تواند منجر‌به تأخیر در دریافت کمک برای نشانه‌های جدید و یا حتی امتناع از درمان برای شرایط غیر‌مرتبط با سرطان شود.

دراین بررسی محققان همچنان دریافتند که در‌مقایسه با بیماران مبتلا به انواع دیگر سرطان، احتمال ابتلا به PTSD در بیماران مبتلا به سرطان‌سینه، در ۶‌ماهه اول نسبت‌به ۴‌سال بعدی، ۳/۷‌برابر کمتر‌است.

این‌ امر ممکن‌است به‌این‌دلیل باشد که در مرکز ارجاع مورد بررسی این پژوهش، یک برنامه اختصاصی وجود دارد که حمایت و مشاوره ارائه‌می‌دهد و بیشتر روی بیماران مبتلا به سرطان‌سینه که در‌سال اول تشخیص سرطان خود هستند تمرکز دارد.

«ما نیاز به ارزیابی روانشناختی و خدمات حمایتی برای بیماران مبتلا به سرطان هم در مرحله اولیه و هم در مراحل بعدی داریم؛ زیرا سلامت روانشناختی و سلامت روان و به‌طور‌کلی کیفیت‌زندگی، به‌قدر سلامت جسمانی مهم می‌باشد».

*PTSD:Post traumatic stress disorder