رادیوگرافی دربارداری

بسیاری از موارد معاینه‌های رادیوگرافی ازجمله رادیوگرافی اندام‌های فوقانی، تحتانی، سر، دندان‌ها یا قفسه‌ی‌سینه سبب رسیدن پرتوی زیاد به اندام‌های تناسلی نخواهد شد و استفاده ازپیش‌بند سربی راه هر نوع پرتو را سد خواهد کرد. دراین مورد، استثنا فقط درمورد رادیوگرافی شکم است که سبب درمعرض پرتو قرارگرفتن شکم ونیز نوزاد می‌شود. مقدار بالای پرتو ممکن است سبب بروز تغییراتی دریاخته‌های نوزاد شود که به سرعت درحال رشد می‌باشند. همچنین، امکان دارد این تغییرات سبب افزایش اندک احتمال بروز نقص درکودک یا بروز بعضی از سرطان‌ها مانند لوسمی درسیر زندگی کودک شود. اما باید به یادداشت که مقدار مشخص پرتوی که در رادیوگرافی‌های تشخیصی مورد استفاده است وحتی رادیوگرافی شکم یا لگن، این احتمال بروز خطر را به وجود نمی‌آورد.
 پیش از انجام رادیوگرافی، در صورت بارداری یا احتمال باردار بودن باید مسأله را به پزشک اطلاع داد. برحسب شرایط، شاید بتوان یک بررسی تصویرسازی انجام داد که درآن ازپرتو استفاده نشود مانند سونوگرافی یا تصویرسازی تشدید مغناطیسی. افزون براین، درصورتی که کودک به رادیوگرافی نیاز داشته باشد، مادر باردار یا مشکوک به بارداری نباید ضمن انجام رادیوگرافی درکنار کودک باشد.
 در صورتی که مادر باردار پیش ازآنکه بداند باردار است، رادیوگرافی تشخیصی انجام داده باشد باید به‌خاطر داشته باشد که احتمال بالقوه بروز خطر بی‌نهایت بعید است. درصورتی‌که مادر به‌خاطر بیماری تحت‌درمان پرتوتابی است، ممکن‌است احتمال بروز خطر بسیار زیاد باشد. هر‌نوع نگرانی درمورد تماس با اشعه‌ را باید با پزشک درمیان گذاشت و دراین‌صورت است که می‌توان برحسب فرمول‌های موجود میزان اشعه‌ی دریافتی را محاسبه نمود.