در معاینه‌ی بالینی حساسیت به لمس خفیفی در بخش بالای فقرات کمری دیده می‌شد. در رادیوگرافی‌های کناری کلاپس متوسط نخستین مهره‌ی کمری قابل مشاهده بود(پانلA، پیکان). نتایج شمارش کامل خون، پروفایل کامل متابولیک و آزمایش ادرار طبیعی بود. در اسکن تمام استخوان‌های بدن و بررسی شکم با سونوگرافی ناهنجاری دیده نشد. براساس این یافته‌ها، دربیمار موقتاً تشخیص هیستیوسیتوز منوستوتیک یاخته‌ی لانگرهانس گذاشته شد که به گرانولوم ائوزینوفیلیک استخوان نیز معروف است. این بیمار به‌طور مشخص دارای سابقه‌ی طبیعی خوش‌خیم است و ضایعات منفرد خودبهخود پس می‌زند. برای این بیمار کمربند پشتی تجویز شد و با داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی تحت‌درمان قرارگرفت و نشانه‌های بیمار، طی یک دوره‌ی چند هفته‌یی ازبین‌رفت. ۸ ماه بعد، در رادیوگرافی کناری پیگیری فقرات، مشخص‌شد که کلاپس پیشرونده‌ی اولین مهره‌ی کمری به پیدایش vertebraplana منتهی شده، این حالت پهن‌شدن شدید است که اکثراً به‌علت ضایعه‌ی همراه هیستیوسیتوز یاخته‌ی لانـگرهانـس منتهی می‌شـود (پانلB، پیکان، بیمار در 4سالگی). پس‌از بحث اساسی در‌مورد فرصت‌های درمانی، والدین بیمار راه تدبیر محافظه‌کارانه‌ی بیماری را انتخاب کردند. بهبود پیشرونده‌ی خودبهخود بلندی فقرات که گاهی در بیماران مبتلا دیده‌می‌شود در رادیوگرافی‌های سریال پیگیری مستند شد (پانلD ،C وE، به‌ترتیب بیمار در6 ،8 و12سالگی).
N.Eng J Med 2012 May 10;366:19
ثبت نظر