عوارض
اکثریت خانم‌های دچار پره‌اکلامپسی، کودکان سالمی به دنیا می‌آورند. هرچه شدت پره‌اکلامپسی بیشتر باشد و در سیر بارداری زودتر بروز کند، احتمال بروز خطر برای مادر و کودک بیشتر است. در پره‌اکلامپسی لازم است زایمان القاء شده و کودک زود به دنیا آید. دراینگونه موارد، همیشه هم لازم نیست سزارین انجام شود. درصورتی که القای زایمان به علت سن آبستنی کودک دشوار باشد، ممکن است پزشک توصیه به انجام سزارین نماید. هرچه سن آبستنی پائین‌تر باشد، القای زایمان دشوارتر است.
عــوارض پـــره‌‌‌‌اکلامــپـسی عبــارتنــد از:
• عدم جریان یافتن خون به جفت. پره‌اکلامپسی برسرخ‌رگ‌های خون رساننده به جفت تأثیر می‌گذارد. درصورتی که مقدار خون کافی به جفت نرسد، کودک اکسیژن کمتر و مواد غذایی اندک‌تر دریافت خواهد کرد. این وضع به آهسته شدن رشد، کم بودن وزن زمان ولادت، تولد پیش از موعد و دشواری‌های تنفس منتهی خواهد شد.
• جدا شدن زودرس جفت. پره‌اکلامپسی سبب افزایش احتمال جداشدن زودرس جفت Placental abruption می‌گردد. دراین حالت پیش از به دنیا آمدن کودک جفت از دیواره‌ی داخلی رحم جدا می‌شود. جدا شدن اگر شدید باشد سبب بروز خونروی سنگین و وارد آمدن صدمه به جفت خواهد شد که ممکن است هم برای مادر و هم کودک تهدید کننده باشد.
• سنـــدرم HELLP. کوته نوشت HELLP حروف ابتدای کلمات همولیز hemolysis (خراب شدن گویچه‌های سرخ)، افزایش آنزیم. Enzymeهای کبد و پایین‌بودن تعداد پلاکت‌ها است. این نشانگان ممکن است به سرعت پیشرفت کرده وسبب به خطر افتادن جان مادر و کودک شود. نشانه‌های این سندرم شامل است بر تهوع و استفراغ، سردرد و درد بخش بالایی و راست شکم. سندرم HELLP به ویژه خطرناک است زیرا ممکن است پیش از ظاهر شدن شناسه‌ها و نشانه‌های پره‌اکلامپسی ظهورکند.
• اکـلامپــــســـی. وقتی پره‌اکلامپسی کنترل شده نیست، اکلامپسی که اساساً عبارت است از پره‌اکلامپسی و تشنج بروز می‌نماید. نشانه‌های اکلامپسی شامل است بر درد بخش بالایی و راست شکم، سردرد شدید، مشکلات بینایی و تغییر وضعیت روانی مانند کاهش هوشیاری. بروز اکلامپسی ممکن است سبب صدمه‌ی دائمی اندام‌های حیاتی ازجمله مغز، کبد وکلیه‌ها شود. اگر اکلامپسی درمان نشود ممکن است سبب بروز حالت اغماComa) ) صدمه‌ی مغز ومرگ مادر وکودک گردد.
•بیماری قلب وعروق. وجود پره‌اکلامپسی سبب افزایش احتمال بیماری قلب وعروق درآینده‌ی مادرخواهد شد.
آزمون‌ها و تشخیص
معمولاً پره اکلامپسی درچک‌آپ معمولی فشارخون پیش از زایمان (پره‌ناتال) و به دنبال آن، آزمایش ادرار خود را نشان می‌دهد. تشخیص به وجود فشارخون بالا و پروتئین درادرار بعد ازهفته بیستم بارداری وابسته است. ممکن است وجود موادی موسوم به مارکرmarkerها یا شاخص‌های بیوشیمیایی درخون و ادرار ازشناسه‌های اخطار دهنده پره اکلامپسی تلقی شود. به همین علت، استفاده‌ی منظم و زودرس ازمراقبت پره‌ناتال در تمام طول دوران بارداری بسیار حائز اهمیت است.
در دوران بارداری بالا بودن فشارخون ازحد90/140 میلی‌متر جیوه، غیرطبیعی تلقی می‌شود. اما، فقط یک بار بالا بودن فشارخون به آن معنا نیست که خانم باردار دچار پره‌اکلامپسی است. در صورتی که فشارخون یک بار درحدود غیرطبیعی باشد، یا میزان فشارخون اساساً بالاتر از فشارخون معمول نباشد، پزشک دستور بررسی فشارخون را از نزدیک صادر خواهد کرد. درصورتی که 6 ساعت پس از قرائت اول، برای بار دوم نیز فشارخون غیرطبیعی باشد، شک پزشک درمورد پره‌اکلامپسی به یقین بدل خواهد شد. همچنین ممکن است لازم باشد باز هم فشارخون بیمارگرفته شده ومقدار پروتئین ادرار اندازه‌گیری شود.
آزمون‌های‌دیگر
اگر پره‌اکلامپسی تشخیص داده شده باشد، ممکن است پزشک آزمون‌های دیگری دستور دهد ازجمله:
آزمایش‌های خون. با انجام این آزمایش‌ها می‌توان نحوه‌ی کارکبد و طبیعی بودن تعداد پلاکت‌ها را مشخص کرد. پلاکت‌ها درلخته شدن مؤثرند.
• آزمون گردآوری طولانی ادرار. با گردآوری حداقل 12 ساعت وحداکثر 24 ساعت نمونه‌ی ادرار می‌توان مقدار پروتئین دفع شده از ادرار را مشخص نمود و به این طریق میزان وخامت پره‌اکلامپسی را تعیین کرد.
• سونوگرافی جنین. ممکن است پزشک لازم بداند، رشد نوزاد را از نزدیک پایش کند که این کار به ویژه با انجام سونوگرافی محقق خواهد شد. دراین آزمون امواج صوتی با فرکانس بالا در ناحیه‌ی شکم به سمت بافت‌ها ارسال خواهد شد. این امواج صوتی به پستی و بلندی‌های بدن برخورد کرده و تغییرات بدن مادر و نوزاد را مشخص می‌نماید. سپس این امواج صوتی به الگویی از مناطق روشن و تیره تبدیل شده و روی مانیتور، تصویر مربوط به کودک را به وجود می‌آورد. این تصاویر را می‌توان به صورت الکترونیکی ثبت کرد یا ازآن فیلم گرفت.
تست غیراسترس یا دورنمای بیوفیزیکال. با این آزمون‌ها می‌توان مطمئن شد که کودک مقدار کافی اکسیژن و موادمغذی دریافت می‌دارد. تست‌بدون استرس non stress test، یک رویه‌ی ساده است و با آن می‌توان مشخص کرد وقتی کودک در رحم تکان می‌خورد، سرعت قلبش چگونه واکنش نشان می‌دهد. در صورتی که طی یک دوره‌ی20 دقیقه‌یی، سرعت قلب حداقل به مقدار 15 تپش در دقیقه و دست کم به مدت 15 ثانیه، 2 بار افزایش یابد، وضع کودک خوب تلقی می‌شود. در دورنمای بیوفیزیکال biophysical profile از تلفیق سونوگرافی و تست بدون استرس برای به دست آوردن اطلاعات در مورد نفس کشیدن کودک، حرکت وحجم مایع آمنیوتیک در رحم استفاده می‌شود.
ثبت نظر