نتایج تحقیقات نشان داده احتمال مبتلاشدن به پرهاکلامپسی شدید در زنانی که در 26هفتهی اول بارداری دچار کمبود ویتامینD میباشند بیشتر است. نتیجهی این تحقیق در شمارهی اخیر مجلهی اپیدمیولوژی بهچاپ رسیده است.
پرهاکلامپسی از عوارضی است که بهطور بالقوه جان زنان را در دوران بارداری تهدید میکند و معمولاً پساز 20هفتهی اول بارداری یا اندکی پساز زایمان رخمیدهد. برطبق گفتهی بنیاد پرهاکلامپسی، حدود 5تا8٪ زنان باردار دچار پرهاکلامپسی میشوند.
علائم اولیهی پرهاکلامپسی شامل فشارخون بالا و آلبومینوری (وجود پروتئین بالا که به داخل ادرار نشت میکند).
برخی از زنان ممکناست تورم پا، قوزکپا، صورت و دست که ناشیاز تجمع مایع در بدن میباشد و همچنین سردردهای شدید و مشکلات بینایی و دردی را تجربهکنند که درست در قسمت زیر دندهها بروز میکند.
ویتامینD و بارداری:
میدانیم ویتامینD نقشی مهم در تنظیم و جذب کلسیم و فسفر در بدن ایفا میکند.
بیشتر مردم تمام ویتامینD مورد نیاز خود را از نورخورشید و مواد غذایی مختلف مانند ماهیهای روغنی، تخممرغ و لبنیات غنیسازی شده بهدست میآورند.
امــا، به گفتـهی شورای ویتامینVitamin D Council) D)، بارداری یکیاز عوامل خطر برای کمبود ویتامینD است.
نتایج تحقیقات گذشته حکایت از آن داشت که کمبود ویتامینD در طول بارداری ممکناست به دیابت بارداری، افزایش خطر عفونت و سزارین و کموزن بودن نوزاد هنگام تولد منجر گردد.
برای تعیین اینکه آیا بین کمبود ویتامینD درطول بارداری و خطر پرهاکلامپسی رابطهای وجود دارد، این گروه تحقیقاتی نمونههای خون 700 زن باردارکه متعاقباً دچار پرهاکلامپسی شدند را بههمراه نمونههای خون 3000 زن باردار که دچار مسمومیت حاملگی نشدند بررسی و آزمایش کردند.
تمام نمونهبرداریها بین سالهای1959 و1965 در 12موسسه در ایالاتمتحده انجام شده بود. محققان میگویند که نمونههای خون به خوبی نگهداری شده بودند و در نتیجه آنها توانستند نمونهها را، چند دهه پساز نمونهبرداری، ازنظرمیزان ویتامینD آزمایش کنند.
کمبــود ویــتامیـنD خـــطر پرهاکلامپسی را 40٪ افزایش میدهد:
این آزمایش نمونههای خون نشانداد احتمال بروز پرهاکلامپسی شدید در زنانی که بدنشان در طول ۲۶هفتهی اول بارداری ویتامینD کافی نداشت ۴۰٪ بیشتر از زنانی بود که درطول ۲۶هفتهی اول بارداری از سطح کافی ویتامینD بدن برخوردار بودند.
اما این محققان بین ویتامینD و پرهاکلامپسی خفیف رابطهای مشاهده نکردند.
این نتایج پساز درنظرگرفتن عوامل دیگری مانند شاخص تودهی بدنی (BMI) قبلاز بارداری، نژاد، استعمال دخانیات، رژیمغذایی، تعداد بارداریهای گذشته، فعالیت بدنی و قرارگرفتن درمعرض نور آفتاب که امکان داشت بر میزان ویتامینD بدن این زنان تأثیر گذارند، این نتایج آشکار شدند.
دکتر مارک ای. کلبانوف، نویسنده ارشد این بررسی، از مرکز تحقیقات پریناتال در بخش کودکان دانشکدهیپزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو میگوید:
«دانشمندان معتقدند که پرهاکلامپسی شدید و خفیف دلایل ریشهای متفاوتی دارند. خطر پرهاکلامپسی شدید برای مادر و فرزندش بسیار بیشتر است و بنابراین ربطدادن آن به عاملی، مانند کمبود ویتامینD، که به راحتی درمان میشود از پتانسیل بسیار بالایی برخوردار است».
دکتر لیزا بادنر از بخش اپیدمیولوژی دانشگاه پیتسبورگ و محقق ارشد این بررسی اظهارداشت که اگر در نمونههای خون امروزی (جدید) از زنان باردار نتایج مشابهی بهدست آید، درآن صورت نقش ویتامینD در کاهشدادن پرهاکلامپسی باید بیشتر بررسی گردد. او در ادامه گفت، «تا آن زمان، زنان نباید درطول بارداری، بدون مشورت با پزشک خود، مکملهای ویتامینD مصرفکنند».
اخبار پزشکیامروز (MNT) اخیراً مطالعهای را منتشر نمود که طبق آن مادرانی که طی دورهی بارداری ویتامینD بیشتری مصرف مینمایند، فرزندانشان با احتمال قوی از قدرت عضلانی بیشتری برخوردارند.
ثبت نظر