بستری‌شدن مجدد بیمارانی‌که تحت عمل‌جراحی عمومی یک‌فوریتی قرار‌می‌گیرند، امروزه به امری متداول بدل گشته و به‌طور‌گسترده‌ای نسبت به شرایط بیمار و تشخیص بیماری، متفاوت است. نرخ بستری مجدد پس‌از عمل، به‌منظور ارزیابی کیفیت مراقبت‌های درمانی و پرداخت بر‌مبنای عملکرد Pay-for- Performance (ایجاد مشوق‌های مالی برای پزشکان برای حصول نتایج بهتر) به‌طور‌گسترده‌ای به‌کار‌می‌رود.
بنابراین کاهش این نرخ در کانون توجه پزشکان، پرسنل بیمارستان و سیاستگزاران بهداشت‌ودرمان قرار‌گرفته است. بیمارانی‌که تحتEGS (جراحی عمومی فوریتی) قرار‌می‌گیرند، جمعیتی منحصر‌به‌فرد در‌معرض خطاهای پزشکی و عوارض بعد‌از عمل هستند.
براساس آمار منتشر‌شده، تقریباً نیمی‌از بیمارانی‌که تحت EGS)Emergency General Surgery) قرار‌می‌گیرند، دچار عوارض بعد‌از عمل می‌شوند و این عوارض ارتباط تنگاتنگی با بستری مجدد در بیمارستان دارند.
محققان با بررسی نرخ بستری مجدد و عوامل خطرزای مرتبط با آن بعد‌از عمل‌هایEGS، مطابق با نمونـه‌هایی میان پایگاه داده‌ی بیماران بستری ایالت کالیفرنیا (California State Inpatient Database) بین سال‌های۲۰۰۷ و۲۰۱۱ انتخاب شدند که تمامی آنها ۱۸سال و به بالا بودند.
محققان به شناسایی عمل‌هایEGS انجام‌شده در ۱۱گروه تشخیصی اقدام و اطلاعاتی از‌قبیل ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، مدت بستری در بیمارستان، عوارض و وضعیت ترخیص را جمع‌آوری کردند.
از‌میان ۱۷۷/۵۱۱ بیمار واجد شرایط، ۵۷درصد سفید‌پوست، ۴۹درصد دارای بیمه‌ی‌درمانی خصوصی و ۵۱درصد ۴۵سال و بالاتر بودند. عمل برداشتن آپاندیس (آپاندکتومی)به‌صورت لاپاروسکوپی (۳۵درصد) و برداشتن کیسه‌ی‌صفرا به‌صورت لاپاروسکوپی (۱۹درصد) بیشترین عمل‌های‌جراحی اورژانسی بودند که منجر‌به بستری مجدد بیماران در بیمارستان شدند. نرخ کلی بستری مجدد ۳۰روزه نیز ۵/۹درصد گزارش شده‌است. نرخ بستری مجدد در محدوده‌ی زمانی فوق بین ۴درصد(عمل‌های‌جراحی دستگاه‌‌گوارش فوقانی) و ۱۷درصد (عمل‌های‌جراحی قلب) نوسان داشته است. همچنین از‌میان بیماران بستری‌شده‌ی مجدد، ۱۷درصد از آنان در بیمارستانی غیر‌از بیمارستانی که در‌آن جراحی‌شده بودند، بستری‌شده‌اند.
شاخص‌های پیش‌بینی‌کننده‌ی بستری مجدد در ۳ عامل دارای بیشترین امتیاز بودند که عبارتند‌از:
• شاخص بیماری همزمان
• شاخص ترخیص برخلاف‌نظر پزشک
• شاخص پوشش بیمه‌ی دولتی.
بیشترین دلایل بستری مجدد شامل عفونت اتاق عمل (۱۷درصد)، عوارض گوارشی (۱۱درصد) و عوارض قلبی ـ ریوی (۴درصد) گزارش شدند.
کاهش نرخ بستری مجدد، هدفی والا است که علاوه‌بر صرفه‌جویی در هزینه‌ها، موجب منفعت همزمان بیمارستان و بیمار می‌شود. با‌وجود این، پر‌اهمیت است که عوامل نهفته‌ی (Underlying Factors) دخیل در بستری مجدد، شناخته و درک شود تا بتوان به‌طور‌دقیق و مناسب به ارتقای سطح کیفی عمل‌های جراحی و حل مشکل حقیقی بیماران همت گمارد. تدوین رویکردهای کاهش نرخ بستری مجدد برای بیماران تنها با تلاش‌های متمرکز و هماهنگ میسر‌می‌شود. این موضوع بخصوص برای بیماران تحت EGS که در‌معرض خطر بالای بستری مجدد قرار‌دارند، اهمیت بیشتری پیدامی‌نماید.
شواهد به‌دست‌آمده از این بررسی نشانگر آن است که جامعه‌ی‌پزشکی فرصت بزرگی برای جلوگیری‌از وقوع چنین حوادثی به‌دست‌آورده است تا بتواند به‌جای پادرمیانی به‌خاطر بیماران، به بهبود نتایج درمانی آنان همت‌گمارند.
در‌‌حالی‌که برنامه‌های پیشگیرانه می‌تواند به کاهش عوارض و نرخ بستری مجدد کمک شایانی نماید، استفاده از سوابق‌پزشکی الکترونیکی و طراحی سیستم‌های گسترده‌ی بهداشتی و درمانی می‌تواند برای ۱۵تا۲۰درصداز بیمارانی‌که مجبور هستند برای بستری‌شدن مجدد به بیمارستان‌های‌مختلف مراجعه کنند، امکان مراقبت‌های درمانی بهتری را به ارمغان آورد. زمانی‌که تمامی عناصر در جایگاه خود قرارگیرند، می‌توان در حوزه‌ی اعمال‌جراحی به پیشرفت‌های با ارزشی رسید وتنها با رهبری صحیح جامعه‌ی‌پزشکی است که می‌توانیم علاوه‌بر رقم‌زدن تغییرات اساسی و قابل‌توجه، بیماران راضی از درمان خود را نیز در جامعه داشته باشیم.
ثبت نظر