کلامیدیا Chlamydia یک عفونت شایع منتقله از راه نزدیکی sexually transmitted infection (باکوتهنوشتSTI) است. ازآنجا که در بسیاری از افراد مبتلا هرگز شناسه‌ها یا نشانه‌های این عفونت مانند درد تناسلی و ترشح از واژن یا آلت به‌وجود نمی‌آید ممکن‌است بیمار نداند که دچار عفونت کلامیدیا شده است.
کلامیدیا هم مردان و هم زنان را مبتلا می‌کند و درتمام گروه‌های سنی دیده می‌شود، اما در زنان جوان فراوان‌تر است. وقتی بیمار بداند دچار کلامیدیا است،درمان دشوارنیست، اما اگر این عفونت درمان نشود ممکن‌است به بروز مشکلات جدی سلامت منتهی شود.
غالباً مرحله‌ی زودرس عفونت‌های کلامیدیایی یا شناسه و نشانه‌یی ندارد و یا نشانه‌ی اندکی دارند. وقتی شناسه‌ها و نشانه‌ها بروز می‌کنند، معمولاً یک تا سه هفته بعداز تماس با کلامیدیا است، حتی زمانی‌که شناسه‌ها و نشانه‌ها بروز کردند،
غالباً خفیف بوده و گذرا هستند و به آسانی مورد اغماض قرارمی‌گیرند.
شناسه‌ها و نشانه‌های کلامیدیا شامل است بر:
• دفع دردناک ادرار
• درد بخش پائین شکم
• ترشح واژن درخانم‌ها
• ترشح از آلت درمردان
• مقاربت دردناک درخانم‌ها
• خونروی میان دوره‌ها و پس‌از نزدیکی در خانم‌ها
• درد بیضه در مردان
کلامیدیا به سبب یک باکتری ایجاد می‌شود و بیشتر ازطریق انجام نزدیکی واژینال، دهانی یا مقعدی انتشار می‌یابد. همچنین امکان دارد کلامیدیا ضمن زایمان از مادر به کودک منتقل‌شده و سبب ذات‌الریه یا عفونت وخیم چشم در نوزاد گردد.
عواملی که سبــب افزایش احتمال بــروز کلامیدیا می‌شوند عبارتنداز:
• سن کمتر از 24 سال
• مصاحبان جنسی متعدد ظرف سال گذشته
• عدم استـــفاده‌ی دائـــمی از کاندوم
• سابقه‌ی عفونت قبلی منتقله از راه نزدیکی
کلامیدیا ممکن‌است با موارد زیر همراه باشد:
• سایر عفونت‌های منتقله از راه نزدیکی. افراد دچار کلامیدیا درمعرض خطر بیشتر ابتلا به سایر STIها می‌باشند ازجمله سوزاک
و HIV، ویروســی کــه سـبـب ایدز می‌شود.
• بیماری التهابی لگن. بیماری التهابی لگن pelvic inflammatory disease (باکوتهنوشتPID)، عفونت رحم و لوله‌های فالوپ است که برای درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی لازم است بیمار دربیمارستان بستری شود. PID سبب صدمه‌ی لوله‌های فالوپ، تخمدان‌ها ورحم و نیز گــردن رحم می‌گردد.
• عفونت اپیدیدیم (بربهل). عفونت کلامیدیا سبب التهاب لوله‌های فنری زیر بیضه (اپیدیدیم epididymis) می‌گردد. این عفونت به تب، درد و ورم کیسه‌ی بیضه منتهی می‌شود.
• عفونت غده پروستات. ارگانیسم یا اندامه‌ی کلامیدیا به غده‌ی پروستات مردان نیز انتشار می‌یابد. التهاب پروستات prostatitis سبب درد ضمن نزدیکی یا پس ازآن، تب و لرز، دفع دردناک ادرار وکمردرد می‌شود.
• عفونت در نوزادان. عفونت کلامیدیا ازمجرای واژن در زمان ولادت به کودک منتقل می‌شود وسبب ذات‌الریه یا عفونت وخیم چشم می‌گردد.
• آرتریت واکنشی. احتمال ایجاد التهاب واکنشی مفصل درافراد دچار کلامیدیا زیاد است. این آرتریت را سندرم رایتر Reiter می‌نامند. این بیماری به‌طور مشخص مفاصل، چشم و پیشابراه را درگیر می‌کند.
• ناباروری. عفونت‌های کلامیدیایی حتی آن مواردی که شناسه یا نشانه ندارند سبب جوشگاهی شدن و انسداد لوله‌های فالــوپ شــده و به نــابــاروری زن می‌انجامند.
