بیهوشی از آن دسته از فرآیندهایی است که هر روزه در بیمارستان ها و درمانگاهها صورت میپذیرد.
با این وجود در کمال تعجب دانش اندکی از خطرناک ترین عوارض جانبی آن در دست است؛ برای نمونه به کاهش کارکرد قلب میتوان اشارهکرد.
اخیراً پژوهشگران دانشگاه جان هاپکینز، پروتئینهای عضلات قلب را که در بیهوشیتحت تأثیر قرارمیگیرند، مورد شناسایی قرار داده و به این ترتیب مسیری را به سمت توسعهی بیهوشی نوین هموار کردهاند که درآن، عارضهی جانبی تنزل کارکرد قلب وجود نخواهد داشت. در بیهوشی عمومی،گونهای از آمینواسیدهای موجود در پروتئینها، فیبرها و سلولهای عضلات قلب را هدف قرار میدهند که مستقیماً بر توانایی پمپاژ قلب تأثیر میگذارند.
از جمله گروه داروهای خطرناکی که دراین فرایند توسط پزشکان به کار میروند، همین داروهای بیهوشی عمومی میباشند که درک دقیق چگونگی ایجاد اینتأثیر توسط این داروها به پزشکانکمکمیکند تا اثرها و راه مقابله با آن را دریابند و با تغییر داروی بیهوشی، عوارض آن را به کمترین حد ممکن برسانند.
دراین پژوهش، ۲گروه آزمایش انجام گرفت. در گروه اول، بافت عضلهی قلب موش را روی دستگاهی نصبکردند که مستقیماً نیروی انقباضی و غلظت کلسیم درونسلولی را بهطور همزمان اندازه میگرفت.
سپس بافت را درمعرض داروی بیهوشی قرارداده و نیروی انقباض حاصله را ثبت کردند. دردستهی دوم، عصارهی پروتئین عضلهی قلب را در معرض داروی بیهوشیحساس به نور قراردادند و به آن نور تاباندند تا داروی بیهوشی به موادی که با آن ترکیب شدهبود بچسبد. هر چند داروی بیهوشی به تمامی پروتئینها اتصال یافت، اما بیشترین اتصال در ۳پروتئین از جمله اکتین و میوسین دیدهشد که پروتئینهای مولد نیروی عضله میباشند. سپس پژوهشگران برای دسترسی به مناطق خاصی از هرپروتئین که داروی بیهوشی به آن متصل شدهبود، طیفسنجی گستردهای انجامدادند که درنهایت مشخصشد این مناطق همان دامنهی حیاتی هستند که کارکرد انقباضی پروتئین را به عهده دارند.
هرچند اینپژوهش یک بررسی آزمایشگاهی پایه بود اما نتایج آن براین نکته تأکید دارند که هنگام بیهوشی عمومی باید توجه دقیقی به عملکرد قلب گردد، بخصوص در بیمارانی که خطر نارسایی قلبی یا شرایط تهدیدکنندهی کارکرد پمپاژ قلب دارند.
ثبت نظر