آپراکسیگفتار، یک اختلالگفتاری نورولوژیک است که نشاندهنده ضعف در طرحریزی یا برنامهریزی هدایتکننده حسی/حرکتی میباشد که وظیفة تنظیم حرکات گفتاری را برعهده دارند. آپراکسی گفتار معمولاً به همراه دیزآرتری یا آفازی و سایر انواع آپراکسی مانند آپراکسی عضوی، آپراکسیدهان یا آپراکسی بلع رخمیدهد.
بیشتر بدانید: روانپزشکی
آپراکسی گفتار مرتبط باضعف ماهیچه، فلجشدن، انقباض بیشازحد یا حرکات غیرارادی عضلات نیست و مشخصههای درک مرتبط با آفازی را ندارد.
ـ کاهش در سرعت گفتار
ـ انحراف، جابجایی یا اضافهکردن صداهای موجود در کلمه
ـ تکیهگذاری برابر بر تمامی وجوه کلمه
ـ این ویژگی مرتبط با نقص در طرحریزی یا برنامهریزی حرکات گفتاری است و هر چه طول هجا و یا کلمه بیشتر شود، شدت این نشانه بیشتر میگردد.
ـ آپراکسی گفتار امکان دارد باگذشتزمان بهبودیابد (اگر بعداز فاز ریکاوری سکتهمغزی یا...، وارد فازدرمان شوند) یا ثابتبماند و یا حتی شدیدتر گردد.
ـ خطاهای تولیدی بیشتر در حروف صامت دیدهمیشود تا مصوّتها
ـ کاهش سرعت گفتار همراه با کاهش در دقت تولید کلمات
ـ روانی گفتار مختلشده همراه با تلاشهای فراوان برای خوداصلاحی
ـ تکرار صداها و هجاها
آپراکسی گفتار براثر تحتتأثیر قرارگرفتن ساختارها و یا راههای مغز که مسئول طرحریزی و برنامهریزی حرکات گفتار هستند بهوجودمیآید. موارد زیر میتواند موجب آپراکسی گفتارشود:
ـ سکتهمغزی
ـ تومور
ـ و هرنوع آسیبمغزی که موجب تحتتأثیر قرارگرفتن طرحریزی و برنامهریزی حرکات گفتار شود.
ـ کدام یک از متخصصان با افراد دارای آپراکسیگفتار کار میکنند؟
آسیبشناس گفتار و زبان (گفتاردرمانگر) در غربالگری، ارزیابی، تشخیص و درمان افراد دارای آپراکسی گفتار نقش عمدهای را ایفا میکند.
ـ ارائه اطلاعات پیشگیرانه به افراد یا گروههایی که درمعرض خطر نشانههای آپراکسی هستند.
ـ تشخیص آپراکسی و میزان شدت و پیشآگهی
ـ ارائه درمان برای افراد دارای آپراکسی
ـ ارائه مشاوره به خانواده و افرادیکه با اشخاص دارای آپراکسی کارمیکنند.
ـ ارزیابی کیفیت زندگی شخصی
ـ ارزیابی مهارتهای حرکتی گفتار
ـ تشخیص افتراقی میان آپراکسی و سایر اختلالات
مسئولیت درمان این افراد بر عهده آسیبشناس گفتار و زبان (گفتاردرمانگر) میباشد که برحسب مشکلی که فرد دارد، برنامه درمان برایش ارائه میگردد.
برای افراد دارای آپراکسی، تمرکز درمان بیشتر برای تسهیل کارآمدی ارتباط میباشد.
برای رسیدن به این اهداف معمولاً از راهبردهای زیر استفادهمیشود:
ـ استفاده از ابزارهای تقویتکننده و جایگزین ارتباط کلامی، مانند تصاویر و یا تخته ارتباطی و...
ـ اصلاح محیط برای ارتباط بهتر (کاهش صداهای پس زمینهای، حفظ تماس چشمی و ...)
ـ تشویق فرد دارای آپراکسی جهت استفاده از گفتار و یا سایر وسایل ارتباطی برای جبران آسیبهای وارده به نحوه ارتباط فرد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت پزشکی امروز مراجعه کنید.
ثبت نظر