شماره ۱۰۰۸
سپیده زرین کفش - ماما
یک گروه از پژوهشگران دانشکدهی طب Perelman وابسته به دانشگاه پنسیلوانیا پیبردهاند که بهطور متوسط نزدیک به 5سال پساز یائسگی گُرگرفتگیها ادامه مییابد و بیشاز ثلثخانمها بهمدت 10سال یا بیشتر بعداز یائسگی، گُرگرفتگی متوسط تا شدیدی را تجربه میکنند.
دررهنمودهای جاری، توصیهبه درمان با هورمون شده است که درمان طبی اولیهی این حالت است و نباید بیشاز 5 سال طول بکشد. اما دریک بررسی جدید که در فوریهی 2014 بهصورت آنلاین درنشریهی Menopause بهچاپ رسیده است، مصنفان نوشتهاند «اسناد تجربی حامی درمان با هورمون بهمدت 3تا5سال در تدبیر گرگرفتگی وجود ندارد».
گُرگرفتگی عبارتاستاز رویدادهای گرمای شدید انتشار یایندهیی که درحدود زمان یائسگی در بسیاری از خانمها تجربه میشود. این رویدادها ممکناست به ناراحتی، آشفتگی و پریدن از خواب منجر شود. اعتقاد براین است که تغییر میزان هورمون سبب گُرگرفتگی و بروز سایر نشانههای یائسگی مانند بیخوابی، خستگی، مشکلات حافظه وتمرکز اضطراب، آغالشپذیری و درد مفاصل وماهیچهها گردد. در درمان با هورمون، داروهای حاوی هورمون زنانه جانشین هورمونهایی میشود که بدن در دوران یائسگی، ساخت آنها را متوقف کرده است. درعینحال که درمان جانشینی با هورمون hormone replacement therapy (باکوته نوشتHRT)، مؤثرترین روش درمان برای گرگرفتگی تلقی میشود ولی استفاده از آن برای تمامی خانمها مناسب نیست. افزون براین، درمورد خطرات سلامتی مرتبط با HRT نگرانیهایی وجود دارد که پزشکان کمتراین داروها را تجویز میکنند یا فقط این داروها را به مدت توصیه شده در رهنمود تجویز مینمایند.
یافتههای حاصل ازاین بررسی اخیر به اهمیت روشهای درمانی فردی شدهیی توجه داده است که ضمن انتخاب درمان هورمونی یا غیر هورمونی برای نشانههای یائسگی، باید مضار و منافع آن برای هر مورد فردی درنظرگرفته شود. درعینحال که داروهای معروف غیرهورمونی مانندPaxil یا Escitalopram دربعضی خانمها سبب تسکین نشانههای یائسگی میشود ولی در بعضی دیگر همچون درمان هورمون بنیاد مؤثر نیست.
دراین بررسی تعداد 255خانم دربررسی پیری تخمدان دانشگاه پنسیلوانیا ارزیابی شدند که طی یک دورهی 16ساله بهطور طبیعی یائسه شده بودند (1996تا2012). نتایج حاکی از آن بود که 80٪ (203نفر) گُرگرفتگی متوسط تا شدید، 17٪ (44نفر) فقط گُرگرفتگی خفیف و 3٪ (8نفر) فقدان گُرگرفتگی را گزارش نموده بودند.
افزون براین، خانمهای چاق سفیدپوست و خانمهای آمریکایی آفریقایی تبار (چه چاق چه غیرچاق) دارای بالاترین احتمال گُرگرفتگی متوسط تا شدید درطول دورهی بررسی بودند. افزایش احتمال گُرگرفتگی درخانمهای چاق قبلاً با پایینبودن میزان استرادیول (قویترین استروژن تولید شده در بدن خانمها) پیشاز یائسگی ارتباط داده شده بود ولی این یافتهی جدید که خانمهای چاق آمریکایی آفریقایی تبار نیز از احتمال بالاتر گرگرفتگی برخوردارند بدون توجیه مانده است. درگزارش پیشین از بررسی بزرگ سلامت زنان در سطح ملی گفته شده بود که خانمهای آمریکایی آفریقایی تبار به احتمال زیادتر گُرگرفتگی را گزارش میکنند و نیز حساسیت نشانهیی بیشتر دارند که حاکی از اختلافات فرهنگی که بر گزارش گُرگرفتگی تأثیر میگذارد ولی دراین مورد مدارک بیشتری لازم است.
دراین بررسی میزان گُرگرفتگی درخانمهایی که ازسطح آموزش پیشاز دبیرستان برخوردار بودند، احتمال بروز این حالت 34٪ کمتر بود. دراینمورد نیز باید بررسی اضافی انجام شود.
ثبت نظر