شماره ۱۰۵۰
پزشکی امروز
بهنظر نمیرسد داروهای بازدارندهی گزینشی بازجذب سروتونین(SSRI) و ونلافاکسین(SNRI)، جزو تراتوژنهای اصلی باشند.
از بررسیهای قبلی، نتایج مغایری درخصوص اثرات بازدارندههای گزینشی بازجذب سروتونین (SSRIها) و ونلافاکسین بازدارندهی گزینشی بازجذب سروتونین ـ نوراپینفرین (SNRI) بهدستآمد. در این مطالعهی همنوا(Cohort) مبتنیبر جمعیت چند ملیتی، پژوهشگران استفادهی مادری بازدارندهی گزینشی بازجذب سروتونین یا ونلافاکسین برای نقایص هنگام تولد در ۲/۳ میلیون نوزاد متولد بین سال 1996 تا 2010 در کشورهای اسکاندیناوی را ارزیابی کردند. برای سازگاری با عــوامــل مخـل مربـوط به خانواده، تحلیـلهای کنـتــرلشـده توسط همنیا (Sibling-Controlled analysis)، با استفاده از یک گروه جفتهای همنیا (Sibling Pairs) (۲۲۸۸نوزاد) که در استفادهی مادری بازدارندهی گزینشی بازجذب سروتونین یا ونلافاکسین و نقایص (birth defects) هنگام تولد ناسازگار بودند، انجام پذیرفت.
از ۳۷/۰۰۰ نوزادی که در سهماهی اول بارداری درمعرض بازدارندههای گزینشی بازجذب سروتونین قرارگرفته بودند، ۳/۷درصد نقایص اساسی هنگام تولد و ۱/۵درصد نقایص مرتبط با قلب، هنگام تولد داشتند در حالیکه در این ۲/۲۷میلیون نوزاد متولدشده که با این داروها از طریق مادر مواجهنشده بودند، این ارقام به ترتیب ۳/۲درصد برای نقایص اساسی و ۱/۲درصد برای نقایص قلبی بود و نسبت اصلاح شدهی(Odds ratios) بهترتیب: ۱/۱۳و ۱/۵۱ بود. هیچ رابطهی مهمی میان استفاده از ونلافاکسین و نقص هنگام تولد یافته نشد. در تحلیلهای کنترلشده، ارتباطی میان استفاده از بازدارندهی گزینشی بازجذب سروتونینSSRI یا ونلافاکسین با شیوع بیشتر نقایص اساسی هنگام تولد یا نقایص مرتبط با قلب هنگام تولد دیده نشد.
BMJ April 2015
ثبت نظر