مقدمه و هدف: بررسی‌های زیادی اثربخشی PDL را در درمان پسوریازیس پلاکی اثبات کرده‌اند با این حال، تنها 2 ارزیابی اثربخشی PDL را در درمان پسوریازیس ناخن نشان داده‌اند.
این بررسی به‌منظور ارزیابی تأثیر استفاده از PDL با مدت‌پالس
pulse durationهای متفاوت به‌منظور پیدا‌کردن بهترین مدت‌پالس انجام شد.
روش‌کار: 20بیمار مبتلا به پسوریازیس ناخن دوطرفه انتخاب و در یک دوره‌ی 6 ماهه بررسی شدند. PDL در پروگزیمال و دیستال قاعده‌ی ناخن به صورت تصادفی استفاده شد. 40 ناخن با مدت‌پالس 6میلی ثانیه و فلوئنس J/cm9 و 39 ناخن هم با مدت‌پالس ۰/۴۵ میلی‌ثانیه و J/cm6 درمان شدند. بیماران به مدت‌پالس نا‌آگاه بودند. یک در‌ماتولوژیست که به نوع درمان نا‌آگاه بود با استـفاده از Nail Psoriasis Severity Index، عکس‌های قبل و بعد‌از درمان بیماران را ارزیابی کرد. بیماران از جهت عوارض‌جانبی مانیتور شدند. درد هم با مقیاس VAS سنجیده شد.
یافته‌ها: پس‌از 6 ماه از شروع درمان، یک کاهش مشخص در (NAPSI (Nail Psoriasis Severity Index ماتریکس ناخن و بستر ناخن نسبت به ابتدا درهر‌دو گروه بود. تفاوت بارزی در 2گروه نبود، تفاوت معنی‌داری از‌نظر اثربخشی بین پالس طولانی‌تر و یا کوتاه‌تر وجود نداشت.
عوارض‌جانبی خفیف شامل پتشی گذرا و هیپرپیگمانتاسیون بودند.
نتیجه‌گیری: PDL به‌عنوان یک گزینه‌ی مؤثر و قابل‌تحمل در درمان پسوریازیس ناخن است.
ثبت نظر