استـئوپوروز در مردان (۲) (بخش پایانی)

درمان:

هدف از درمان، کاهش خطر شکستگی می‌باشد:
1ـ تغییر روش‌زندگی (life style)
2ـ مصرف کلسیم و ویتامینD
3ـ استفاده از دارو
دوز کلسیم و ویتامینD توصیه‌شده جهت درمان استئوپوروز مردان شامل ۱۰۰۰‌تا‌۱۲۰۰ میلی‌گرم کلسیم و ۱۰۰۰تا۲۰۰۰ واحد ویتامینD روزانه می‌باشد و در مصرف کلسیم نکات زیر را باید مد‌نظر قرار‌داد:
بررسی‌های مختلف اثر مشابهی از کلسیم و ویتامینD روی تراکم‌استخوان و کاهش خطر شکستگی درمردان نشان نداده‌اند با‌این‌حال مشخصاً مصرف کلسیم به‌تنهایی باعث کاهش خطر شکستــگی نمی‌شود و باید ویتامینD همراه آن استفاده شود.
ازطرف دیگر مصرف مکمل‌های کلسیمی در زنان ممکن‌است با افزایش خطر انفارکتوس میوکارد همراه باشد ولی این وضعیت در مردان تأئید نشده‌است. استفاده از مکمل‌های کلسیمی در زنان خطر سنگ‌کلیه را افزایش می‌دهد ولی مصرف این مکمل‌ها در مردان با دوز ذکر‌شده با افزایش خطر سنگ‌کلیه همراه نبوده‌است.
با‌این‌حال این احتمال وجود‌ دارد که  مصرف کلسیم در دوزهای ۱۵۰۰تا۲۰۰۰ میلی‌گرم روزانه با افزایش خطر کانسر متاستاتیک پروستات همراه باشد.
باتوجه به این یافته‌ها باید در مصرف کلسیم احتیاط‌های لازم را رعایت‌کرد و از مصرف بیش‌از‌حد مکمل‌ها اجتناب کرد. ازطرف دیگر کمبود ویتامینD در مردان مسن شایع بود و باعث افزایش خطر شکستگی هیپ و شکستگی‌های غیرمهره‌ای می‌شود.
لذا کلیه‌ی مردانی‌که کاندید درمان می‌باشنـد باید میزان ویتامینD را به بالای 30ng/ml رساند و در‌مواردی‌که کمبود شدید ویتامینD وجود دارد (<10ng/ml) احتمال استئومالاسی بالا بود و لذا  قبل‌از درمان استئوپوروز باید ابتدا کمبود ویتامینD و استومالاسی همراه را درمان نمود.
ازنظر فعالیت‌های بدنی و الگوی زندگی:
جهت درمان مردانی‌که درمعرض استئوپوروز می‌باشند، فعالیتهای Weight-bearing در حد ۳۰تا۴۰‌دقیقه ۳تا۴ بار در هفته توصیه می‌شود:
این نوع فعالیت‌های بدنی باعث بهبود BMD و کاهش خطر Falling می‌شود.
همچنین مصرف سیگار و الکل باید قطع شود زیرا باعث افزایش خطر شکستگی هیپ می‌شوند ولی مکانیسم آنها به‌طور کامل شناخته شده نمی‌باشد.
درمان‌طبی: نتایج بررسی‌های موجود جهت تعیین یک گایدلاین مناسب برای انتخاب مردانی که نیازمند درمان طبی می‌باشند کافی نمی‌باشد، با این‌حال درمان دارویی بیشتر جهت مردانی توصیه می‌شود که در خطر بالای شکستگی می‌باشند که این افراد عبارتنداز:
• مردانی‌که سابقه‌ی شکستگی هیپ یا مهره در غیاب یک ترومای ماژور داشته‌اند.
• مردانی که سابقه‌ی شکستگی نداشته‌اند ولی BMD آنها در ناحیه‌ی مهره یا گردن فمور یا توتال هیپ SD ≤ 2.5 کمتراز مردان جوان سفیدپوست می‌باشد.
• مردانی که 1> Tscore> 2.5 در نواحی فوق دارند و براساس ابزار  FRAX خطر شکستگی استئوپوروتیک ماژور آنها بیشتر یا مساوی 20% می‌باشد یا خطر شکستگی10‌ساله آنها در ناحیه‌ی هیپ ≥‌ ۳% می‌باشد.

• مردانی‌که سابقه‌ی مصرف درازمدت گلوکوکورتیکوئیدها در دوزهای فارماکولوژیک یا معادل 7/5 میلی‌گرم پردنیزولون روزانه دارند.
داروهایی که توسط FDA جهت درمان استئوپوروز مردان پذیرفته شده‌اند عبارتنداز: آلندرونات، رزیدرونات، زولدرونیک اسید و تری‌پاراتیدو همچنین Denosumab چندین عامل در انتخاب نوع داروی به‌کار‌گرفته شده جهت درمان نقش دارند که عبارتنداز: سابقه‌ی شکستگی، شدت استئوپوروز (براساس‌T.Score) خطر شکستگی هیپ، الگوی BMD (اینکه بیشتر استخوانهای کورتیکال گرفتار می‌باشند یا استخوانهای ترابکولار)، بیماریهای comorbid همراه و هزینه‌ی دارو.