تمدید زنده‌نگاه‌ داشتن قلب خارج از بدن

 در انگلستان هرساله بیش از هزار بیمار که نیاز به پیوند قلب دارند در اثر دیررسیدن قلب‌دهنده جان خود را از دست می‌دهند؛ از مشکل‌های اساسی دیگر که می‌توان بدان اشاره نمود، فاصله مکانی میان‌دهنده و گیرنده می‌باشد که برای رفع این مشکل بزرگ محققان در پی یافتن راه حلی هستند تا بتوانند قلب را خارج  از بدن به مدت بیشتری زنده و مفید نگاه دارند و در روشی جدید موفق شدند قلبی را به‌مدت ۳ساعت در «خواب عمیق» نگاه دارند. در ماه اگوست جاری، قلب‌ نگهداری شده با این روش را به بیماری پیوند زدند، این عمل روی ۵بیمار دیگر نیز انجام خواهد شد و اگر نتیجه رضایتبخش بود، می‌توان زمان نگهداری را به ۲۴ساعت نیز افزایش‌داد. محققان از دانشگاه Lund (لاند) سوئد که درحال بررسی این روش هستند، معتقدند که: این روش بالقوه تا چند‌روز نیز قابل‌تمدید بوده و در‌این‌صورت شانس بیماران گیرنده بسیار بیشتر‌می‌شود. به‌طورمعمول قلب بیش‌از چند‌ساعت خارج‌ از‌ بدن زنده‌نمی‌ماند. راه مفید و نتیجه‌بخش در حمل‌و‌نقل قلب این است که عضو را در دمای ۴درجه سانتیگراد بدون اینکه به آن اکسیژن برسانند نگاه‌داری می‌کنند. اگر این زمان بیشتر شود، قلب‌ در بدن گیرنده بدتر کارمی‌کند و حداکثر زمان قابل قبول ۴ساعت می‌باشد و شاید این دلیلی قانع‌کننده جهت عدم پذیرش قلب‌های خوب‌دهندگان آن باشد. ولی با توسعه روش‌های جدید نگهداری به‌طور تئوری می‌توان قلب را از هر نقطه‌ای از جهان پذیرفته و قلب را با بازده بالا به گیرنده پیوند زد. روش پیشرفته اخیر این می‌باشد که قلب را در دستگاهی، داخل خون‌دهنده در دمای بدن و با ضربان نگاه‌داری می‌نمایند. موسسه Manufacturer transmedics در آندوور(Andover) ماساچوست که مرکزی برای تولید وسایل حمل و نقل اقلام پزشکی می‌باشد، معتقد است که: قلب در  این دستگاه مخصوص می‌تواند به‌مدت ۷تا۱۲ساعت بدون آسیب زنده‌بماند.

این روش موجب شده تا به‌طور‌چشمگیری بتوان تعداد پیوند قلب موفقیت‌آمیز را افزایش داد. اما روش توسعه‌یافته دیگری در سوئد، قلب را در دمای ۸درجه سانتیگراد و داخل مایعی شبیه به ‌خون که به‌‌مقدار زیاد پتاسیم دارد و مانع ضربان‌قلب می‌شود نگهداری می‌نماید. در این روش سلول‌های بافت قلب کمتر‌از بودن در دمای۳۷درجه فعالیت دارند و نیاز آنها به اکسیژن کمتر می‌باشد. این موضوع مانند این  است که قلب در خواب عمیقی باشد و به مایعی که باید در آن قرار داشته باشد نیاز کمتری دارد. درصورتی‌که قلبی که ضربان دارد، مایع بیشتری نیاز دارد و بدون مایع سبب ایجاد فشار کمتری روی مویرگ‌های خونی می‌گردد.

این روش سبب دوام بیشتر قلب در بدن گیرنده می‌شود و روی ۱۰۰‌خوک با قلبی که ۲۴ساعت پیش‌از‌ پیوند در «خواب عمیق» نگهداری شده بود آزمایش گردیده است. زنده نگاه‌داشتن قلب به‌مدت ۲۴ساعت، پیشرفت بسیار بزرگی درپیوند قلب بوده و می‌توان قلب‌های‌دهنده را از هر نقطه دوری طی ۲۴ساعت به گیرنده رساند. بیماری که با این روش در آگوست گذشته قلب دریافت نمود، یک مرد ۵۲ساله سوئدی بود که نارسایی قلبی داشت. قلب داده شده به او با گرمای بدن او ضربان را ازسرگرفت، البته پتاسیم داده شده قبلی را حذف نمودند. این بیمار  اکنون در منزل تحت کنترل ریکاوری است و محققان با این شرح حال از نتایج پیوند او رضایت دارند. دستگاه ترانس مدیک و روش سوئدی هر دو با نگهداری قلب پیوندی در ۴درجه، پیشرفت زیادی داشته‌اند. قلب‌دهنده معمولاً از بیماران مرگ مغزی دریافت‌می‌شود که مقدار زیادی موادشیمیایی مزاحم برای عمل‌قلب را دارند، بنابراین با استفاده‌از مایع شبیه به خون که در بالا اشاره‌شد، این ایراد مرتفع‌می‌گردد. در مایعی‌که مقادیر مواد آن طبیعی است، قلب، خودش را ترمیم می‌نماید. امروزه گروه‌های تحقیقاتی دیگری نیز درحال بررسی و یافتن راه‌های نگهداری طولانی‌تر سایر اندام‌ها مانند ریه، کبد و کلیه هستند. یک دستگاه که کبد را در دمای بدن سالم نگاه می‌دارد، نگهداری آن را در خارج از بدن به ۲۴ساعت رسانده و این نتیجه را دانشگاه اکسفورد گزارش نموده است. این روش محققان برای تمام اندام‌ها می‌تواند مورداستفاده قرارگیرد و امید است که با این روش‌های نوین بتوان اندام‌دهنده را حتی از قاره‌ای به قاره دیگر رساند که مسلماً نتایج آن برای بیماران گیرنده درخشان خواهد بود.