پژوهشگرانی که درزمینه یافتن شیوه‌ای برای استفاده از نانوذرات در جهت تسریع درمان زخم‌ها کار می‌کنند، به این نتیجه رسیده‌اند که درمان با نانو ذرات برای انواع زخم‌ها (از شکاف جراحی تا زخم‌های دیابتی) مفید می‌باشد.
تفاوت زخم سوختگی درمان‌شده با نانوذرات FL2 با عدم استفاده از نانوذرات در چهاردهمین روز سوختگی درشکل نشان داده شده است.
گروه پژوهشی دانشگاه نیویورک به بررسی درمان آزمایشی موش‌ها با نانوذرات پرداخته است و نتایج آزمایش حاکی از آن بود که استفاده از نانوذرات در مقایسه با عدم استفاده از این درمان، زمان التیام زخم‌های پوست را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.
این گروه گزارش خود از نحوه‌ی انجام درمان را در مجله تحقیقات پوستی(Investigative Dermatology) به چاپ رساند.
دیوید جی. شارپ، استاد فیزیولوژی و بیوفیزیک این دانشگاه که در این بررسی همکاری داشت، پتانسیل درمان جدید را به‌صورت زیر توضیح می‌دهد:
«این طور تصور کردیم که درمان با نانوذرات می‌تواند موجب تسریع التیام انواع مختلف زخم‌ها از جمله سوختگی‌ها و بریدگی‌های روزانه، جای عمل جراحی و زخم‌های مزمن پوست که مشکل خاصی برای افراد مسن و افراد مبتلا به دیابت هستند شود.»
کاهش آنزیم FL2 موجب تسریع انتقال سلول‌های معالج به سمت زخم می‌شود:
بررسی جدید مکمل کارهای قبلی است که در آن، گروه تحقیقاتی آنزیمی به نام FL2) fidgetin-like2) یافته‌اند که موجب کاهش حرکت سلول‌های پوستی به سمت زخم و درمان آن می‌شود.
FL2 به خانواده‌ای از آنزیم‌ها تعلق دارد که نقش‌های مختلفی در توسعه و فعالیت سلول‌ها ایفا می‌کنند.
محققان پس از این کشف به این فکر افتادند که آیا کاهش سطح آنزیم FL2 موجب افزایش سرعت انتقال سلول‌های معـالج (Healing Cells) به سمت پوست می‌شود یا خیر.
بنابراین، آنها در آخرین بررسی خود دارویی را تولید کردند که موجب توقف ژن‌های پیام‌دهنده برای FL2 می‌شدند. آنها این دارو را در کپسول‌های کوچک نانوذراتی قرار دادند و برای زخم‌های پوستی موش‌ها از آنها استفاده کردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که زخم‌های پوستی موش‌ها، در مقایسه با زخم‌های درمان نشده، به کمک نانوذرات شامل بازدارنده‌های FL2 سریع‌تر درمان شدند.
محققان در مرحله بعد این بررسی، متوجه شدند که فعالیت آنزیم FL2 در سلول‌های انسانی در کشت بافت متوقف شده است- جایی که آنها می‌توانستند ویژگی‌های درمان زخم نظیر مهاجرت و تکثیر سلولی را ارزیابی کنند- و همین امر موجب افزایش غیرعادی حرکت سلول‌ها شده است.
مولکول‌های siRNAs در نانوذرات موجب خاموشی آنزیم FL2 و تسریع التیام زخم موش‌ها شدند:
در این میان، عضو دیگری از گروه تحقیقاتی به نام جوشوآ نوسانچوک، استاد بیماری‌های واگیردار (عفونی) دانشکده مشغول کشف درمانی برای زخم‌ها بود که با استفاده از مولکول‌های siRNAs (مولکول‌های سرکوب کننده‌ی RNA) آنزیم FL2 را غیرفعال کند.
مولکول‌های siRNAs با ترکیب با RNA پیام‌دهنده ژن‌ها موجب توقف ژن‌ها می‌شود و توانایی آنها را در پیام رسانی به پروتئین‌ها از بین می‌برد.
اما طبق توضیحات پروفسور شارپ، مشکلی در این میان وجود داشت:
«مولکول‌هایsiRNAs به تنهایی جذب سلول‌ها، بویژه داخل‌بدن موجود زنده، نمی شوند. این مولکول‌ها به سرعت تجزیه‌شده و از بین می‌روند، مگر آنکه در برخی حامل‌ها قرار بگیرند.»
گروه تحقیقاتی شامل اعضایی بود که در زمینه شیوه‌ای برای توسعه نانوذرات به منظور حفاظت از مولکول‌هایی نظیر siRNAs و جلوگیری از نابودی آنها تا هنگام رسیدن به مقصد مشغول فعالیت بودند.
بنابراین، گروه پژوهشگر در مرحله نهایی بررسی، مولکول‌های siRNAs خاموش‌کننده‌ی FL2 را در نانوذرات محافظ قرار داده و برای موش‌های مبتلا به سوختگی یا زخم پوستی استفاده کردند.
در هر دو مورد، زمان التیام زخم پوست در مقایسه با زخم‌هایی که تحت این درمان قرار نگرفته بودند به نصف کاهش یافت.
براساس اظهارات پروفسور شارپ:
«شاهد ترمیم طبیعی و هماهنگ بافت از جمله پیاز مو و شبکه حفاظتی کلاژن پوست بودیم.»
پروفسور شارپ قصد دارد تا در چند ماه آینده، درمان زخم با استفاده از نانوذرات را بر روی خوک‌ها آزمایش کند، زیرا پوست خوک‌ها بسیار شبیه پوست انسان‌هاست.
ثبت نظر