مردان چاقی که نتیجهی بیوپسی پروستاتشان خوشخیم است در معرض خطر بیشتر سرطان پروستات قراردارند.
دادههای مربوط به چاقی و سرطان پروستات متناقض است. در نمونههای بیوپسی خوشخیم مردان چاق، ضایعات پیش سرطانی شایعتر است. پس از بیوپسی خوشخیم، مردان چاق درمعرض خطر بیشتر سرطان پروستات درآینده هستند.
درمقایسه بامردانی که چاق نیستند، احتمال آنکه ضایعات پیش سرطانی دربیوپسی خوشخیم مردان چاق دیده شود بیشتر است و این مردان درمعرض خطر بیشتر دچار شدن به سرطان پروستات میباشند. این بررسی درنشریهی Cancer Epidemioloyg Biomarkers & Prevention، ارگان جامعهی پژوهش سرطان آمریکا در 23 آوریل 2013 به چاپ رسیده است.
این بررسی بر گروه بزرگی ازمردانی تمرکز داشت که بیوپسی پروستات انجام داده بودند ونتیجهی به دست آمده خوشخیم بود ولی بازهم ازنظر سرطان پروستات بسیار پرخطر تلقی میشدند. در بررسیهایی که درگذشته انجام شده بود، تلاش براین بود تا مشخص شود آیا میتوان در زیر جمعیتی ازمردان با تشخیص حالات خوشخیم گروهی را یافت که ازنظر ایجاد سرطان پروستات درمعرض خطربیشتر باشند. بررسی حاضر ازنخستینبررسیهایی است که ارتباط میان چاقی و ناهنجاریهای پیش سرطانی را ارزیابی کرده است.
محققان در سیستم سلامت هنری فورد درون یک همنوای 6692 مردی که بعد از بیوپسی یا رزکسیون ترانس یورترال پروستات با یافتههای خوش خیم به مدت 14 سال پیگیری شده بودند به تحقیق درارتباط میان چاقی ومیزان شیوع سرطان پروستات درآینده پرداختند.
پژوهشگران در494 نفر ازاین بیماران و 494 نفر شاهد تطبیق داده شده یک بررسی مورد ـ شاهد انجام دادند و در11٪ بیمارانی که نمونههای خوش خیم داشتند، ناهنجاریهای پیش سرطانی یافتند. در زمان انجام رویه، به طور قابل توجه، این ناهنجاریها با چاقیارتباط داشت.
پس از درنظرگرفتن چندین عامل متغیرازجمله سابقهی خانوادگی سرطان پروستات، تراز آنتیژن اختصاصی پروستات (PSA)در زمان انجام رویهی آغازین و تعداد آزمونهای PSA ومعاینات رکتال با انگشت درطول پیگیری، پژوهشگران دریافتند که وجود چاقی درزمان انجام رویهی آغازین با 57٪ افزایش میزان شیوع سرطان پروستات درطول دورهی پیگیری ارتباط دارد.
اما این ارتباط تنها درمورد تومورهایی ظاهر میشد که در دورهی پیگیری زودتر بروز کرده بود و مطلقاً معلوم نیست که بیولوژی واقعی این تومورها چگونه است. ازبعضی جهات، این امر نشانهی ارتباط میان بزرگی بدن و بزرگتر بودن اندازهی پروستات است وتصور میشود همین امر سبب کاهش حساسیت سوزن بیوپسی شود. احتمال دارد تومورهایی که دربیوپسی آغازین معلوم نشدهاند رشد کرده و در بیوپسی پیگیری دیده شده باشند.
ارتباط میان بزرگی بدن واحتمال بروز سرطان پروستات که در این بررسی دیده میشود، نسبت به بررسیهای پیشین بیشتر است واین اختلافات را میتوان به عوامل متغیر این همنوا نسبت داد که مرکب از مردانی بوده است که ازنظر سرطان پروستات پرخطر تلقی میشدند. افزون بر این، از آنجا که این مردان پرخطر، اعضای سیستم طبی هنری فورد بودهاند بیش از دیگران تحت سورویلانس طبی قرارگرفتهاندکه خود شامل بیوپسی های مکرر و غربالگری منظم PSA بوده است.
دراین مورد برای زمان انجام و بیماری که به پیگیری کامل نیاز دارد، باید راهنمایی وجود داشته باشد و پس از انجام بیوپسی و درصورت خوش خیم بودن، چاقی، عاملی برای پیگیری فشردهتر تلقی شود.
ثبت نظر