تخمین زده می‌شود که ۱۰تا۲۰درصد مردم، در برهه‌هایی از عمر خود از خارش مزمن رنج می‌برند و همین‌طور حدود ۱۰درصد از مردم دنیا از اگزما رنج می‌برند. وضعیتی ناتوان‌کننده (Debilitating Condition) با نشـانه‌هایی که شامل خارش شدید، خشکی، قرمزی، تراوش(Exuda)، نشت‌مایع(oozing)و پوسته‌پوسته‌شدن پوست می‌باشد و تا‌کنون نیز راهی جهت درمان این بیماری یافت نگردیده و درمان‌های کنونی نیز کار‌گشا نبوده‌اند.
دانشمندان حین بررسی روی موش‌ها، با گونه‌ای از ژن روبه‌رو شدند که خارش را تشدید می‌کرد و بر‌این نظر هستند که این ژن می‌تواند هدف جدیدی برای درمان خارش‌های مزمن مانند اگزما را فراهم کند و دریافتند که چگونه رسپتور سروتونینHTR7 در اگزما و دیگر اشکال خارش، نقشی کلیدی ایفا می‌کند.
محققان با تمرکز روی این ژن متوجه شدند موش‌هایی که بیشترین مقدار HTR7 را در سلول‌های عصبی(Nerve cells) پوست نمایان می‌کنند، همان‌هایی هستند که بیشتر از همه دچار خارش‌می‌شوند.
آنها همچنین متوجه شدند که هشدار‌دهی غیر‌طبیعی سروتونین با اگزما و دیگر اختلالات خارشی مزمن در انسان ارتباط دارد، که درنهایت موجب دستیابی آنان به ارتباط میان HTR7 و خارش مزمن گردید.
موش‌هایی که جهت دچار‌شدن به اگزما و بدون ژن HTR7 پرورش می‌یابند، دارای ضایعات‌پوستی خفیف‌تری بوده و در‌مقایسه با موش‌هایی که ناقل این ژن بودند کمتر دچار خارش می‌شدند.
کاهش برجسته‌ی(Dramatic decrease) خارش نشان‌می‌دهد کهHTR7 انتخاب دارویی جدیدی را برای خارش مزمن پیش‌رو می‌نهد.
محققان امیدوارند که یافته‌هایشان درنهایت به گسترش درمان‌هایی برای افرادی که نه‌تنها اگزما دارند بلکه دچار اشکال دیگر خارش مانند پسوریازیس و خارش آلرژیک نیز هستند کـمک نماید؛ زیرا این دسته از بیماری‌ها نیـز با هـشداردهی تغییر‌یافته‌ی‌سروتونین (Altered serotonin signaling) در اعصاب پوست مرتبط هستند.
محققان بر‌این نظرند که یکی‌از عوارض‌جانبی خوردن ضدافسردگی‌ها (که سطوح سروتونین پوست را افزایش می‌دهند) می‌تواند خارش و خراشیدن باشد. آنها این اثر را در موش‌های آزمایشگاهی با تجویز ضدافسردگی سرترالین (Zoloft) به موش‌ها دوبرابر کردند و یادآور شدند که کاهش ظهور ژنHTR7 در موش‌هایی که به آنها سرترالین داده شده، سبب کاهش یا توقف خارش در آنها می‌شود و معتقدند که این یافته‌ها در‌مورد انسان نیز صدق می‌کند زیرا HTR7 در سلول‌های اعصاب پوست نیز ظاهر می‌شود.
برآورد‌ها نشان‌می‌دهدکه ۱۰ تا۲۰ درصد از مردم در مراحلی از زندگی خود، از خارش مزمن مانند اگزما رنج می‌برند. خارش مزمن می‌تواند در شرایط دیگر مانند نارسایی کلیه، برخی سرطان‌ها و سیروز نیز ایجاد شود.
در ابتدای سال میلادی جاری، مجله‌یCell طی مقاله‌ای بیان‌کرد که چگونه میکروب‌های لوله‌ی گوارش(Microbiome) برای تولید سروتونین دارای اهمیت هستند. محققان مؤسسه‌ی تکنولوژی کالیفرنیا نیز پی‌بردند که سلول‌های انتروکرومافین (EC)، یکی‌از سه نوع سلول‌های گوارشی که سروتونین تولید می‌کنند، در نبود باکتری‌های گوارشی فقط در ۴۰درصد مقدار نرمال خود سروتونین تولید‌می‌کنند.
ثبت نظر