به‌علت احتمال بروز سایر مشکلات سلامتی درصورت ابتلا به کلامیدیا، ازپزشک باید درمورد دفعات غربالگری کلامیدیا سوال شود. درصورتی‌که بیمار درمعرض خطرباشد، مراکز کنترل بیماری‌ها و پیشگیری توصیه به غربالگری درموارد زیر کرده است:
• خانم‌های 25 ساله وجوان‌تر که ازنظر جنسی فعال هستند. دراین گروه نرخ عفونت کلامیدیا در بالاترین حد خود است، بنابراین، انجام آزمون غربالگری سالانه دراین گروه توصیه شده است. حتی درمواردی که سال گذشته آزمایش انجام شده باشد درصورت عوض‌شدن مصاحب باید دوباره غربالگری انجام شود.
• خانم‌های باردار. این دسته باید دراولین معاینه‌ی پره‌ناتال آزمایش شوند. اگر خانم‌بارداری به‌علت تعویض مصاحب یا احتمال عفونت‌مصاحب معمولی خود ازنظر عفونت پرخطر تلقی شود باید دوباره و کمی بعد آزمایش شود.
• مردان و زنان پرخطر. درصورت داشتن مصاحبان متعدد باید کرارا غربالگری کلامیدیا انجام داد. درصورتی که ازکاندوم استفاده نشود یا در ارتباط جنسی مرد با مرد باید مکرر غربالگری کلامیدیا انجام شود. سایر نشانگرهای پرخطر بودن عبارت است از عفونت و آلودگی به یک عفونت منتقله از راه نزدیکی دیگر و تماس احتمالی با STI از طریق مصاحب آلوده.
غربالگری و تشخیص کلامیدیا نسبتاً ساده است و آزمون‌ها شامل است بر:
• نمونه‌برداری با سواب. برای خانم‌ها، پزشک از ترشح گردن زهدان نمونه برداشته و آن را کشت می‌دهد یا آزمون آنتی‌ژن کلامیدیا انجام می‌دهد. این نمونه را می‌توان ضمن آزمایش پاپ pap تهیه کرد. بعضی خانم‌ها هم ترجیح می‌دهند کارنمونه‌گیری را خود انجام دهند که ثابت شده ازنظر تشخیصی مشابه نمونه‌گیری پزشک است.
درمردان نمونه‌گیری با فرو کردن یک سواب باریک در نوک مجرای آلت انجام می‌شود. دربعضی موارد، پزشک از مقــعد نیز نمونه‌گیری می‌کند.
• آزمون ادرار. یک نمونه ادرار در آزمایشگاه ازنظر وجود این عفونت آزمایش می‌شود.
درصورتی‌که بیمار برای عفونت آغازین کلامیدیا تحت‌درمان قرارگرفته باشد، باید سه ماه بعد دوباره آزمایش شود.
کلامیدیا با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. ممکن است یک خوراک یک بار در یک روز تجویز شود یا لازم باشد روزانه یا چندین بار در روز به مـدت 5 تا 10 روز دارو تجویز گردد.
دربسیاری موارد، عفونت ظرف یک یا دو هفته ازبین می‌رود. دراین مدت باید از انجام نزدیکی پرهیز کرد. باید مصاحب یا مصاحبان جنسی هم تحت درمان قرارگیرند حتی اگر شناسه و نشانه‌یی نداشته باشند. در غیر‌این‌صورت عفونت ازیک بیمار به دیگری و به عکس منتقل خواهد شد.
دچار بودن به کلامیدیا تحت درمان قرارگرفتن درگذشته سبب ایمنی در آلودگی مجدد درآینده نخواهد شد.
مطمئن‌ترین راه پیشگیری از عفونت کلامیدیا پرهیز از فعالیت‌های جنسی است. درغیر این صورت باید اقـــدامات زیر انجام شود:
• استفاده از کاندوم. درهرتماس جنسی باید از کاندوم لاتکس مردانه یا کاندوم پلی‌یورتان زنانه استفاده شود. درصورتی‌که به‌صورتی شایسته درهر برخورد جنسی از کاندوم استفاده شود احتمال عفونت‌کاهش می‌یابد ولی حذف نمی‌شود.
• محدود کردن تعداد مصاحبان جنسی. داشتن مصاحبان جنسی متعدد فرد را درابتلای به کلامیدیا و عفونت‌های منتقله از راه نزدیکی پرخطر می‌سازد.
• انجام غربالگری منظم. درصورتی‌که فرد ازنظر جنسی فعال باشد، به‌ویژه اگر دارای مصاحبان متعدد باشد باید درمورد دفعات انجام غربالگری برای کلامیدیا و سایر عفونت‌های منتقله از راه نـزدیکی نظر پزشــک را جویا شود.
• پرهیز از دوش واژینال. خانم‌ها نباید دوش بگیرند زیرا سبب کاهش تعداد باکتری‌های خوب موجود در واژن شده و احتمال عــفونت را افــزایش خواهد داد.
ثبت نظر